photo essay buwan ng wika

Buwan ng Wika: Celebrating Filipino Language Month

In many ways, language is both a culmination and an expression of culture. It allows for not only effective communication, but also communication that’s relevant in a given place, time, and context. 

In this article, you’ll learn how people in the Philippines celebrate Buwan ng Wika (Filipino Language Month) and gain some insight into the importance of the Filipino language. 

Let’s get started.

1. What is Filipino Language Month?

For the entire month of August in the Philippines, people celebrate Buwan ng Wika , or Filipino Language Month. This holiday seeks to shed light on the importance of the Filipino language and the pagkakaisa (“unity”) it brought to the country. While the status of the Filipino language in the Philippines is debated, it serves as a marker of pagkakakilanlan (“identity”) for many! 

Before we cover how Filipinos celebrate Filipino Language Month, let’s see a few facts about Buwan ng Wika and the Filipino language. 

1 – Filipino or Tagalog? 

First, let’s clear the air. Are we talking about Filipino or Tagalog here (or any of the other 120+ languages spoken in the Philippines )? 

Many people are unsure of the difference between Tagalog and Filipino, and for good reasons. The thing you need to remember is that Filipino is basically a standardized version of Tagalog , making the two languages extremely similar, with nuanced differences. 

Buwan ng Wika celebrates the Filipino language specifically, though you should also note that most Filipino people speak Tagalog as their second language (and nearly a quarter speak it as their first). 

One of the Philippines’ official languages, Filipino has had a major role in unifying the bansa (“country”) through a more standard language. 

2 – History and Meaning of Buwan ng Wika

Buwan ng Wika was first celebrated in 1946 as a week-long holiday that coincided with the birthday of a famous Tagalog literary artist, Francisco Baltazar . This holiday lasted from late March to early April, though the dates were changed four times! 

In 1997, then-President Fidel V. Ramos signed a Proclamation that the holiday would now be a month-long celebration in August. This new timeframe allowed the holiday to coincide with the birthday and death anniversary of former President Manuel L. Quezon , who’s often labeled “The Father of the Filipino Language.” 

2. Celebrations and Events for Filipino Language Month

On August 1, there’s often a flag-raising ceremony and a speech about the relevance and significance of the Filipino language in modern times. The rest of the month is filled with tons of educational activities and events, usually geared toward children and younger generations. Each year, there’s a new Buwan ng Wika theme, focusing on a specific aspect of the language or kultura (“culture”). 

If you decide to visit the Philippines in August, definitely plan on attending one or more of the special events that take place throughout the country. 

1 – Buwan ng Wika Dance Competitions & Events

In different parts of the country, you’ll likely find a variety of dance competitions and events throughout August. During these events, many Filipinos and Filipinas enjoy doing a fun katutubong sayaw (“folk dance”), though there are also recent trends toward more modern dance styles. 

2 – Balagtasan (“Poetic Debate”)

During Buwan ng Wika, spoken poetry showings and poetic debates are common throughout the Philippines. How better than through a well-crafted tula (“poem”) in one’s language to show appreciation for it? 

In addition to these poetry readings and debates, many students are encouraged to participate in essay competitions. The topic of the essay usually correlates to the year’s theme. 

3 – Exhibits & Parades

There are many art and culture exhibits promoting the Filipino language, culture, and panitikan (“literature”) throughout the country. In addition, there are many parades during August that showcase different aspects of Filipino culture. 

4 – School Programs

Many schools like to get involved with the Buwan ng Wika celebrations, using games and fun lessons to teach students about the Filipino language and culture. 

3. Kuwentong-bayan (“Folk tale”)

Oral storytelling has played a huge part in many cultures, and this is certainly true of the Philippines. There are numerous folk tales of Philippine origin , and during Buwan ng Wika, it’s not uncommon for people to tell these stories among themselves or for an audience. 

You may be familiar with the adage, “Haste makes waste.” Well, there’s a Filipino story with the same general message about the importance of taking your time. 

In this story, a man needs to travel a long distance on horseback with several coconuts in tow. Along the way, he meets a boy and asks him how much longer he’ll need to travel until he reaches the house. The boy tells him that if he travels slowly, he’ll get there early; if he travels quickly, he’ll get there late. Not understanding, the man sped up his horse only to have the coconuts fall off; he gathered them up again, and sped up the horse to the same effect. Because he didn’t take his time, he didn’t reach the house until after dark. 

4. Essential Vocabulary for Filipino Language Month

What better way to celebrate Filipino Language Month than by memorizing a few words? Here’s a list of some of the words from this article! 

• “Language” — Wika [n]
• “Word” — Salita [n]
• “Culture” — Kultura [n]
• “Literature” — Panitikan [n]
• “Poem” — Tula [n]
• “Legend” — Alamat [n]
• “Folk tale” — Kuwentong-bayan [n]
• “Folk dance” — Katutubong sayaw [n]
• “Essay” — Sanaysay [n]
• “Poetic debate” — Balagtasan [n]
• “Unity” — Pagkakaisa [n]
• “Country” — Bansa [n]
• “Identity” — Pagkakakilanlan [n]

Remember that you can find each of these words with audio pronunciations on our Filipino Language Month vocabulary list ! 

Final Thoughts

The development and adoption of the Filipino language was certainly a positive turning point for communication in the Philippines, making Buwan ng Wika a meaningful month for the country. 

What are your thoughts on this holiday, and the Filipino language in general? Does your country have a special holiday to celebrate its official language? Let us know in the comments! 

To continue learning about the Filipino language and culture, check out these free resources from the FilipinoPod101.com blog:

• Internet Slang Words in Filipino That Pinoy Millennials Use
• Learn How to Talk About Your Family in Filipino
• 20 Filipino Angry Phrases, Plus Popular Tagalog Swear Words
• A Guide to Delivering the Perfect Compliment in Tagalog
• Essential Vocabulary for Life Events in Filipino

Whatever your reasons for wanting to learn Filipino or explore life in the Philippines, know that FilipinoPod101 has your back! Create your free lifetime account today and take advantage of our numerous learning tools: themed vocabulary lists, spaced-repetition flashcards, video and audio lessons, and so much more. 

Stay safe out there, and happy Filipino learning!

Or sign up using Facebook

Got an account? Sign in here

How To Say ‘Thank you’ in Filipino

Saying Hello in Filipino: How to Say Hello in Tagalog and More

How to Say I Love You in Filipino – Romantic Word List

Your Guide to Lupang Hinirang, the Philippine National Anthem

Filipino Classroom Phrases

Essential Filipino Restaurant Phrases For a Great Dining Experience

Can you speak better filipino in one day, introducing our brand new dashboard, the top 5 reasons to learn a new language… now.

• Filipino Holidays
• Filipino Language
• Filipino Translation
• General Announcements
• Advanced Filipino
• Filipino Alphabet
• Filipino Grammar
• Filipino Lessons
• Filipino Online
• Filipino Phrases
• Filipino Podcasts
• Filipino Words
• Tips & Techniques
• Living in Philippines
• Feature Spotlight
• Success Stories
• Teaching Filipino
• Team FilipinoPod101
• Uncategorized
• Word of the Day
• Working in Philippines

Copyright © 2024 Innovative Language Learning. All rights reserved. FilipinoPod101.com Privacy Policy | Terms of Use . This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

The Manila Times

Reflections on ‘Buwan ng Wika'

Ariane macalinga borlongan.

THE Philippines is one of those countries that apparently sees language as a symbol of nationhood and national identity. The implementing 1987 Constitution identifies Filipino not only as an official language but as a national language, which carries a functional burden of playing a symbolic role of making manifest the Filipino national identity.

A language carrying the Filipino national identity was an idea thought to be appropriate by then-president Manuel Quezon as he was preparing the country for eventual independence from the United States. As such, he formed the National Language Institute, which was tasked to “make a study of the Philippine dialects in general for the purpose of evolving and adopting a common national language based on one of the existing native tongues.”

A recommendation by the institute was made the following year, and it was to make Tagalog as the basis of the Philippine national language, and this was subsequently endorsed by President Quezon.

It was President Sergio Osmeña who established in 1946 “Linggo ng Wika” (Language Week), then celebrated from March 27 to April 2, honoring the great Tagalog poet Francisco Balagtas, whose birthday is April 2. President Ramon Magsaysay then moved the week to August 13 to 19, in honor of President Quezon, who is often called the “Father of the National Language,” as his birthday is August 19.

President Corazon Aquino, in 1988, ratified that August 13 to 19 indeed be the Linggo ng Wika, but President Fidel Ramos then extended it to a monthlong celebration, the “Buwan ng Wika” (Language Month) or “Buwan ng Wikang Pambansa” (Month of the National Language).

The message of President Ferdinand Marcos Jr. for this year’s Buwan ng Wika basically captures the Filipino conception of and hopes for Indigenous languages, but most especially the national language. He directs Filipinos to see the role of language in raising consciousness of a national collective identity and heritage: “Sa pagkakataong ito, ating bigyang-pansin ang kapangyarihan ng wika hindi lamang sa pagbuo ng ating kaisipan at paraan ng komunikasyon, kundi pati na rin sa pagkintal ng ating patuloy na pagsulong at pagdala ng kolektibong karunugan sa bawat henerasyon (At this point, let us give attention to the power of language not only to formulate our thoughts and ways of communication, but also continue pushing and carrying the collective knowledge to every generation).”

Presidents then and now have thus been seeing language — a/the national language, at that — as integral to the Filipino identity and essential to national development.

Often, celebrations and activities in line with the Buwan ng Wika also include recognizing the other Indigenous languages of the Philippines, not only Filipino or Tagalog. More than other national holidays, it is often during this month when various activities relating not only to language but also culture are held, showcasing various costumes, food and performances from across the country.

The Linguistic Society of the Philippines, during the presidency of Dr. Alejandro Bernardo (University of Santo Tomas), actually wrote a letter to then-president Rodrigo Duterte suggesting that the monthlong celebration be more appropriately named as “Buwan ng Mga Wika sa Pilipinas” to “ensure that all the ethnicities and languages of Luzon, Visayas and Mindanao, including those of our Muslim brethren and deaf communities will be adequately represented.”

As a linguist, on this Buwan ng Wika, I wish to offer a few contemplations in the form of questions for Filipinos to reflect on for the whole month commemorating not only national identity through language but also emphasizing the linguistic and cultural diversity of the country: What kind of language choices do I make, which [may] reflect my views on language, most especially my identity expressed through languages? What has been my own personal contribution to the development of Filipino and other Indigenous Philippine languages? How have I used language (and accent) to discriminate against people? How have I made English as a language truly the Filipinos’ own, too? How am I going to and how will I use language as a tool for national development?

Ariane Macalinga Borlongan is one of the leading scholars on English in the Philippines. He is the youngest to earn a doctorate in linguistics in the country, at age 23, from De La Salle University, and has had several teaching and research positions in Germany, Malaysia, Poland, Singapore and Taiwan. He is at present associate professor of Sociolinguistics at the Tokyo University of Foreign Studies, Japan.

2023-08-06T07:00:00.0000000Z

https://digitaledition.manilatimes.net/article/281659669557376

• #WalangPasok
• Breaking News
• Photography
• ALS Exam Results
• Aeronautical Engineering Board Exam Result
• Agricultural and Biosystem Engineering Board Exam Result
• Agriculturist Board Exam Result
• Architecture Exam Results
• BAR Exam Results
• CPA Exam Results
• Certified Plant Mechanic Exam Result
• Chemical Engineering Exam Results
• Chemical Technician Exam Result
• Chemist Licensure Exam Result
• Civil Engineering Exam Results
• Civil Service Exam Results
• Criminology Exam Results
• Customs Broker Exam Result
• Dental Hygienist Board Exam Result
• Dental Technologist Board Exam Result
• Dentist Licensure Exam Result
• ECE Exam Results
• ECT Board Exam Result
• Environmental Planner Exam Result
• Featured Exam Results
• Fisheries Professional Exam Result
• Geodetic Engineering Board Exam Result
• Guidance Counselor Board Exam Result
• Interior Design Board Exam Result
• LET Exam Results
• Landscape Architect Board Exam Result
• Librarian Exam Result
• Master Plumber Exam Result
• Mechanical Engineering Exam Results
• MedTech Exam Results
• Metallurgical Engineering Board Exam Result
• Midwives Board Exam Result
• Mining Engineering Board Exam Result
• NAPOLCOM Exam Results
• Naval Architect and Marine Engineer Board Exam Result
• Nursing Exam Results
• Nutritionist Dietitian Board Exam Result
• Occupational Therapist Board Exam Result
• Ocular Pharmacologist Exam Result
• Optometrist Board Exam Result
• Pharmacist Licensure Exam Result
• Physical Therapist Board Exam
• Physician Exam Results
• Principal Exam Results
• Professional Forester Exam Result
• Psychologist Board Exam Result
• Psychometrician Board Exam Result
• REE Board Exam Result
• RME Board Exam Result
• Radiologic Technology Board Exam Result
• Real Estate Appraiser Exam Result
• Real Estate Broker Exam Result
• Real Estate Consultant Exam Result
• Respiratory Therapist Board Exam Result 
• Sanitary Engineering Board Exam Result 
• Social Worker Exam Result
• UPCAT Exam Results
• Upcoming Exam Result
• Veterinarian Licensure Exam Result 
• X-Ray Technologist Exam Result
• Programming
• Smartphones
• Web Hosting
• Social Media
• SWERTRES RESULT
• EZ2 RESULT TODAY
• STL RESULT TODAY
• 6/58 LOTTO RESULT
• 6/55 LOTTO RESULT
• 6/49 LOTTO RESULT
• 6/45 LOTTO RESULT
• 6/42 LOTTO RESULT
• 6-Digit Lotto Result
• 4-Digit Lotto Result
• 3D RESULT TODAY
• 2D Lotto Result
• English to Tagalog
• English-Tagalog Translate
• Maikling Kwento
• EUR to PHP Today
• Pounds to Peso
• Binibining Pilipinas
• Miss Universe
• Family (Pamilya)
• Life (Buhay)
• Love (Pag-ibig)
• School (Eskwela)
• Work (Trabaho)
• Pinoy Jokes
• Tagalog Jokes
• Referral Letters
• Student Letters
• Employee Letters
• Business Letters
• Pag-IBIG Fund
• Home Credit Cash Loan
• Pick Up Lines Tagalog
• Pork Dishes
• Lotto Result Today
• Viral Videos

Buwan ng Wika 2023 Theme: “Filipino at mga Katutubong Wika: Wika ng Kapayapaan, Seguridad, at Ingklusibong Pagpapatupad ng Katarungang Panlipunan”

Complete details about the buwan ng wika theme 2023 for teachers and students in ph.

BUWAN NG WIKA 2023 THEME – The KWF released the Language Month theme for this year recognizing the linguistic diversity in the Philippines.

There are certain factors that contribute a lot to the identity of a country and one of them is the language that most people in a country use. In the Philippines, the national language is Filipino — which is often interchanged with Tagalog but the two (2) are different.

Way back the 1930s, the first official language in the Philippines is Tagalog. It is the primary language of people who are living in Manila, the capital of the country. It was written in the Baybayin alphabet before but now it is written in the Latin alphabet.

In 1987, Filipino became the official language in the country after some Tagalog words were considered “aesthetically unpleasing” as per Your Dictionary. Also, the Cebuanos, the people living in Cebu, did not agree to Tagalog being the national language in the country and it gave birth to a new version which is Filipino.

However, amid the Filipino being the national language in the country, there are still a lot of languages or dialects that the people speak. The Komisyon sa Wikang Filipino (KWF) recognize it that is why they came up with a theme for the Buwan ng Wika 2023 celebration that highlights the linguistic diversity in the country.

Here’s the theme for the Language Month or the Buwan ng Wika 2023 :

“Filipino at mga Katutubong Wika: Wika ng Kapayapaan, Seguridad, at Ingklusibong Pagpapatupad ng Katarungang Panlipunan”.

The Philippine Information Agency (PIA) stated that the data of the KWF shows that there is currently a total of 134 languages in the country including the Filipino Sign Language (FSL). It stressed that these languages are the bridges that promote peace, security, and inclusive social justice in the country.

Attorney Marites Barrios-Taran, the director-general of KWF, said that recognizing the different languages in the country is important for the unity of the Filipinos towards a peaceful, safe, and inclusive society.

The Director-General added that all the elements of the state must be used to progress the welfare of every Filipino as per the article . Among the activities that are expected this Language Month in the Philippines are the conduct of webinar series, the holding of book fair, and the awarding of the chosen individuals and organizations that showed great value to the Filipino language.

The schools also launch activities for the Language Month and a lot of students seach for the poems for the Language Month or the Tula Para Sa Buwan ng Wika .

Thank you for visiting Philnews.ph. You may express your thoughts and reactions below through the comment section. You may also follow us on  Facebook , on  Twitter , and subscribe to our YouTube channel  Philnews Ph .

Leave a Comment Cancel reply

The relevance of Buwan ng Wikang Pambansa

In the era when the government was called Commonwealth of the Philippines, President Manuel L. Quezon passionately pushed for inclusion in the draft 1935 Constitution the provision about the need for Congress/National Assembly to legislate the "development of a national language which will be based on one of the existing native languages." Quezon was born on Aug. 19, 1878 and was one of the Philippines' foremost leaders during our infancy as a nation.  He also died in the same month in 1944.

Quezon surmised that the nation of some 7,100 islands and more than 100 ethnolinguistic groups will achieve greater unity and cooperation -- and thus accelerate economic progress -- by having one single dominant national language.  Commonwealth Act 184 then directed a national committee composed of language experts in Hiligaynon, Ilocano, Bicol, Samarnon, Cebuano, Tagalog, Maranao-Maguindanao, Pampango and Pangasinan, and they finally chose Tagalog.

It took two constitutional interventions –  1973 and 1987 – for the founding fathers to finally settle for Filipino as the national language, the use of which shall be sustained as a medium of official communication and as language of instruction in the educational system.  For now, Filipino shares with English as the official and everyday language used in government, mass media, schools, homes and the streets.

The tweaking and development of language use continues, though.  Language, by definition, should evolve to be able to survive and grow.  If not, it will just go the way of Latin, Coptic, Gaelic, or the Dodo bird.

The modern Filipino alphabet is made up of 28 letters now, developed in 1987 under the Cory Aquino presidency.  It is an "improvement" to the original 20-letter alphabet developed by Lope K. Santos, to which the Department of Education, Culture and Sports added 11 letters in 1976.  In 2001, the Komisyon sa Wikang Filipino (KWF) issued revisions on the use of these letters and spelling of words, which was revised – yet again – on July 28, 2021 when the same agency under the Office of the President and now headed by Dr. Arthur P. Casanova made official the following spelling of words:   Pilipinas instead of Filipinas; Mamamayang Pilipino instead of mamamayang Filipino; Kulturang Pilipino instead of Kulturang Filipino and Sambayanang Pilipino instead of sambayanang Filipino.

For the observance this year, the KWF chose the theme, "Filipino at mga Wikang Katutubo sa Dekolonisasyon ng Pag-iisip ng mga Pilipino."  According to Commissioner Casanova, the celebration is in line with the 2021 Quincentennial Commemorations in the Philippines during which all cultural and historical activities are "Filipino-centric."

The KWF will honor deserving awardees this year for Dangal ng Wika, Dangal ng Panitikan, Mananaysay ng Taon, Sanay sa Emilio Jacinto, Kampeon ng Wika.  There will also be a series of lectures about national orthography, clear and concise writing and official correspondences, along with book launchings for the 12 KWF publications about poetry, children's stories and plays, literary criticism and native folklores.  The agency is also completing three dictionaries -- Diksiyonaryo ng Wikang Filipino, Diksiyonaryong English-Filipino-Meranaw, and Diksiyonaryong Hiligaynon-English-Filipino.

The common dream of successive presidents of forging national unity and patriotism and achieving genuine Filipino identity with the use of a national language has been met through the years with bumps and snags, mainly because we have too many experts on language.

We are however hopeful that at least, weighty cultural gains have been achieved and the native languages have contributed much in enriching Filipino, our one and only national language.

Essay on Buwan Ng Wika

Students are often asked to write an essay on Buwan Ng Wika in their schools and colleges. And if you’re also looking for the same, we have created 100-word, 250-word, and 500-word essays on the topic.

Let’s take a look…

100 Words Essay on Buwan Ng Wika

What is buwan ng wika.

Buwan Ng Wika is a special month in the Philippines. It is celebrated every August to honor the Filipino language, which is called Filipino. This event reminds people of the importance of their national language. Schools and communities come together to enjoy activities that show the beauty of the Filipino language.

Why Celebrate Buwan Ng Wika?

The celebration promotes love for the local language. It helps people remember the culture and traditions of the Philippines. During this time, Filipinos are encouraged to use the Filipino language more often in daily conversation.

Activities During Buwan Ng Wika

Many exciting events happen in schools, like poem recitals, essay writing, and cultural shows. Students wear traditional clothes and perform Filipino dances. They also learn about famous Filipino writers and their works.

The Importance of Buwan Ng Wika

Buwan Ng Wika helps keep the Filipino language alive and strong. It brings people together and helps them feel proud of their heritage. By celebrating, Filipinos keep their language and culture vibrant for future generations.

250 Words Essay on Buwan Ng Wika

Buwan Ng Wika, which means “Language Month,” is a special time in the Philippines celebrated every August. It’s a month where Filipinos honor their national language, Filipino. This event reminds everyone in the country of the importance of their language and culture.

The celebration of Buwan Ng Wika is important because it helps people remember how beautiful the Filipino language is. It also teaches young students to love and use their national language proudly. The event is not just about language; it’s also about the unique culture of the Philippines, which is shown through dances, songs, and traditional clothing.

Activities During the Month

Schools and communities come alive with various activities during Buwan Ng Wika. Students take part in contests like poem writing, speech giving, and singing. They wear traditional Filipino clothes and enjoy Filipino games. All these activities aim to make the love for the Filipino language and culture grow in everyone’s heart.

The Importance of Language

Language is more than just words; it’s a key part of who we are. It connects us to our history and to each other. By celebrating Buwan Ng Wika, Filipinos keep their language alive and strong. It’s a way to make sure that future generations will continue to speak and treasure the Filipino language just as much as the people do today.

In summary, Buwan Ng Wika is a joyful time that brings Filipinos together to celebrate their language and culture. It’s a month filled with learning, fun, and pride for the rich heritage of the Philippines.

500 Words Essay on Buwan Ng Wika

Buwan Ng Wika, or the National Language Month, is a celebration in the Philippines that happens every August. This special month is about appreciating and loving the Filipino language. It is a time when people in the Philippines remember how important their national language is. The Filipino language, which is based on Tagalog, is a big part of their culture and identity. During this month, schools and communities come together to do fun activities that help everyone learn more about the language and the culture of the Philippines.

The History Behind Buwan Ng Wika

The celebration of Buwan Ng Wika started a long time ago. It began as a one-week event called Linggo ng Wika, which later turned into a whole month of celebration. The first President of the Philippines, Manuel L. Quezon, is known as the “Father of the National Language”. He wanted everyone in the Philippines to have a common language to bring people closer together. To honor his work and dream, Buwan Ng Wika is celebrated in August, the month of his birth.

Why Buwan Ng Wika is Important

Buwan Ng Wika is not just about speaking Filipino; it’s also about learning the culture and traditions of the Philippines. The language is a key that opens doors to understanding how people in the Philippines live, what they believe, and what is important to them. By celebrating Buwan Ng Wika, children and adults get to know their history better and feel proud of where they come from. It also teaches them to respect and love other languages and cultures in their country.

Throughout the month, many exciting things happen in schools. Students dress up in traditional Filipino clothes and perform dances and songs that have been passed down through generations. They also have contests in writing and speaking Filipino, and they put on plays that tell stories about their country’s past. Teachers and students work together to decorate classrooms with Filipino art and symbols, making the whole school feel like a big festival.

Learning and Having Fun

One of the best parts of Buwan Ng Wika is that learning about the language is fun. It’s not just about reading books or writing essays. Students get to eat Filipino food, play games that Filipino children have played for years, and even learn old Filipino crafts. This makes them see that learning can be enjoyable and that their language is alive in so many different ways.

The Impact of Buwan Ng Wika

Buwan Ng Wika leaves a lasting mark on everyone who takes part in it. It brings people together and makes them feel proud of their language and country. It also reminds them that every language is worth celebrating. When the month ends, the spirit of Buwan Ng Wika doesn’t just go away. The love for the language and the pride in their culture stay in people’s hearts all year long.

In conclusion, Buwan Ng Wika is a colorful and joyful time in the Philippines. It is a month that teaches the beauty of the Filipino language and culture. It shows that a language is more than just words; it is stories, songs, food, and everything that makes a country unique. Buwan Ng Wika is a time to remember that speaking one’s own language is a treasure that should always be kept alive.

That’s it! I hope the essay helped you.

If you’re looking for more, here are essays on other interesting topics:

• Essay on France
• Essay on Four Pillars Of Education
• Essay on Fossil Fuels On Environment

Apart from these, you can look at all the essays by clicking here .

Happy studying!

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

9th October 2021 | Culture

Languages at the centre of culture: reflections on buwan ng wika, by angelli greenslade.

Every year, the National Commission for Culture and Arts dedicates the month of August to the celebration of languages across the Philippines. This year, Buwan ng Wika focused on Filipino at mga wikang katutubo sa dekolonisasyon ng pag-isip ng mga Pilipino ("On decolonising our ways of thinking through Philippine languages").

But what does it mean to decolonise , and what does it especially mean to decolonise Filipino thought?

Striving towards decolonisation has certainly become topical here in the UK, especially with the current efforts to decolonise school curriculum. Many books, articles, and academic discussions are dedicated to exploring the concept of decolonisation, and why adopting it is important to the 21st century. One writer states that "decolonising is about adding, not cancelling, knowledge", and when understanding it within the Philippine's socio-historical context, I feel that this definition is not only about learning the ways in which precolonial Philippines existed prior to the arrival and influence of the Spanish, American, and Japanese occupation - but to also acknowledge how much of their influence have become some of the traditions that many Filipinos have come to adopt.[1]

Decolonising the Filipino Language

It was under President Manuel Quezon that paved the way to the creation of a national Filipino identity via the introduction of a national language. In 1937, a committee was created under President Quezon to review the current languages of the Philippines by reviewing the languages spoken and choosing one national language. In 1939 Tagalog was eventually declared as the Wikang Pambansa (National Language), for most Philippine literature at the time was written in this vernacular.

During American occupation, English was introduced as the main language of teaching to the Philippine curriculum, whilst the use of Spanish eventually had a declining presence within the education system. Despite the efforts of President Quezon to introduce a unifying national language, it was only a matter of time until Tagalog was rebranded during the 1973 constitution, which declared that it would be co-official with English as the national language under the title ‘Filipino’.[2] To me, it is through the introduction of English as an official national language that highlights on of the difficulties and barriers when decolonizing Filipino thought.

Exploring the latter example further, this article by Carol Ortigas highlights the unconscious belief in Filipinos that English and Tagalog are languages spoken by the elite and the well-to-do. Even between Tagalog and English, the English language is superior. Curtis McFarland observes that “English is the language of business, the hotels, the shopping malls. Tagalog is the language of [chismis] (gossip), the wet market, small businesses. English-speaking people take airplanes and ride in cars. Tagalog speakers (we should say those who cannot speak English) take boats and jeepneys.”[3] Until we move away from thinking that speaking only English connotes success, we are subconsciously believing in the idea that our regional languages are inferior, therefore suppressing the practice of speaking in these languages, which then leads to dropping figures of the population practicing these languages.

As histories were primarily written and recorded by European settlers, we should be cautious of colonial biases that may cloud our perception of the societies that came before Spanish rule. Extra effort must be made to ensure that when we educate ourselves of the past, that opinions alongside facts are examined with scrutiny.

Buwan ng Wika

There are many more barriers and difficulties to decolonise Filipino thought that could fill books and academic journals. However, if we are to take the approach of decolonisation as an act of not dismissing cultures and traditions but consciously using these to add to our knowledge, there is much to be celebrated.

The creation of Buwan ng Wika, originally titled Linggo ng Wika (“Language Week”) has led to worldwide engagement, both in the Philippines and amongst the Filipino diaspora.

In the Philippines, all are invited to partake in community events, from educational institutions inviting pupils to take part in wearing traditional native Filipino clothing to staging plays and parades. Outside of the Philippines and with the rise of social media platforms, so much is being shared about pre-colonial Philippine culture, especially on platforms such as TikTok’s #LearnTok.

Appreciating Philippine languages

Efforts of organisations to raise awareness of the indigenous in the Philippines is also increasing. Last month, it was announced that an online dictionary Marayum is to be developed to preserve indigenous languages.[4] Started by graduates from the University of Philippines, native speakers are invited to collaborate with reviewers and editors with linguistic training for the project. Cultural exchange organisations such as the Katutubo Exchange Philippines also host programs and webinars with a mission to educate Filipinos of indigenous Philippine cultures.

At FiliFest, something that our Culture team is passionate about is to educate the Filipino youth and raise awareness of Filipino culture including those of the indigenous. We’re very lucky to have a team of talented creatives which allow us to share more of our culture and heritage through new technological mediums.

Despite the many difficulties and barriers towards decolonising Philippine histories, there are still ways that Filipinos can engage with Buwan ng Wika and decolonizing our ways of thinking. The first step may just be as simple as making efforts to ask questions, learn more about our heritage and familiarise ourselves with indigenous languages.

[1] Ali Meghiji, "Decolonising is about adding, not cancelling, knowledge", (2021), https://www.universityworldnews.com/post.php?story=2021090713235631 [accessed Friday 8 October 2021].

[2] Presidential Decree No. 155 : Philippine Laws, Statutes and Codes", Chan Robles Virtual Law Library. Retrieved March 15, 2015. http://www.chanrobles.com/presidentialdecrees/presidentialdecreeno155.html [accessed Friday 8 October 2021].

[3] Curtis D. McFarland, "The Philippine language situation", World Englishes 23, pp. 59-75, (2004).

[4] Pilar Manuel, "Online dictionary Marayum helps preserve Philippine indigenous languages", CNN Philippines (2021) https://cnnphilippines.com/lifestyle/2021/9/9/online-dictionary-Marayum-indigeneous-languages.html [accessed Friday 8 October 2021]

Cover Image: "Quezon Memorial Circle: Everything to Know About this National Park and More" https://www.zenrooms.com/blog/post/quezon-memorial-circle/ [accessed Friday 8 October 2021]

Next Article

Our year so far as filifest 2021 committee.

Festival 2023

FAQs Privacy Policy

© FiliFest 2024 . All rights reserved.

• Ads Disclosure
• Terms and Conditions
• Privacy Policy

YOU CREATE, ILOILO.

Top 10 Traditional Filipino Games – Wished you were a kid again?

Top 10 Things that ‘90s Filipino Kids Missed – Part 1

On the trail for Ilonggo food, local eats

How to Meditate at Work and Beat Stress

August is buwan ng wika how can we celebrate it.

• August 1, 2023
• arts , book , culture , filipino , literature

Like the majority of Filipinos, I studied in public schools. So, for most of my life and before it became the anthem of cheaters meeting behind the mall, August was a fun-filled month when students wore beautiful, traditional clothes in school, danced folk dances, and listened to two people debating over a topic no one could win.

For us Filipinos, August means Buwan ng Wikang Pambansa, or as we fondly call it, just Buwan ng Wika.

Read more: August is Philippine History Month: What did you do?

About Buwan ng Wika

According to its history, Buwan ng Wika is an expansion of Linggo ng Wika. We used to celebrate Linggo ng Wika from March 27 to April 2 to coincide with the birthday of the Prinsipe ng Makatang Tagalog himself, Francisco Balagtas. The original date changed once before settling on August 13 to 19, which concurred on the birthday of the Father of the National Language, President Manuel L. Quezon. In 1997, President Fidel V. Ramos expanded Linggo ng Wika to a month-long celebration under Proclamation No. 1041.

(It’s interesting that the date moved from March to August because the original date fell on a summer break, and students cannot participate. The pandemic disrupted the school calendar, so public schools will not open until the end of August, and Buwan ng Wika will be almost over.)

This year’s overarching theme is “Filipino at Mga Katutubong Wika: Wika ng Kapayapaan, Seguridad, at Inklusibong Pagpapatupad ng Katarungang Panlipunan.” The celebration also has five sub-themes to be celebrated each week of August.

4 New Ways to Celebrate Buwan ng Wika in 2023

If you’re tired of the usual ways Buwan ng Wika is celebrated in schools (think poster making and essay writing), or if you’re part of the general public who wants to be more involved in this annual observance, here are four fun ways to promote our national language.

Learn Basic Filipino Sign Language

One of the five sub-themes in this year’s Buwan ng Wika is “Pagkilala at Pagtaguyod sa Filipino Sign Language (FSL) bilang Pambansang Wikang Senyas ng Pilipinas,” which we are celebrating on the first week of August.

Even if you’re not deaf or you don’t have loved ones who are, FSL is still a useful and fascinating skill to have. Not only will it be an advantage at work, but more importantly, you can communicate with hearing-impaired Filipinos without needing paper and pen.

Thankfully, there are free basic FSL lessons on YouTube you can start with. There should also be Special Education Centers in selected public schools nearby, so visit one and enlist the help of our learners with hearing disabilities to develop your newfound skills. I’m sure they will welcome people who want to learn their language.

31 Beautiful Filipino Words Challenge

With 130 to 195 languages in the Philippines, we Filipinos will never run out of enchanting words. Post one you love every day for the next 31 days on social media. This is an excellent way to spread the beauty and intricacies of our native languages.

Here are three words I find to be most beautiful in my mother tongue, Tagalog:

• Kita: As in,  mahal kita . Unlike “I love you,” where the speaker and the addressee are separate, our  kita  denotes oneness and the disappearance of the self.
• Tahanan: From the root word  tahan , which translates to “stop crying,”  tahanan , our home, is meant to be our place of peace and comfort.
• Hanapbuhay: More than a job or work,  hanapbuhay  is literally a source of living.

As for words from Cebu, where my mom comes from, I love panaghoy (mourning) and tarong (the root word of katarungan or justice).

What are your favorites?

Revisit Florante at Laura

Although Buwan ng Wika does not fall on the birthday of Francisco Balagtas as the original Linggo ng Wika did, we still commemorate the contributions of this Tagalog poet in our national literature. What better way to celebrate Balagtas than by revisiting his popular work: Florante at Laura?

Contrary to what I used to think back in my second year high school, Florante at Laura is not just the story of the titular lovers. Balagtas wrote it while he was in prison, and the masterpiece reflects his day’s injustices and political chaos. With my somewhat-adult lenses, these themes are eerily similar to issues we face today.

Grab a dusty old copy from the local library or watch a stage play where available.

Explore More Filipino Food

There has to be a deeper meaning to why Nutrition Month immediately precedes Buwan ng Wika. It must be because July is all about food, and food is the language of love, right?

Okay, I’m pushing it. On a serious note, why not take this opportunity to try more regional dishes? Food can be a great introduction to a region’s rich history and culture, including its language.

For instance, did you know that pinakbet comes from an Ilokano word that means “shriveled”? Did you also know that what we call laing is actually called pinangat in Bicol where it originated from? And are you never confused why all kinds of rice cakes are collectively called puto in Bulacan while puto is just one type of kakanin elsewhere? Whew! There is so much to learn from the names of the food alone. Thankfully, we also have so much food to know about!

Share this:

LIKE OUR PAGE

Recent posts.

Become a Portrait Expert with the new OPPO Reno11 F 5G

OPPO APAC Officially Announces BSS (SEVENTEEN) As The Newest OPPO Reno Experts

Get ‘MO awesome experiences at the 2024 Dinagyang Festival with GOMO!

Unlocking a New Era of Co-Living: lyf Cebu City’s Grand Opening Delivers the Ultimate Community Experience

NGCP holds ceremonial switch-on for PhP 51.3-B Mindanao-Visayas Interconnection

Blacklist International Stars OhMyV33nus and Wise Share Their Seamless Experience With the OPPO A98 5G — An Ultimate All-Rounder Smartphone

This blog is supported by Grammarly, a FREE writing app to make my online articles clear and effective. Oh, and PLAGIARISM-FREE as well 🙂 Get yours now. Yes, this is an ad.

Patti Castillo

You create your own life. you create iloilo., you create, iloilo.

This website is dedicated to improving life and productivity through info about health, happiness, career choice, arts and design, food, travel, and more.

• [email protected]
• You Create Digital Marketing, 2nd Floor, B Lifestyle Complex, Diversion Road, Brgy. Cuartero, Jaro, Iloilo City 5000 Philippines

Mga Sanaysay Tungkol sa Wika (15 Sanaysay)

Tuwing Agosto ay ipinagdiriwang ang “Buwan ng Wika” sa buong Pilipinas. Aming kinalap at pinagsama-sama ang ilan sa mga halimbawa ng sanaysay tungkol sa wika na maaring makatulong sa ating lahat upang mas lalo pang mahalin at pahalagahan ang ating wika. Mayroong mga halimbawa ng pormal at di-pormal na uri ng sanaysay na nakapaloob dito. Hangad namin na makatulong sa inyo ang koleksyong ito.

Maligayang pagbabasa!

SEE ALSO: Mga Tula Tungkol sa Wikang Filipino

Mga Halimbawa ng Sanaysay Tungkol sa Wika

Kahalagahan ng wikang filipino, sanaysay tungkol sa wikang mapagbago, filipino: wika ng karunungan, sanaysay tungkol sa wika, isang pasasalamat sa wikang filipino, wika mo. wikang filipino. wika ng mundo. mahalaga, wikang filipino: kahapon, ngayon at bukas, wikang filipino: wikang panlahat, ilaw at lakas, sa tuwid na landas, wikang pambansa-filipino, filipino: wikang pambansa, filipino wikang mapagbago, ilang pananaw tungkol sa pananalitang “taglish”, palaganapin natin ang wikang pilipino sa buong mundo, ang wika ng karunungan, pagpapahalaga sa wika.

Akda ni J galing sa sanaysay-filipino.blogspot.com

Malinaw na ang wika ay isang mahalagang kasangkapan na ginagamit upang maiparating ang mga nasasaloob na ideya at damdamin ng isang tao. Hindi lamang ito isang paraan ng pakikipag-usap niya sa kapwa kundi ginagamit din niya upang makipagkaibigan, makipagtalakayan at maibahagi ang kanyang iba’t ibang opinyon at kaisipan. Sa buong kasaysayan, maraming mga bagay, sitwasyon at pangyayari na tumutukoy sa kahalagahan ng wika sa mga tao, sa kanyang kapaligiran at higit lalo na sa kanyang bansa.

Ang wika ay hindi lamang kumakatawan sa isang tao. Ito ay hindi lamang isang sasakyan para sa pagpapahayag ng mga sariling saloobin, opinyon, mga personal na obserbasyon at halaga ng kanyang mga katangian bagkus ay isang sisidlan na siyang nagpapahayag ng mga aspeto ng isang komunidad o bansa. Ang wika ay kumakatawan din sa pangunahing pagpaparating sa iba ng panlipunang pagkakakilanlan. Sa maikling salita, ang wika ay tumutulong na mapanatili ang mga damdamin ng kultura, sining at pagkabansa ng isang bayan.

Ang wikang Filipino, na siyang pambansang wika sa Pilipinas ay ang wikang ginagamit sa lahat ng sulok ng bansa. Ito ang nagsisilbing sinturon upang maitali ang mga mamamayan upang maging isa sila sa kanilang mga diwa, pangarap at kalsadang tinutugpa. Mahirap na isipin kung walang sariling wika na magiging daan upang magkabuklod-buklod ang mga hiwa-hiwalay na isla ng Pilipinas. Maaaring magdulot ito ng mga kaguluhan at hindi pagkakaunawaan.

Kahit na sa anumang anyo, sa pamamagitan man ng pagsusulat o pagsasalita, ang wika ang pinakamabisang paraan upang maihatid ang mga kaisipan at mapanatili sa madaling hakbang ang kasaysayan at mga tala ng mga sinaunang Pilipino. Sa ganitong pagkakataon, malalaman ng mga kasalukuyang mamamayan ang mga hakbangin na ginawa noong una upang maituloy ito sa mabuting paraan at maiwasan ang mga hindi magagandang pangyayari noon. Ito ang ilaw na magiging tanglaw ng mga Filipino upang mapabuti pa ang mga gawain. Ito rin ang magsisilbing lakas upang maisakatuparan ang mga naudlot na pangarap noong simula pa.

Sa paglipas ng panahon, mapatutunayan na ang wika ang siyang pinakamahalagang sandata upang maiparating ng isang bansa sa kanyang mga mamamayan ang mga pangyayari, kasaysayan at bahagi ng ekonomiya nito. Gayundin naman na ang wika ang siyang sentro ng mga mamamayan upang maihugos sa kanilang pamahalaan ang kanilang mga hinaing.

Naipadarama ng isang tao sa pamamagitan ng kanyang sariling wika ang kasidhian ng kanyang damdamin, ang lalim ng kanyang pagkatao, ang katangian ng kanyang ginagalawang kapaligiran, ang lawak ng kanyang kultura at sining, ang kabihasaan niya sa anumang larangan at ang katotohanan ng kanyang pag-iral. Sa kabuuan, ang wika ang nagsisilbing kaparaanan upang maging isang ganap na tao ang isang tao at maging isang ganap na bansa ang isang bansa.

Galing sa liryko.blogspot.com

Ang Wikang Filipino ay isa sa mga kayamanang ating natanggap mula pa sa ating mga ninuno. Ito ang nagsisilbing instrumento para sa pambansang pagkaka unawaan at tulay sa magandang ugnayan. Bilang isang mamamayan ng bansang Pilipinas at matatag na Pilipino ang ating sariling wika ay regalong dapat pakaingatan para na rin sa mga susunod pang mga henerasyon. Ugaliin itong gamitin at ipagmalaki saan man tayo makarating. Laging pakatandaan na ang wika ang sumisimbolo sa ating pagka Pilipino.Ano ba ang napapansin mo sa ating sariling wika? marami na bang mga nagbago? ano ba ng naidudulot sayo ng ating wikang Filipino? Ang pagbabago ay kailanman hindi natin maiiwasan bagkus gamitin itong tama na magdudulot ng positibong resulta.

Mapapansin natin sa ating kapaligaran na bawat araw ay napakaraming mga pagbabagong nagaganap maging sa ating mga sarili merong mga pagbabagong nangyayari. Ang pagbabago ay hindi masamang bagay marahil minsan ito ay nagdudulot ng masamang resulta pero kadalasan naman ay maganda ang kinalalabasan.Kagaya ng ating sariling wika and wikang Filipino ito ay sinasabing wikang mapagbago na kung saan maraming mga magagandang naidudulot sa bawat isa sa atin kagaya na lamang ng mas nauunawaan natin ang ating mga kausap at mas naipapahayag nating mabuti ang ating mga nararamdaman at gustong sabihin sa ating kapwa. Iilan lamang yan sa mga mabuting epekto ng palaging pagamit ng ating wika.

Laging ugaliing gamitin ang ating wika sa magagandang bagay at huwag itong abusin. Dahilan na rin ng mabilis na paglipas ng panahon marami ng mga pagbabagong naganap sa wikang Filipino kagaya ng mga nadagdag na mga salita at mga salitang hango sa wikang Ingles. Ang wika ay isa sa napakahalang aspeto upang maging maunlad ang isang bansa at ito ang siyang sumisimbolo sa ating pagkakakilanlan. Gamitin ito ng wasto at tama at mahalin para na rin sa bawat isa sa ating mga Pilipino.

Akda nina Ricalyn Bitancor, Allana Marie Galeos, Trisha Amor Canadalla, Jessel Mae Hortel, Narel Bonotan, Apple Jane Anta, Justin Eleda, at Almie Jane Romanillos galing sa filipinowikangkarunungan.blogspot.com

Bakit nga ba ginagamit natin ang Wikang Filipino? Bakit nga ba ito ang ugat ng karunungan nating mga Pilipino ? Sa sanaysay na ito malalaman natin ang gamit at importansya nito sa ating mga Pilipino.

Ang Filipino, ang pambansang wika ng Pilipinas, ginagamit natin ito sa pagkakaroon ng mabisang komunikasyon sa iba’t ibang panig ng Pilipinas. Napakahalaga ng wikang ito sapagkat ito ang pinakapangunahing instrumento nating mga Pilipino na maipahayag ang ating damdamin, saloobin, kaisipan, opinyon at iba pa. Ang pagkatuto ng Wikang Filipino ay isa rin sa instrumento upang tayo ay magkaintindihan at makakalap ng mga impormasyon tungo sa maunlad na pagkakaisa.

Hindi lahat ng Pilipino ay may kakayahang gamitin ito sa mas malalim na paraan pero maaari pa rin nating makasalamuha ang ating kapwa Pilipino dahil tayo ay nasa modernong panahon, marami nang teknolohiya tulad ng telebisyon, radyo at mga social networking sites na maaaring maging instrumento para sa mas madaliang pag-unawa sa wikang ito.

Hindi tayo makakatuklas at makakagamit ng ibang wika hanggang sa hindi natin lubusang tatanggapin ang sariling wika natin. Ang pagiging marunong sa Wikang Filipino ay hindi lamang para sa ating komunikasyon kundi para rin sa ating ekonomiya. Alam nating lahat na maraming turista sa ibang bansa ang pumupunta sa Pilipinas para makita kung gaano kaganda ang ating bansa. Marami tayong nakukuhang kaalaman sa kanila lalong-lalo na sa kanilang wika. Gayundin tayo, natuturuan rin natin sila ng mga salita na isinalin sa Wikang Filipino at dahil dito mas pinapatibay pa natin ang ating komunikasyon at relasyon sa kanila at higit sa lahat naibabahagi natin ang ating kaalaman na nagbigay naman sa kanila ng karunungan sa paggamit nito para sa mabisang komunikasyon.

Higit sa lahat, ginagamit natin ang wikang ito upang maipakita natin sa iba na tayo ay Pillipino at tayo ay taas noo’ng pinagsisigawan na tayo ay mamamayan ng bansang sinilangan. Ito ang nagpapaalala sa atin na sa kabila ng imperyalismo ng ibang bansa sa panahon ng kanilang pananakop ay nanatili tayong tapat sa ating bansa hanggang sa nakamit natin ang ating kalayaan. Ito rin ang nagpapaalala sa atin na dapat nating respetuhin ang mga bayani ng bansa noong unang panahon na nag buwis ng kanilang buhay para sa kalayaan natin. Ang kalayaang gawin ang nararapat sa ating bansa at ang makamit ang karapatang pantao. Wikang naging instrumento sa pagkakaroon ng magandang edukasyon at mabisang komunikasyon. Wikang sumisimbolo sa ating pagka-Pilipino. Wikang nagpapaunlad sa ating ekonomiya. Ang Wikang Pambansa. Ito ang Wikang Filipino.

Galing sa  sanaysay-filipino.blogspot.com

Wika ang pinakamagandang regalo ng Maykapal sa kanyang mga nilalang. Ito ang tanging kasangkapan ng tao sa pakikipag-ugnayan niya sa kapwa, sa asosasyon, sa institusyon at maging sa dakilang Bathala. Malaki ang nagagawa ng wika sa pagkakaroon ng magandang unawaan, ugnayan at mabuting pagsasamahan.

Kung wala ang wika, paano kaya magkakaintindihan ang mamamayan, paano kaya mapabibilis ang pagsulong ng kaunlaran at paano kaya mapalalapit ang tao sa isa’t isa? Sa bawat isang tanong at marami pang kasunod na katanungan, hindi sapat ang senyas, drowing, ang kulay, ang krokis, ang ingay o anumang paraang maaaring likhain ng tao upang matugunan ang lahat ng mga katanungan. Sa lahat ng ito, kailangan ng tao ang wika.

Kahit na anumang anyo , pasulat o pasalita, hiram o orihinal, banyaga o katutubo, wika ang pinakamabisang sangkap sa paghahatid ng diwa at kaisipan at sa pagpapanatili sa madali o mahabang panahon ng mga naliko na tala, pangkasaysayan o pampanitikan, pampolitika at panlipunan, pansimbahan o pangkabuhayan at maging sa larangan ng siyensya o ng iba pang displina. Maging ang kultura ng isang panahon, pook o bansa ay muling naipahayag sa pamamagitan ng wika.

Naipadarama ng wika ang sidhi ng damdamin, ang lalim ng lungkot, ang lawak ng galak, ang kahalagahan ng katwiran, ang kabutihan ng layunin, ang nakapaloob na katotohanan sa isang intension, ang kaibuturan ng pasasalamat at paghanga at ng iba pang nais na iparating ng sinuman.

Wika pa rin ang pinakamahalagang sangkap sa anumang paraan ng mabisang pakikipagtalastasan at komunikasyon.

Akda ni Rose Vida Ann B. Arocha galing sa markjan-markjan.blogspot.com

Ang wika ang maituturing na pinakamabisang kasangkapan sa ating pakikipag-komunikasyon sa ating kapwa. Ang wika, pasalita man o pasulat ay magiging sandata natin sa ating pakikihamok sa mga hamon ng buhay. Ang wika ay binubuo ng mga titik at simbulo na kapag pinagsama-sama ay maipapahayag natin ang mga nararamdaman natin sa ating pamilya, kaibigan, o kung sino pa man na kakilala natin.

Ang Pilipinas, bagamat isang archipelago, na binubuo ng 7,107 na mga pulo na mayroong iba’t-ibang diyalekto ay nagkakaroon ng pagkakaunawaan sa pamamagitan ng paggamit ng iisang wika, ang wikang Filipino! Kaya naman kahit may iba’t-ibang kultura, relihiyon at paniniwala sa bawat panig ng Pilipinas, nagkakaisa parin ang bawat mamamayan ng ating bansa sa paggamit ng wikang Filipino.

Sa ating nagbabagong estilo ng mundo ngayon, kung saan masasabi na ang mga bagay ay nagiging “high-technology” na, dapat pa rin nating isaisip ang pagpapahalaga sa ating sariling wika. Oo nga at tama sa ang Ingles ang “Universal Language” at siyang dahilan upang mas masaliksik pa natin at mas maipahayag ang nararamdaman natin sa mga hindi natin kalahi o mga dayuhan. Ngunit hindi ito sapat na dahilan upang ipagwalang bahala na lamang natin ang wikang Filipino. Hindi ba’t bago tayo matuto ng wikang Ingles ay wikang Filipino muna ang una nating natutunan? Na bago pa man tayo makihalubilo sa ibang tao sa loob at labas ng ating bansa ay wikang Filipino ang una nating pinagpakadalubhasaan upang magamit natin sa ating pakikipagkapwa? Kaya huwag naman sana na sa pagbago ng pagdaloy ng panahon ay mabago narin ang ating pananaw sa pagpapahalaga sa paggamit ng wikang Filipino.

Ngunit nakakalungkot man na isipin, marami sa atin lalo na sa mga kabataang kagaya ko ang siya pang lumalapastangan sa ating wika. Kaya naman humihingi ako ng kapatawaran sa ating pambansang bayani na minsang nagwika na, “Ang hindi magmahal sa sariling wika ay higit pa sa hayop at malansang isda.” Kasabay ng pag-unlad ng mundo ang pag-usbong ng ng mga hindi pormal na salita, katulad ng wika na sa lansangan o kalye ma lamang maririnig. Isama mo pa riyan ang mga nauuso naring salita ngayon na ginagamit ang mga salita ng mga nasa ika’tlong kasarian o mga bading, ang “Gay Lingo”. Halimbawa ng mga salita na ito ang “gora mama!” na ang ibig sabihin ay “tara na!” at “echos” na ang ibig sabihin ay “biro lamang!”. Hindi ba’t bukod sa hindi magandang pakinggan ang mga salitang ito ay nagpapakilala din ito kung ng anong klaseng mga tao na ang mayroon sa Pilipinas. Mga mamamayan na imbes na igalang ang sariling wika ay siya pa ang lumalapastangan dito. Ano nga ba ang siyang masasabi nating dahilan kung bakit ang mga Pilipino ay ipinagbabawalang bahala ang maayos na paggamit ng wikang Filipino? Base sa aking obserbasyon, ang masasabi kong isa sa mga dahilan kung bakit hindi nabibigyan ng karampatang pagpapahalaga ang ating wika ay dahil sa pagkakauso ng “Short Message Service” o mas kilala sa tawag na “text”. Isipin ninyo ito, bilang kabataan na mahilig mag-text, mas kaaya-aya para sa akin kung wikang Ingles na paikliin ang aking gagamitin dahil unang-una sa lahat mas matipid ito sa espasyo at mas mabilis gawin. Sa pagtetext din mas laging naaabuso ang wikang Filipino kung saan ang mga kabataan ay laging mga balbal na salita ang ginagamit sa pakikipagkomunikasyon. Ang isa pa sa nakikita kong dahilan ay ang paniniwala ng mga kabataan ngayon na mas “in” ang paggamit ng wikang Ingles. Na mas angat ka sa lipunan kung lagging wikang Ingles ang Iyong gagamitin, kahit “english carabao” iyan!

Sana lamang ay tandaan natin ito, taga Pilipinas tayo, tayo ay mga Pilipino! Kung hindi natin gagamitin, pagyayamanin at pahahalagahan ang sarili nating wika, sino pa ang magpapahalaga dito? Wala ba tayong utang na loob sa sarili nating wika na pagkatapos nating gamitin sa loob ng ating mga tahanan ay siya na lamang natin babalewalain dahil sa pagbabago ng panahon? Huwag naman din sana natin hayaang mawalan ng saysay ang pagpupursigi ng dati nating pangulo na si Manuel Quezon nag awing Pambansang wika ang Filipino. Isa lamang itong paalala, “Wika mo. Wikang Filipino. Wika ng Mundo. Mahalaga!”

Akda ni Jasmin V. Montalbo galing sa markjan-markjan.blogspot.com

Wika. Ano nga ba ang Wika? Ano ba ang kahalagahan nito sa atin? At sa mundong ginagalawan natin? Ano kaya ang mangyayari kung wala tayong wika, Mailalarawan pa kaya natin ang kagandahan ng paligid at maipapakita pa ba natin ang ating galit at nararamdaman?

Ang Wika bagaman maikling salita subalit ang kahulugan at katangian ay napakalawak at napakalalim. Ang kakayahahan nito’y makakapagpapaunlad ng isang tao at bansa, ngunit may kakayahan din itong magwasak kung mali at hindi angkop ang paggamit. Magagawa nitong pagbuklurin at pagsamahin ang isang bansa ay lahing nasa gitna ng sigalot at kaguluhan. Ngunit gaano nga ba natin kakilala at kamahal ang ating sariling wika? Hanggang saan nga ba natin ito kayang ipaglaban?

Ang Pilipinas ay napakapalad, sapagkat nabubuklod tayo ng ating wikang Filipino. Bagaman iba’t iba ang bigkas at punto na inilalapat natin sa ating wika. Hindi maitatangging nalangkapan natin ito ng kakaibang himig. Ang bawat bagsak ng tunog nito ay may kahali-halinang hatid sa ating puso. Nagkaroon tayo ng kasarinlan at kapayapaan dahil sa ating wika. Subalit sa paglaon ng panahon, katulad ng buhangin sa dagat, natatangay tayo ng alon ng pagbabago. Nagpatianod tayo sa pag-unlad ng teknolohiya at siyensya. Sumabay tayo sa mabilis at hindi mapigil na kolonyalismo. Binigyan natin ng mataas na pagkilala ang mga wikang kanluranin at mabilis na pagkadalubhasa dito.

Subalit labis nating nakalimutan ang ating pambansang wika, mas minatamis nating magsalita ng ingles sa pagkakataong maaari naman tayong magtagalog. Hindi ako tumututol, ikinararangal ko na tayong mga Pilipino ay may angking kagalingan sa pagbigkas ng ibang wika. Ngunit nais kong ipabatid na hindi masamang umunlad at sumabay sa yumayabong na kasaysayan. Pero hindi ba’t masarap na habang nagtatagumpay tayo, ang ipinabandila natin ay ang sarili nating wika. Hindi ba masarap na nakikilala tayong mga Pilipino hindi lang sa talento kundi maging sa kultura?

Huwag nating kalimutanang sinabi ng anting pambansang bayani, “Ang hindi magmahal sa sariling wika ay masahol pa sa malansang isda.” Taglayin natin ang pagmamahal at pagpapahalaga sa sarili nating wika, dail ito ang pinakamabisa nating sandata sa ating pagtatagumpay. Ikarangal natin ang ating wika at huwag tayong mapagod na paunlarin at gamitin ito sapagkat ang ating wika ay mahalaga, at ito ang wika ng Mundo, ang wika ng nagpupunyaging Filipino.

Akda ni Glorivel H. Glomar galing sa markjan-markjan.blogspot.com

“Ako’y isang Pinoy!” -mga simpleng salita na may malalim na kahulugan kung lubusang sususriin. Paano nga ba natin mapapatunayan an gating tunay na pagmamalaki bilang isang Pilipino? Kung ating titignan, maraming paraan hindi ba? Sybalit ang pinaka mahalaga ay ang paggamit natin n gating sariling wika. Bilang panimula, nais kong itaning kung batid nga ba natin ang kahulugan ng salitang “wika” ? Ano bang wika ang ginagamit mo? Mahalaga ba angwika sa buhay ng bawat tao? Paano ba ito makakatulong sa pag-abot ng magandang bukas na inaasam ko? Marahil ikaw ay napaisip nang malalim o napabuntong hininga, ngunit hayaan mong bigyan ko ng kasagutan ang mga katanungan sa iyong isipan.

Maraming pagkakataon na hindi sapat ang simbolo, galaw, kumpas at iba pa upang maipahayag ang tunay na kahulugan ng isang bagay. Dito pumapasok ang kahalagahan ng wika – ito ang pangunahing midyum upang maipahayag natin an gating saloobin at opinion ayon sa nilalaman ng ating isip at damdamin sa ating kapwa. Ito ang ginagamit natinsa pang-araw-araw partikular na sa komunikasyon. Kung wala ang wika, paano natin mapapanindigan ang ating mga prinsipyo at paniniwala sa buhay? Hindi ba’t napakahalaga ng wika? Tunay nga naman! Sapagkat sa pamamagitan nito magagampanan natin ang isa sa pangunahing tungkulin dito sa mundong ibabaw at ito ay ang magbahagi ng kaalaman.

Bawat bansa sa dito sa mundo ay may kanya-kanyang wika na ginagamit upang matalos ang malawak na pagkakaintindihan ng bawat isa. Kung ang iba ay may salitang Ingles, Niponggo, Mandarin, Spanish at marami pang iba, dito sa Pilipinas, “Wikang Filipino” ang tawag sa pangunahing wika o “mother language” ng bansa. Ang Pilipinas ay binubuo ng Pitong libo at isang daang mga pulo na pawang pinaghihiwalay ng mga malalaking karagatan dito sa ating bansa. Bawat mga mamamayan sa iba’t-ibang dako ng Pilipinas ay mayroon ding sariling wikang kinagisnan. May kanya-kanyang kultura, wika at paniniwala batay sa lahing kinabibilangan. Maraming salita ang ginagamit sa bansa tulad ng mga sumusunod: Pampango, Waray, Visaya, Cebuano, Ilokano, Bikolano at iba pa. Subalit namumukod tangi pa rin na ang WIKANG FILIPINO ang nagsisilbing buklod ng sangkapilipinuhan upang makamit ang kaunlaran at kaayapaan na ating pinapangarap. Ito ang landas tungo sa pagkakaisa. Wikang Filipino ang daan upang ang galit at poot ay maiwaksi sa ating mga puso at tunay na pagmamahalan ang siyang maghari dito. Hindi pa huli ang lahat, maari pa nating simulan ang nararapat Maniwala, Magtiwala at Umaksyon!

Wika mo! Wika ko! Wika natin ay wikang Filipino! Anuman ang lahi mo. Iba man ang kultura at kulay ng balat ko, Ikaw, Ako, Tayo ay tunay na mga Pilipino! Wikang Filipino ay bukod tangi at nag-iisang wikang Filipino maghahatid ng panibagong pag-asa. Saan mang panig ng mundo ako tumungo. Iba’t-ibang lagi man ang aking makahalubilo. Taas noo kong ipagmamalaki na ang dugong nananalaytay sa akin ay dugong Pilipino. Wkang Filipino: Noon, Bukas ay sa darating na Henerasyon. Wikang Filipino, Hanggang kamatayan ay baon.

Galing sa thefilipinoservant.wordpress.com

Ngayong buwan ng Agosto, ating ginugunita at ipinagdiriwang ang Buwan ng wika bilang pagbibigay ng kahalagahan sa ating wika, ang Filipino at ang kontribusyon nito sa ating mga buhay. Ipinapaalala nito na napaka-importante sa isang bansa na magkaroon ng pambansang wika upang lubos na makilala ang yaman ng ating kultura. Pero ano ba ang kahalagahan ng pagkakaroon ng iisang wika? Paano natin ito maipagmamalaki sa buong mundo ngayong panahon ng globalisasyon? At paano natin ito magagamit upang makamit natin ang pagbabago?

“Ang hindi magmahal sa sariling wika ay higit sa hayop at malansang isda; kaya ating pagyamaning kusa, gaya ng inang sa atin ay nagpala.” Ito ang tanyag na katagang nagmula sa ating pambansang bayani na si Gat. Jose Rizal na nagbibigay kahalagahan sa wika sa buhay ng isang tao. Isang inspirasyonal na kataga at kapupulutan ng aral tungkol sa pagpapahalaga ng wika. Kahit maraming wikang banyaga ang alam na sabihin ni Rizal, hindi niya tinalikuran ang kanyang bansa at pinalagahan ang wikang Tagalog na isa sa mga parating ginagamit ng mga Pilipino noon.

Ang pagkakaroon ng iisang wika ay nangangahulugang nagkakaisa ang mga mamamayan at nagkakaintindihan ang lahat para sa iisang hangarin. Dahil kung hindi pinahalagahan noon na magkaroon ng pambansang wika ay hindi magkakaintindihan at magulo ang pakikipag-komunikasyon at talastasan. Hindi magiging maayos ang buhay kung iba’t-ibang wikang etniko ang dapat nating kabisaduhin. Kaya noon, pinahalagahan ni dating Pangulong Manuel Quezon na magkaroon ng iisang lengwahe upang magkaisa at maipakita sa buong mundo na kung may iisang wika na ginagamit ang isang bansa, nagkakaisa sa iisang hangarin ang mga tao nito. Kaya itinanghal nating ‘Ama ng wikang Pambansa’ si Quezon dahil sa kanyang natatanging limbag sa wika’t panitikan.

Ngayong panahon ng globalisasyon at makabagong teknolohiya, hindi papahuli ang ating wika. Kagaya sa website na Facebook na kung saan ay pwedeng gamitin ang wikang Filipino bilang medium o lengwahe sa pakikipag-komunikasyon at lubos na maintindihan ng mga Pilipinong gumagamit nito kung paano paganahin ito. Hindi rin papahuli ang Twitter na kailan lang ay pwede na sa wikang Filipino. Kamakailan lamang ay naging sikat sa website na YouTube ang isang music video kung saan tampok ang isang banyaga na kumakanta sa wikang Filipino at siya ay si David DiMuzio na lumabas na sa iba’t-ibang programa dito sa ating bansa.

Sa ibayong dagat naman, alam niyo bang may 1.4 milyong tao sa Estados Unidos ang nagsasalita sa wikang Filipino at ito ang pang-apat na lengwahe na parating ginagamit ng mga tao roon. Hindi rin mawawala ang mga bansang may mga OFWs na kung saan natututunan ng mga banyaga kung paano magsalita sa Filipino.

Ngayong pumapasok na ang iba’t-ibang wikang banyaga sa ating bayan, kailangan nating pahalagahan at wastong gamitin ang ating pambansang wika. Ating ipaalam sa kanila na kung nandito ka sa Pilipinas, dapat matuto kang magsalita sa wikang Filipino upang lubos na makilala ang kultura at panitikan ng ating lipunan.

Ang ating wika ay sumisimbolo ng isang bansang matatag at nagkakaisa dahil kung hindi magkaintindihan ang bawat mamamayan nito dahil sa mga pansariling wika, hindi uunlad ang ating bayan at patuloy pa rin sa paglayo ang inaasam nating pagbabago. Kung may iisang wika, magkakaintindihan ang lahat at magkakaroon ng iisang hangarin at ito ay bumangon mula sa mga pinagdaanang problema. Ngayong nasa tuwid na landas na tayo, ating ipagmalaki at ipagbunyi na mayroon tayong iisang wika at ito ang Filipino na daan sa iisa nating hangarin, at ito ang pagbabago sa lipunan. Nawa’y ating gamitin ng wasto ngayong buwan ng wika ang Filipino at taas-noo tayong magsalita sa ating sariling wika!

Akda ni Carla Mae

Mahalaga ba ang wika ng isang bansa? Tinatangkilik mo ba ang iyong sariling wika? Ipinagdririwang mo ba ang iyong sariling wika? Ginagamit mo ba ang sarili mong wika? Ito ang mg tanong na di mawari sa aking isipan. Bilang isang tao binigyan tayo ng isipan ng Panginoon upang gamitin at ipalaganap. Maraming tanong sa isipan ng isang tao, mga tanong na nakakaapekto sa bawat galaw, kilos, at desisyon nito. Sa paaralan nalalaman natin ang kahalagahan ng mga baya-bagay katulad nalang ng wikang pambansa. Ang isang bansa na may sariling wika ay nangangahulugang malaya ito. Ang wika ay isang paraan ng komunikasyon. Dahil sa wika nagkakainindihan ang lahat ng tao. Iba’t-ibang wika sa bawat lugar, komunidad, at bansa. Mahalaga ang wika ng isang bansa katulad ng Wikang Filipino. Ang Wikang Filipino ay sumisimbolo sa kultura ng mga Pilipino kung sino, ano, at meron sila. Ang isang tao na gumagamit ng Wikang Filpino ibig sabihin isa siyang Pilipino pero bakit ang ibang Pilipino ay ikinakahiya ang kanilang sariling wika? Ito ba ang kanilang sinasabing mahalaga at mahal raw nila kanilang sariling wika ngunit kahit gamitin man lamang ito ay di magawa dahil sa mga masasamang ideya,at kuro-kuro na namuo sa isipan ng ibang tao o mga banyaga tungkol sa Pilipino na dahilan na ikahiya nila ang kanilang sariling wika. Nasa atin na ang desison kung magpapaniwala at magpapaapekto tayo sa mga ganitong bagay daahil tayo lamang mga Pilipino ang nakakaalam kung ano ang katutuhanan. Kung mahalaga talaga ang ating Wikang Pambansa gagaamitin natin ito kahit kailan at saan man tayo magpunta.

Si Manuel L. Quezon ang tinaguriang “Ama ng Wikang Pambansa”. Siya ang nangunang maghubog ng Wikang Pammbansa na Wikang Filipino. Marami tayong wika dit sa bansa katulad ng Cebuano, Boholano, Ilocano ,Tagalog, at iba pa. Maram tayong iba’t-ibang wika dahl sa archepilagong hugis ng ating bansa . layu-layo ang mga lugar at isla na bumubuo nito . Hindi madali ang kay Mannuel L. Quezon at iba pangtagapamahala ng gobyerno na pumili at agtalaga n aing sariling Wika dahil maraming hindii desidido at hindi sang-ayon nito. Hanggang nakapagdesisyon n ang madla na nnag magiging Wikan Pambansa ay ang Wikang Filipino.

Tuwing Agosto ipinagdiriwang ang Wikang Filipino. Bilang isang mamamayang Pilipino isa tayo sa mga taong nagdiriwang nito. Bumabalik tanaw tayo sa ating kasaysayan kung paano nabo ang Wikang Filipino. Maraming mga gawain ang bawat paaralan sa pagdiriwang. May iba’t-ibang patimpalak isa isa na rito anng tula, paggawa ng sanaysay, mga sayaw at iba pa. Sa buwang io maas naiintindihan nating mga Pilipino ang kahhalagahan ng Wikang Filipino. Hiindii lamang sa buwan ng Agosto magdiriwang kundi dapat araw-araw dahil ginagami natin ang ating wika bawat segundo. minuto at araw sa ating buhay.

Sabi ng marami an Wikang Ingles ang mas mahalaga kumpara sa Wikang Filipino dahil sa ang Wikang Ingles a ang pangunahing linggwahi nna mmas ginnagamit nga karamihan kait saan man sila maggpunta sa mundo. Pero parra sa akin at sa mg atong mas nakakaiintindi sa kahalagahan ng Wikang Filipino ay ang Wikang Filipino parin ang napakahalaga dahil ito ang sumisimbolo sa ating katauhan bilang isang Pilipino, makakaya nating mapaunlad an ating sariling bansa kahit ang ating sariling wika lamang ang ating gamitin katulad ng bansang Japan. Mas pinahahalagahan nila nag kanilang sariiling wika kasa sa ibang wika kait ganito napapaunllad pparin nila ang kanilang bansa at ngayon isa ang kanilang bbansa sa pinakamaunlad na bansa sa buoong mundo. Sabi pa nga g ating bayani na si Dr. Jose Rizal ” Ang hindi marunoong magmahal sa sariling wika ay higit pa sa malansang isda.” Kaya tayong mga Pilipino pahalagahan natin ang ating sariling wika at mahalin ng buong puso, hindi lamang sa salita kundi sa gawa.

Ang Linggo ng Wika ay ipinagdiriwang tuwing unang linggo ng Agosto kada taon sa Pilipinas. Sinasalamin ng selebrasyong ito ang kahalagahan ng Filipino bilang pambansang wika. Sa bawat taon, ang mga institusyong pang-edukasyon kagaya ng mga paaralan at unibersidad, at ang mga sangay ng pamahalaan, ay sama-samang nakikilahok sa iba’t ibang mga gawain tulad ng mga paligsahan sa pagsulat ng sanaysay, mga pagtatanghal, parada, at iba pang paraan nang pagpapakita ng paggamit ng wikang Filipino. Ang hindi magmahal sa sariling wika ay higit sa hayop at malansang isda. -Gat Jose Rizal

Kahalagahan ng Wika

“Ang hindi magmahal sa sariling wika ay higit sa hayop at malansang isda; kaya ating pagyamaning kusa, gaya ng inang sa atin ay nagpala.” Ito ang tanyag na katagang nagmula sa ating pambansang bayani na si Gat. Jose Rizal na nagbibigay kahalagahan sa wika sa buhay ng isang tao. Ang wika ng isang bansa ay masasabing siyang kaluluwa na nagbibigay buhay dito. Ito ang nagsisilbing tulay na nagdurugtong sa mga kumunidad na naninirahan sa isang bansa. Sa pamamagitan ng wika, nagkakaunawaan at nagkakaisa ang bawat tao. Higit sa lahat, nagsisilbi ito bilang ating pagkakakilanlan. Dahil dito ay nakikita ang iba’t ibang impluwensya sa bansa na siyang nakapagpabago at humulma sa pagkatao ng mga mamamayan. Samakatuwid, ang wika ay batayan ng natatanging kultura ng isang bansa.

Noong ika-26 ng Marso 1946, nagpalabas si Pangulong Sergio Osmeña ng Proklamasyon Blg. 35, na nagtatalaga ng petsang mula ika-27 ng Marso hanggang ika-2 ng Abril bilang Linggo ng Wika. Noong ika-23 ng Setyembre 1955, iniutos naman ni Pangulong Ramon Magsaysay sa pamamagitan ng Proklamasyon Blg. 186 na ang Linggo ng Wika ay ipagdiriwang mula ika-13 hanggang ika-19 ng Mayo. Ang pagbabago ng petsa ng pagdiriwang ng Linggo ng Wika ay bilang paggunita sa kaarawan ni Pangulong Manuel L. Quezon, ang tinaguriang “Ama ng Wikang Pambansa”. Dahil sa paglilipat na ito ng petsa ng pagdiriwang ng Linggo ng Wika, naging imposible para sa mga estudyante at guro ang makilahok dito.

Pagkatapos ng Himagsikan sa EDSA noong 1986, inilabas ni Pangulong Corazon Aquino ang Proklamasyon Blg. 19 noong ika-12 ng Agosto 1988, upang pagtibayin ang pagdedeklara ng pagdiriwang ng Linggo ng Wika mula ika-13 hanggang ika-19 ng Agosto kada taon.

Upang higit pang pagtibayin ang mga naunang proklamasyon hinggil sa Linggo ng Wika, idineklara naman ni Pangulong Fidel V. Ramos ang buong buwan ng Agosto bilang Pambansang Buwan ng Wika sa pamamagitan ng Proklamasyon Blg. 1041 noong ika-15 ng Enero, 1997.

Sa kasalukuyan, ipinagdiriwang pa rin ang Linggo ng Wika at Buwan ng Wika sa Pilipinas. Opisyal itong nakatala sa listahan ng mga kultural na pagdiriwang sa bansa.

Selebrasyon

Karaniwang ipinagdiriwang ang Buwan ng Wika sa elementarya, sekundarya at kolehiyo sa pamamagitan ng pagkakaroon ng palatuntunan, mga patimpalak sa paggawa ng tula, pagbigkas ng tula, pag-awit, pagsusulat ng maikling kwento at sanaysay, pagpupulong, at talakayan gamit ang wikang Filipino. Upang mapahalagahan ang sariling wika, nagkakaroon din ng mga patimpalak sa pagsusulat ng slogan, paggawa ng poster at marami pang aktibidad mula sa iba’t ibang munisipalidad

Ayon sa DepEd

“Ang hindi magmahal sa sariling wika ay higit sa hayop at malansang isda; kaya ating pagyamaning kusa, gaya ng inang sa atin ay nagpala.” Ito ang mga tanyag na katagang nagmula sa ating pambansang bayani na si Gat. Jose P. Rizal na nagbibigay importansya sa kahalagahan ng wika sa buhay ng isang tao.Ang wika ng isang bansa ay masasabi natin na kaluluwa ng isang bansa na siyang nagbibigay buhay dito. Ito ay nagsisilbing tulay na siyang nagdurugtong sa mga komunidad na naninirahan sa isang bansa. Sa pamamagitan nito, ang pagkakaisa at pagkakaunawaan sa bawat tao ay lalong yumayabong. Ito rin ang nagsisilbing susi ng ating pagkakakilanlan, sa pamamagitan nito, nakikilala ng ibang tao kung sino tayo.

Ang importansya upang lalong paunlarin at palawakin ang ating pambansang wika ay matagal nang binibigyang pansin ng mga namumuno sa ating bansa. Sa Pilipinas mayroon tayong higit sa isang daang klase na lengguahe na ginagamit mula Batanes hanggang Tawi-tawi, ngunit ang pambansang wikang “Filipino” pa rin ang siyang mas malimit na ginagamit at mas naiintidahan sa buong kapuluan.Sa ating mayamang salita, madali nating makikita ang iba’t-ibang impluwensya na siyang nakapagbago at humulma sa pagkatao ng mga Filipino. Samakatwid ang wika rin ay maari ring maging batayan ng ating nakaraan at kultura.

Kaya ang “Buwan ng Wika” ang isa sa mga pagkakataon natin upang ito ay pagyabungin at ipagmalaki. Pagkakataon din ito upang iparating sa ating mga kababayan na ang ating pambansang wika ay hindi lamang para sa pakiki-pagkomunikasyon ngunit siya ring pundasyon ng ating pagkakakilanlan bilang isang indibidual at bilang isang bansa.

( Hataw Tabloid , Agosto 9, 2017)

Aminin natin sa hindi, marami talaga ang hindi naiintindihan kung ano ang ating wika — ang wikang Filipino.

Maging sa akademya, marami ang nahihirapang umunawa kung bakit kailangan gamitin sa iba’t ibang larang at disiplina ang wikang Filipino, na kung mangyayari ay isang malaking pagbabago dahil nangangahulugan ito nang lubos na pagkaunawa kung ano ang ating wika.

Alam ba ninyong nitong nakaraang Pandaigdigang Kongreso sa Araling Filipinas sa Wikang Filipino, ang iba’t ibang paksang may kinalaman sa wika, panitikan, kultura, kasaysayan, at lipunang Filipino ay tinalakay sa ating wika?

Maging si Bernardita Churchill ng University of the Philippines at ng Philippine Studies Association ay nagsabing, “Upang maipalaganap ang ating wika, lahat tayo, kabilang ang mga lider sa politika ay kailangan magsalita sa Filipino. Lagi silang nasa radyo at telebisyon kaya ang mga tao ay matututo sa kanila nang husto kung lagi nilang ginagamit sa pagsasalita ang wika na naiintindihan nating lahat.”

Idinagdag ni Churchill na ang Filipino gaya ng English, French at iba pang wika na iniaalok din bilang asignatura sa malalaking unibersidad sa buong mundo.

At katunayan sa apat na araw ng Kongreso nitong 2-4 Agosto, tinalakay ng mga dayuhang tagapagsalita ang kanilang lektura sa wikang Filipino.

Kabilang sa kanila sina Damon Woods ng University of California Los Angeles, Sotoshi Ara ng University of Fukushima, JC Gaillard ng University of Auckland, at Saac Donoso ng University of Alicante sa Spain.

Para kay National Artist for Literature Almario Virgilio, Tagapangulo ng National Commission for Culture and the Arts (NCCA), ang Filipino ay isang mahusay na daluyan ng pagtuturo at hindi lamang salitang ginagamit sa kalye o sa palengke.

Para ganap nating maramdaman na ang ating wikang Pambansa ay wikang Filipino, hindi nilulubayan ni Almario ang estandarisasyon nito sa baybay at bigkas. Ilalahok rin ang mga katutubong wika gaya ng Waray, Tausug, Maranao, Ilocano, at Bicolano.

Malayo na ang narating ng ating wika — ang wikang Filipino — pero lubusan lang nating mararamdaman ito kapag dumating ang panahon na tayo’y nagkakaunawaan sa pagagamit ng ating wika tu-ngo sa pag-unlad.

Doon natin masasabi, sa pamamagitan ng ating wika, tuluyang nagbago ang ating bansa.

Galing sa hinagapnikaure.blogspot.com

Ang “Taglish” ay tumutukoy sa paghahalo ng mga salitang Tagalog at Ingles sa karaniwang pakikipagusap ng mga Pilipino sa isat-isa. Ang paggamit ng “Taglish” ay karaniwang nasasaksihan sa mga lugar sa Pilipinas kung saan Tagalog ang wikang sinasalita ng nakararami tulad ng Kalakhang Maynila at mga karatig na lalawigan. Ngunit dahil sa pagtuturo ng wikang Pilipino na ang batayan ay wikang Tagalog sa buong bansa, ang paggamit ng salitang ito ay tinatayang lalaganap na rin sa buong Pilipinas.

Ang pagsipot ng mga pananalitang tulad ng “Taglish” ay masasaksihan sa mga lugar na dating sinakop ng mga bansang Kanluranin tulad ng Estados Unidos at Inglatera. Sa bansang Pilipinas, ang pagusbong ng “Taglish” ay naguugat sa matagalang paggamit ng salitang Ingles bilang wika ng pagtuturo sa mga paaralan. Sa pagdami ng mga Pilipinong nakapagaral sa mababa at mataas na antas ng edukasyon, nagkaroon ng kasanayan ang maraming Pilipino sa paggamit ng salitang Ingles. Ngunit may mga Pilipino pa rin na hindi nagkapalad na makapagaral kung kaya hindi tuluyang nawala ang paggamit ng wikang Tagalog. Sa isang nakalilitong sitwasyon kung saan may pagnanais na gumamit ng wikang Ingles at may pangangailangan na makipagusap sa mga hindi nakapagaral ay isinilang ang sistema ng pananalita na kung tawagin natin ay “Taglish”.

Kung ikaw ay mapapadpad sa Kalakhang Maynila ay mapapansin mo na lubhang malaganap ang paggamit ng “Taglish” sa mga taong nakatira dito. Sa paguusap sa pagitan ng mga miyembro ng pamilya, mga kawani at manggagawa, at mga programa sa radyo at telebisyon ay madalas madinig na “Taglish” ang kanilang salitang ginagamit.

May isang pagtingin sa pamamayagpag ng “Taglish” ang naniniwala na nabuo ang pananalitang “Taglish” dahil sa kakulungan ng mga karampatang salita sa wikang Tagalog na maipahayag ang iniisip na konsepto kung kaya napipilitang salitang Ingles na lamang ang gamitin. Ang mga Pilipinong nakapagaral sa ibat-ibang larangan at natuto ng kaalaman sa wikang Ingles ay di maiiwasan na gumamit ng salitang Ingles sa kanilang pakikipagusap sa isat-isa o kaya sa ibang tao. Maaaring ituring na isa ito sa kadahilanan ng tuluyang paggamit ng “Taglish” ng mga Pilipino ngunit marahil ay may mga iba pang kadahilanan o pingbubuhatan ng paggamit nito.

Sinisisi ng iba ang pagkakaroon ng mga Pilipino ng mentalidad na kolonyal bunsod na rin ng sistemang pangedukasyon na pinairal sa ating bansa sa mahabang panahon. Anila, ang walang patumanggang panggagaya natin sa mga Amerikano ang nagbunsod sa atin para magsalita sa wikang Ingles na hindi naman angkop sa ating kultura at estilo ng pamumuhay. Kaya lamang ay tila baga kung minsan ay kinukulang tayo sa salitang Ingles kung kaya sa di inaasahang pangyayari ay naghahalo na sa ating paguusap ang mga salitang Tagalog at Ingles.

Mayroon din naman na nagsasabi na ang “Taglish” ay unang ginamit ng mga anak-mayamang kolehiyala na tinuruan ng kanilang mga magulang na magsalita sa wikang Ingles sa pakikipagusap kaninoman ngunit tila sumablay yata dahil hindi marunong magsalita ng Ingles ang kanilang tsuper at katulong sa bahay. Kaya naman napilitan silang gumamit ng magkahalong Tagalog at Ingles sa kanilang karaniwang pakikipagusap sa ibang tao. Ang ganitong estilo ng pananalita ay kung minsan nakakatutuwang pakinggan ngunit kung minsan naman ay para bagang kahalintulad ng isang Amerikanong nagsusumikap na magsalita sa wikang Tagalog.

Ang pagiral ng “Taglish” sa ating pangkarinawang pakikipagugnayan sa isat-isa ay isang masalimuot na isyu patungkol sa ating pagtingin sa ating sariling wika. Nagpanukala na ang ating mga dalubhasa sa wika ng mga bagong salitang Filipino na pwedeng gamitin sa halip na Ingles sa larangan ng agham, teknolohiya, ekonomiya, pananalapi, negosyo, at iba pa. Subalit tila baga hindi pa rin natin nakasanayan ang paggamit ng mga katagang ito. Kadalasan ay salitang Ingles pa rin ang namamayani sa pagtukoy natin sa mga konsepto at bagay-bagay na may kaugnayan sa mga larangang ito. Bunsod nito ay may mga taong nagtatanong kung meron ba talaga tayong pagmamahal sa ating sariling wika.

Sa kasalukuyan ay talamak pa rin ang paggamit natin ng pananalitang “Taglish” sa ating pangaraw-araw na buhay. Kasaysayan na lang ang makapagsasabi kung patuloy na mamamayagpag sa ating bansa ang paggamit ng ganitong pananalita. Ang wikang Ingles ay isang makapangyarihang wika. Ito ay ginagamit sa ibat-ibang larangan sa buong mundo. Tuluyan na kayang magagapi at mawawala sa sirkulasyon ang wikang Pilipino? Hindi naman siguro ngunit posible marahil sa hinaharap na magkaroon ng internasyonalisasyon ang wikang Pilipino at tanggapin na rin sa wakas ang mga salitang Ingles sa bukabularyong Tagalog. Hinahangad natin na matukoy ng ating mga dalubhasa sa wika ang wastong daan na dapat tahakin sa patuloy na pagunlad ng ating wikang pambansa.

(Halimbawa ng Sanaysay na Nagmumungkahi ng Panukala Tungkol sa Wikang Pilipino – galing sa hinagapnikaure.blogspot.com )

Sa kasaysayan ng mundo ay nagkaroon ng mga kaganapan na ang ilang mauunlad na bansa ang sumakop sa mga maliliit at mahihinang bansa. Ang Pilipinas ay isa sa mga bansang nakubkob ng mga banyaga. Nagsimula ito sa pananakop ng Espanya na sinundan naman ng bansang Hapon at pagkatapos ng bansang Estados Unidos.

Ang mga pananakop na ito ay nagiwan ng malàlim at pangmatagalang pagbabago sa ating kultura. Isa sa mga pinaka matinding naapektuhan nito ay ang ating wika. Nahaluan na ng mga salitang banyaga ang ating wikang Pilipino. Ngunit sa pagdaan ng panaon ay nanatili pa ring buhay at namamayagpag ang ating pambansang wika. Nakatulong ng malaki sa mabilis na paglaganap nito sa buong bansa ang pagtuturo ng wikang ito sa ating mga paaralan.

Ang yamang pang ekonomiya at lakas militar ang ginamit ng mga mananakop na bansa upang palakasin at patatagin ang kani-kanilang sariling wika. Kadalasan ay kasama sa estilo ng pananakop ang pagtuturo at pagpapalaganap ng wika ng mananakop sa mga lugar na kanilang nasasakupan. Ang Estados Unidos at Inglatera ang dalawa sa mga malalakas na mananakop sa kasaysayan ng mundo. Pinalaganap nila ang wikang Ingles sa mga bansang kanilang sinakop at ito ang naging dahilan upang maging malakas at makapangyarihan ang wikang Ingles sa buong daigdig.

Bagamat may digmaan pa rin sa ilang lugar sa mundo, itinuturing na wala nang puwang sa makabagong panahon ang pagkubkob ng isang makapangyarihang bansa sa isang maliit at mahinang bansa. Sa pagtatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig at ng pagkatatag sa Nagkakaisang Bansa ay tuluyan nang ipinagbawal ang imperyalismo na siyang nagudyok sa mga makapangyarihang bansa na sakupin ang mga mahihinang bansa.

Sa pagunlad ng ekonomiya ng buong daigdig ay dumanas ng kasaganaan ang ilang bansang kanluranin samantalang ang ilang bansang nabibiyayaan ng likas na yaman ay kinailangang palawigin ang produksyon upang matugunan ang lumalaking pangangailangan sa mga batayang produkto sa isang makabagong mundo. Bunsod ng mga kaganapang ito ay nakaramdam ng matinding pagkukulang sa mga manggagawang may pagnanais at kakayahan upang gawin ang mga trabahong nalikha sa mga bansang ito. Sa kagustuhang mapunuan ang pagkukulang na ito ay napilitan silang umangkat ng mangagawa sa ibang bansa.

Ang mga Pilipino ay likas na masunurin at masipag na manggagawa. Ang kanilang masamang karanasan na idinulot ng pananakop ng mga Amerikano ay naghatid naman ng isang maswerteng katangian: natuto silang gumamit ng wikang Ingles. At dahil Ingles ang itinuturing na pandaigdigang lengguwahe ng negosyo at kalakalan, nagkaroon sila ng lamang sa mga mangagawang buhat sa ibang bansa kung galing sa pagtatrabaho ang paguusapan. Sa simula ay kakaunti lamang ang mga Pilipinong tumanggap sa hamon ng pagtatrabaho sa ibang bansa ngunit nang lumaon ay dumami na ang Pilipinong may ganitong hanap-buhay.

Sa ngayon ay merong milyun-milyong Pilipino na nagtatrabaho sa ibat-ibang lugar sa buong mundo. Sila ay isa sa mga pinaka malaking pinagkukunan ng yaman ng ating ekonomiya. Dito sa atin ay itinuturing silang mga bagong bayani at ating pinahahalagahan ang kanilang ambag sa pagunlad ng ating bansa. Sa kanilang panig naman ay dumaranas sila ng pangungulila at pagkabagot sa kakulangan ng mapapaglibangan na may katuturan. Ito po ang nagtulak sa akin upang magbigay ng isang suhestiyon. Bigyan po natin sila ng isang dakilang hamon at misyon at ito po ay ang pagpapalaganap ng ating wikang Pilipino sa lahat ng sulok ng mundo.

Kung ginamit ng mga malalakas na bansa ang kanilang yaman at pwersang militar sa pagpapalaganap ng kanilang wika, gamitin naman po natin ang ating yamang pangkatauhan upang ikalat ang kagandahan ng ating kultura sa buong daigdig. Hinihikayat po natin ang ating mga manggagawang Pilipino sa ibang bansa na turuan ng paggamit ng wikang Pilipino ang mga banyagang kanilang nakakatagpo sa kanilang gawain at pamumuhay sa bansang kanilang pinagtatrabahuhan. Ito po ay pwede nilang gawin sa mga panahong wala silang ginagawa at naghahanap sila ng gawaing mapaglilibangan. Ang gawain pong ito ay isang mabisang lunas sa pangungulila at pagkabagot na isa po sa mga mabibigat na suliranin ng ating mga manggagawa sa ibang bansa.

Ang pagbabahagi ng kulturang Pilipino sa mamamayan ng mundo ay magdadala ng pagkabihasa ng mga banyaga sa katauhan ng Pilipino. Sa ganitong paraan ay lalo pa nitong palalakasin ang kagustuhan ng mga taong ito na kumuha ng mga manggagawang Pilipino para sa kanilang mga organisasyon. Maaari din po itong magresulta sa pagkahilig ng mga banyaga na bumisita sa Pilipinas at ito po ay makatutulong sa pagpapaunlad ng turismo sa ating bansa. Ang pagkakaroon ng kakayahan ng mga banyagang makaintindi at makipagusap gamit ang wikang Pilipino ay posibleng maghatid ng marami pang hanap-buhay para sa ating mga kababayan.

Mayroon din po tayong mapapait na karanasan sa pangingibang bansa ng ating mga kapwa Pilipino. Hindi po natin ninanais na pang habang panahon na maglilingkod ang ating mga kababayan sa ibang bansa. Ngunit sa kasamaang palad ay mukhang hindi pa kaya ng ating ekonomiya ang magbigay ng hanap-buhay sa lahat ng ating mga kababayan. Nakalulungkot man ay mukhang ganito pa rin ang magiging kalagayan ng ating ekonomiya sa malapit na hinaharap. At kung mangyari man na matigil na ang paglilingkod ng mga Pilipino sa ibang bansa, isa pong magiging napakahalagang pamana sa mundo ang pagkaalam ng mga banyaga na gumamit ng wikang Pilipino sa pakikipagusap sa kanilang kapwa-tao.

Akda nina Ram Michael Genovia, Richard Borres Jr., Kennith Ballega, Chloe Leigh Placer, Jhoanna Arnaido, Noel Aguila, at Pelongo galing sa sanaysayngwika.blogspot.com

Una sa lahat ano nga ba ang wika? At ano ang karunungan? Bakit na-iuugnay ang wika sa karunungan? Sa pagkakaalam natin, ang wika ay isang lingwahe lamang na ginagamit natin sa pang-araw-araw ngunit ang hindi natin alam dito ay sumisimbolo rin sa ating pagkakaisa at ito ay wika ng karunungan kalaman kung gaano ba ka importante ang wika sa bawat mamamayan ng pilipinas marami man tayong ginagamit na dayalekto nag-iisa parin ang ating wika ang wikang Filipino.

Hindi natin alam kung saan nanggaling ang ating mga salita dahil kusa o likas itong pamamaraan upang mag-pahayag, matuto o makaalam ng mga bagay-bagay. Ang wika rin ay nag-silbing ugnay upang magkaintindihan tayong lahat. Ito ay tumatalakay sa ating kaalaman na pinaunlad ng ating wika at upang makatulong sa pag-intindi sa kahit anong sulat, tawag, o mismo sa ating kapwa pilipino.

Wika ang pinakamagandang regalo ng Maykapal sa kanyang mga nilalang. Ito ang tanging kasangkapan ng tao sa pakikipag-ugnayan niya sa kapwa, sa asosasyon, sa institusyon at maging sa dakilang Bathala. Kung wala ang wika, paano kaya magkakaintindihan ang mamamayan, paano kaya mapabibilis ang pagsulong ng kaunlaran at paano kaya mapalalapit ang tao sa isa’t isa? Sa bawat isang tanong at marami pang kasunod na katanungan, hindi sapat ang senyas, drowing, ang kulay, ang krokis, ang ingay o anumang paraang maaaring likhain ng tao upang matugunan ang lahat ng mga katanungan.

Kahit na anumang anyo , pasulat o pasalita, hiram o orihinal, banyaga o katutubo, wika ang pinakamabisang sangkap sa paghahatid ng diwa at kaisipan at sa pagpapanatili sa madali o mahabang panahon ng mga naliko na tala, pangkasaysayan o pampanitikan, pampolitika at panlipunan, pang-simbahan o pang-kabuhayan at maging sa larangan ng siyensya o ng iba pang-displina.

At kung wala ang Wikang Filipino , hindi tayo magiging isa o hindi tayo matatawag na mga Pilipino . Dahil ang Wikang Filipino ay sadyang nandyan sa atin yan dahil ito ang ating ginagamit sa pakikipag-komunikasyon sa kapwa Pilipino at kapwa tao.

Galing sa mgbrdeos.blogspot.com

Wikang Filipino, ang pambansang wika ng Pilipinas. Wika ang pinaka-pangunahing ginagamit ng tao sa araw-araw na pakikipagsapalaran sa buhay. Sa halos 7,107 na mga pulo ng Pilipinas, iba’t iba man ang kultura, etniko, o lokal na wika, pinag-iisa tayo ng bigkis ng lahi sa pamamagitan ng ating pambansang wika. Kung walang iisang wika, ang wikang Filipino, mararating kaya natin ang kaunlaran ng bansang Pilipinas?

Sa palagay mo, may pagkakaisa ba kung hindi nagkakaintindihan ang mga tao dahil sa kalat-kalat at iba’t-ibang wikang kinamulatan nating mga Pinoy? Napaka “obvious” ang sagot. Hindi. Marahil sa ganitong mga katanungan, napagtanto mo na ang kahalagan ng iisang wika, ang wikang pambansa ng Pilipinas, ang wikang Filipino. Kaya marapat lamang na bigyan ng napakataas na pagpapahalaga ang ating pambansang wika. Ngunit paano? Marahil nalilito ang iba sa inyo kung anu-ano ang mga kailangang gawin upang bigyang halaga ang pambansang wika. Nais kong ilahad sa inyo ang kung paano mapapakita ang pagpapahalaga sa ating pambansang wika.

1. Palawakin o paunlarin ang unawa tungkol sa wikang Filipino. Ito’y magagawa sa pamamagitan ng mga sumusunod:

Kailangan may sarili kang diksiyonaryong Filipino. Sa panahon natin ngayon, pwede ka ring magsaliksik at magpaunlad ng paggamit ng wikang Filipino sa pamamagitan ng internet. Magbasa ng mga libro, mga babasahin, lalo na ng mga “research papers” na gumagamit ng wikang Filipino. Mapanuring pakikipagtalakayan sa mga bihasa sa wikang Filipino

2. Mataas na pagpupugay at paggalang sa mga lumikha ng Batas Pambansa Blg. 7104 at Proklamasyon Blg. 1041, sa mga mananaliksik o sa mga taong tumutulong sa pagpapatibay at pagpapaunlad ng kasanayan sa paggamit ng wikang Filipino.

3. Makilahok sa mga aktibidad at proyekto ng pamahalaan na may kinalaman sa pagpapahalaga ng wikang pambansa.

4. Sa araw-araw na panangalangin mo sa Diyos, kay Bathala, kay Allah, kay Buddha, o sa sinumang sinasamba mo, maaari mong gamitin ang wikang Filipino. Ito ay napakabisang paraan upang lalong malinang ang iyong paggamit ng wikang Filipino.

5. Paglikha nga mga nakakatuwang tula, mga kinapupulutan ng aral na mga sanaysay, kwento, o anumang artikulo gamit ang wikang pambansa.

6. Paghubog ng isang sining; “drawing, iskultura, sand animation o anumang uri ng sining” na may kinalaman sa papapahalaga ng ating wikang pambansa.

Ito’y ilan lang sa mga napakarami pang paraan. Alam kong marami pang mga paraan ng pagpapahalaga ng ating wikang pambansa (ang wikang Filipino). At alam ko rin na kayong nagbabasa nito ay mayroong tinatagong mga natatanging ideya kung paano pahalagahan ang ating wikang pambansa.

Ano ang masasabi mo sa mga sanaysay tungkol sa wika na nakapaloob sa pahinang ito? Mag-iwan lang ng komento sa ibaba.

SEE ALSO: Mga Talumpati Tungkol sa Wika

You May Also Like

• Ang Engkantada ng Makulot
• Noli Me Tangere Kabanata 10 (Buod, Mga Tauhan, Aral, atbp.)
• Bahay Kubo Lyrics
• Pambansang Pintor
• X (Twitter)
• More Networks

Spokening Inglis: A Buwan ng Wika story

By Joel Pablo Salud Published Aug 19, 2022 2:02 pm

I lived in a world largely spiraling from a kind of linguistic schizophrenia as a kid, made more debilitating by a resulting existential dilemma: 

Should I learn English or should I master Filipino? If I master English, am I still Filipino?

The choices I was left with seemed harder than it looks. At home, there was my father who once spent a king’s ransom for a battlements-thick Oxford English Dictionary – with the proviso: that I had to pick one new word a day, memorize it, and use it for a one-page yellow-pad essay I would have to write for him describing my day.

That was me, somewhere between six and seven immediately whizzing past to my twenties, in a matter of days. Language opened my eyes to humanity’s unlikely paradise quicker than what Time can ever hope of achieving.

The trend in our streets during those days, on the other hand, forced me to run to the nearest sari-sari store each week for my weekly dose of Aliwan and Wakasan. The former was a consistent favorite as this was the graphic novel where I had read the story of the Aztec demigod, Zuma.

In school, the air wasn’t conducive to learning the vernacular. The policies that governed the use of language had taken a ridiculous turn before reaching Grade 5: requiring students to pay P5.00 as punishment for every Filipino word spoken – let me repeat that: every word spoken – either in class or in casual tête-à-têtes.

Thus, it seems only fitting to admit that however much I wanted to learn Filipino back then, the Fates had quite different plans. I mean, who would’ve thought I would one day end up as writer and editor for English-language publications, even write books in the same foreign imperialistic tongue? 

And so there I was, lost between comic strip lingua franca and the syntactical maze that was English. No sooner than I skedaddled out of the four walls of the university (I was kicked out for behavior unbecoming of a Catholic student), the only Filipino phrases that remained with me were largely swearwords and obscenities, enough to give me a black belt.

It was also quite unfortunate that our stay in Naga City, Camarines Sur – a mere three years – wasn’t long enough for me to learn Bikolnon by heart. I have practically forgotten every word and phrase the moment we arrived in Manila, expletives included.

Thing was, I don’t remember any of my teachers in elementary and high school recommending books penned in Filipino by local authors. Save for the usual suspects which included the poet Balagtas, the story of Ibong Adarna attributed to José de la Cruz (Huseng Sisiw), Ibong Mandaragit by Amado Hernandez, and José Rizal’s novels, I have no memory of any Filipino author my instructors had recommended. My professors in college were no different, at least, so far as I can recall. Because I would’ve committed these names to memory if they did.

Caught up in the fad of reading spy-vs-spy stories, my early teenage reading regimen consisted mostly of paperbacks by Robert Ludlum and Ken Follet and, much older, John le Carré. Later, I have been introduced to Scott F. Fitzgerald’s Gatsby, which came by way of a gift from a friend, and much later, the short stories of Anton Chekhov and philosophical works of Søren Kierkegaard and John Locke.

But my reading of these works was far from fervent, when the chance to watch Road Runner and Voltes V presented itself.

Believe it or not, any serious introduction to literature I’ve had – the literature in English I know today – came from my forbidden rendezvous with Playboy magazine (which I filched underneath my uncle’s bed from time to time): Roald Dahl, Norman Mailer, and Jack Kerouac, to name but some.

Each time these writers mentioned another author’s name in their articles, I would scamper to the bookshops in search of it. Reading Vladimir Nabokov’s Lolita and Aleksandr Solzhenitsyn’s The Gulag Archipelago were direct results of time spent with this explosive magazine.

My first real introduction to the works of Filipino authors came rather late in life. I was already in my early thirties when I stumbled on a thin volume of English poems by Elsa Martinez Coscolluela – Katipunera . Bienvenido Santos’ Scent of Apples and Alfred “Krip” Yuson’s Confessions of a Q.C. house-husband and other privacies came soon after. They were my first.

But my ensuing les liaisons dangereuses with the Filipino language in literature, the Tagalog language, in particular (I trace my roots to Southern Tagalog), happened with my later readings of the works by National Artists Virgilio Almario and Bienvenido Lumbera, and Lualhati Bautista’s Dekada ’70.

The poems of Jose “Pete” Lacaba and Emmanuel Lacaba, and the essays of my good friends and fellow authors Beverly Wico Sy, Prof. Joselito de los Reyes and Ferdinand Pisigan Jarin, took me on a later journey I wish now I had long been a part of.

No praise can do justice on how these works resonated with me, thanks above all to translators Krip Yuson and Marne Kilates. Yuson’s rendition of Bisyo ang Pag-ibig by poet Mike L. Bigornia and Kilates’ translation of Rio Alma’s Ang Romansa ng Pagsagip ng Osong Marso brought me within kissing distance of my beloved Tagalog language.

Any listing of Filipino authors I have to thank would not be complete without mentioning my wife Che Sarigumba, an award-winning novelist and newspaper editor in Filipino. Her novels – Puso Pa Rin and Nagpasya and Sana Kahit Minsan – gave me the chance to delve into the nuances and refinements of the Tagalog language in ways I would have not learned in universities during my stay.

Her serialized novel, Walang Makitang Langit, published weekly on the Facebook site of by San Anselmo Publications Inc., helps me navigate the Filipino language while simultaneously improving my vocabulary.

She remains my most exacting mentor – the harshest when sloshed in Red Horse – in all my attempts to write in Tagalog. And I have tried, believe me, I have.

She would whip up a storm when editing my Tagalog poems, ever reminding me of what she had learned as a fellow of the 2010 Linangan sa Imahen, Retorika, at Anyo poetry workshop: “Baby, you have to improve your Filipino vocabulary.”

I admit that I have a long way from mastering the Tagalog language, to say little of Cebuano of which my wife is a native speaker. My grandmother spoke Hiligaynon, but hardly consistent enough for me to grasp it.

Filipino is broader, more nuanced; it may take me decades to master even the simplest expressions. At 58, I feel I don’t have much time on my hands. But I am happy with the littlest triumphs, despite it coming few and far between.

They offer me a perspective of the Filipino psyche I would not have seen while writing in English. But am I Filipino? You can bet your pink sweet Tootsie Rolls I am.

TAGS: buwan ng wika

Joel Pablo Salud

Contributing Writer

Joel Pablo Salud is the author of several books of political nonfiction. He lectures on Journalism Ethics and Creative Writing, and currently sits as chair of the Writers in Prison Committee of PEN Philippines.

• Subscribe Now

The Buwan ng Wika debate: Do we celebrate local languages or dialects?

Already have Rappler+? Sign in to listen to groundbreaking journalism.

This is AI generated summarization, which may have errors. For context, always refer to the full article.

The Philippines celebrates Buwan ng Wika (language month) every August. And every year, we come back to the same, never-ending debate of distinguishing between a language and dialect.

Are Cebuano, Iloko, Hiligaynon, or that misnomer “ Waray ” (the locals would explain that they never use that word. It has always been Binisaya to them) languages or dialects?

A widely accepted way linguists distinguish between language and dialect is by if the two spoken forms of verbal communication are mutually intelligible despite slight variations.

This is a point of contention among linguists, who point out that there are languages in Europe and Africa that are mutually intelligible, but definitely different languages. But I will leave that debate to the linguists to resolve. 

I do, however, take issue with how the terms have been applied historically here in the Philippines.

So here’s the trigger: I recently encountered an online exchange on #BuwanNgWika under a post made by the Philippine Embassy in London.

It lists a few of the country’s languages and emphasizes that these are “languages,” implying a comparison to “dialect.” I appreciated this effort to informally teach the public, or at least spark substantive discourse.

In one of the threads, one person explained how we ought to acknowledge local languages, while the other thought that the post unnecessarily injected political undertones in a discussion about language, and insisted that in truth, there was no conflict.

No conflict? My knee jerk reaction was irritation. 

As a Bisaya, I felt dismissed. Do people really expect us to forget our negative experiences, hold hands and sing Kumbaya with them around a bonfire?

The post was typical of someone who came from the oppressing party: when differences are brought up, the unity card is dealt, invalidating the existence of a problem to which they have largely contributed. 

To quote a friend: “Even the statement of a truth and recognition of people become objectionable to them because marginalization has been the norm for so long.”

Let’s not dismiss that there has been – and still is – a problem with the way people understand “language” and “dialect” colloquially. No matter how we argue about the technical aspects of these words, we  often encounter the rather demeaning “ lang ” after describing, for instance, Cebuano as a dialect.

Before anyone says “ Huwag mo namang kaming nilalahat  (Don’t generalize),” let me just say that we are aware of that. Of course, not everyone in Manila is too insensitive or disconnected to come after people from regions outside of NCR. I also cannot fully say there is an utter lack of healthy cultural exchange.

There will be no moving on anytime soon though if some of us keep insisting that there is no problem. 

The microaggressions and the ridicule we are subjected to from individuals, to education, and in mainstream media alone are more than enough to fill an entire night’s worth of talk over buckets of beer – how could they say that conflict and power play are non-existent? 

Don’t get me started on “ Magtagalog ka nga (Just speak Tagalog)!” or this essay can go on for as long as Duterte’s airport press cons do. (You know, the ones where he’s supposed to talk about foreign relations but rambles on about drugs, drugs drugs.)

Anyway, I eventually calmed my tits and realized it isn’t so much a personal attack on us as it is a systemic issue.

After all, if one were raised in an environment in which one wasn’t denied their local culture and mother tongue, one’s next patriotic step might be to identify with the nation.

It’s different for generations of non-Manila kids who were made to pay a few pesos for every vernacular word they uttered in class.  The effects are far reaching, as had been the case in Cebu and other Cebuano speaking areas. 

It took over ten years for local artists to encourage a love for the Cebuano language. 

Prior to this, Cebuanos deemed local work as either bastos  (crass) or baduy (in poor taste). Literature written in a language we use daily was deemed old school, “ panahon pa ni Mam Por .” Local radio stations refused to play music written in Cebuano, until social media proved that our language can be acceptable in modern art. 

And the kicker is that the only reason stations followed suit was more because they were forced to keep up with social media, and not necessarily because they were making an effort to support culture. 

Until then, the nation was stuck with Matud Nila and Manok ni San Pedro when pertaining to Cebuano art. 

While these works remain important to us, the constant and limited association to dated work can be eye-roll inducing. If you can’t relate, imagine foreigner after foreigner telling you nothing else but “Pacquiao” every time they find out that you’re Filipino.

I am unsure if current practices have been updated, but efforts from educational institutions – especially elementary and high school – were not as proactive as those from the creative sector. 

Growing up, Buwan Ng Wika performances were composed of Florante at Laura , Balagtasan and Tagalog fare. Schools continue to teach Filipino and use English for the rest of the other subjects, relegating Cebuano to recess or telling a kid off for misbehaving.

Personally, I find nothing wrong with including Filipino in children’s curriculum, but they seem to continue to teach it the wrong way, and it still has the same counterproductive effects.

Thus, it is understandable that in a time where more battles for recognition are being fought, this topic strikes a nerve. 

It is not just hometown pride. It’s systemic oppression that affects an entire people’s esteem towards their own culture, as well as their introspective processes as a community. It prevents us from knowing who we are.

With all of that said, I agree that it can be healthier to take linguistic or geographic jargon as just that – jargon. But that’s only one side of the coin. 

The flip side is proven by our experiences which have shown that the word “dialect” (or even “ probinsya ”) carries a heavy connotation of inferiority when colloquially used in the capital to describe other mother tongues. To skip acknowledging the problem and jumping straight to the group singing is dismissive, tantamount to saying “It’s all in your heads, folks!” 

It certainly is not.

There are similarities across the regions, which we celebrate. And there are differences, which we should also celebrate instead of taking it as a threat to the Filipino identity. 

Acknowledging local identity is important so we can all introduce ourselves properly to each other in this big barangay called Pilipinas. Regionalism isn’t so bad if you think of it that way – if we begin to think of our identity as a collection of regional cultures.

We weren’t given the same extensive opportunities to explore our own culture and language as the capital has. 

You’re not alone in this country. Remember, it’s a stretch to dismiss other people’s experiences and expect them to Kumbaya with you unquestioningly in one homogeneous existence – that’s a little too dictatorial, don’t you think? Look around: you got neighbors, yo.

Kasi nga, akala nyo lang wala, pero meron, meron, meron. – Rappler.com

Chai Fonacier is an actor, musician and writer from Cebu City.

You can find stories and thoughts of her misadventures in the capital by following her on twitter @rrrabidcat

Add a comment

Please abide by Rappler's commenting guidelines .

There are no comments yet. Add your comment to start the conversation.

How does this make you feel?

Related Topics

Recommended stories, {{ item.sitename }}, {{ item.title }}.

Checking your Rappler+ subscription...

Upgrade to Rappler+ for exclusive content and unlimited access.

Why is it important to subscribe? Learn more

You are subscribed to Rappler+

Great Christian

Academy Foundation

• greatchristianacad
• Jan 21, 2021

Wikaserye, Photo Essay Culminate GCA’s Buwan Ng Wika 2020 Celebration Winners Announced

Despite the threats of the COVID-19 pandemic, there’s no denying that it collectively brought us together as Filipinos with one language and as a community with one purpose.

Great Christian Academy, for one, celebrated last year’s Buwan Ng Wika and brought the community together through various online activities that center around the national theme provided by the Komisyon ng Wikang Filipino (KWF) : “Wika ng Kasaysayan, Kasaysayan ng Wika: Ang mga Katutubong Wika sa Maka-Filipinong Bayanihan Kontra Pandemya” .

Students, teachers, and parents at GCA joined forces to support the propagation of Filipino and other ethnic languages as the most effective medium for collecting and sharing crucial information amid the pandemic. Two school-wide events that made this mission successful are the Wikaserye and Photo Essay Facebook contests, so let us congratulate all the participants and winners of these events.

For Wikaserye, GCA invited students to participate in a Facebook contest featuring unusual Tagalog words. Students were tasked to use the featured word in a sentence and place their answers in the comment section. The answers with the best usage belong to the following students:

Rence Alcala

Angel Ann Dominisa

Belle Ashley

For the Photo Essay contest, students were tasked to submit a photo of themselves wearing any national costume and back it up with a two-paragraph essay that centers around this year’s theme. The top three participants who met the judges’ and audience’s expectations in terms of creativity, presentation, and relevance to the theme are the following:

Tiffany Mullasgo

Congratulations to all the winners! May your creativity and wisdom inspire more Filipino students to use our national language as a useful weapon against the pandemic and other challenges in life.

Recent Posts

Early Enrollment for the School Year 2024-2025 is ongoing!

HAPPY BIRTHDAY MA'AM ADDIE

YEAR-END PROGRAM S.Y. 2022-2023

6 Events Where You Can Celebrate Buwan Ng Wika and Filipino Culture

These happenings let you celebrate the filipino language and culture in a truly inspiring way.

This month, learn more not only about Filipino languages but also about the culture!

1. Rak of Aegis

Rak of Aegis first ran in 2014.

YOU MAY LIKE:

2. Cinemalaya

Cinemalaya films will also be shown at selected malls in Pampanga, Naga, Legaspi, Bacolod, Iloilo, and Davao.

3. Komikon IndieKet

Indikiet is organized by the same people behind Komikon.

4. Pamana Talks (Part 2): History and Heritage

August is also National History Month, and this event celebrates that.

5. Zark’s Fest 2019

This would be Zark’s Burgers’ first-ever music, arts, and food festival.

6. Mabining Madirigma, A Steampunk Musical

Mabining Mandirigma tells the life story of Apolinario Mabini in a different way.

• Register My Store
• Submit My Favorites
• Terms and Conditions
• Privacy Policy
• HTML Sitemap
• XML Sitemap

Essay on Buwan NG Wika in English

Table of Contents

Introduction

There are several islands in the Philippines that speak the Filipino language. In schools, this medium of communication is also necessary to confirm that students have a solid understanding of several national languages that extend to the countryside or province as well. Our situation involves someone.

Dialects give citizens the opportunity to understand different cultures and beliefs that cannot shake or rest on the more stable one that is their foundation.

The rise of modern times demands that we learn one another’s language so that our economy can grow more rapidly and righteous paths can be walked.

Communication involves language. To express what the mind wants to say, it uses symbols, sounds, and related laws. A variety of tones, pronunciations, and languages are used. Everyone speaks a language at home, at work, and on the street. There are often misunderstandings due to the difference in the languages used.

Thus, it will lead to misunderstandings until a barrier is created. We developed a national language as a result of our father of language. In addition to being the national language, Filipino is also an official language.

 Among ethnic groups within Greater Manila and the National Capital Region, the Filipino language is the language of communication and the language of the native population.

There is a single Filipino national language that all Filipinos recognize and use to communicate with one another. It is easier for everyone to understand one another as there is effective communication. A more transparent trade process.

 In order for life to develop and develop, understanding is necessary. Our people can progress by working together and developing the Filipino language.

Importance of Language:

In the absence of language, most of humanity’s work would be meaningless, because it serves as a means of communication as well as trade, diplomatic methods, and knowledge exchange in science, technology, and industry. [1] Even when traveling, earning a living, and living overseas, language is essential for communication.

Try these essays from our website too.

• 50, 100, 250, & 500 Words Essay on How Well Do You Know Yourself In English
• 50, 100, 300, & 500 Words Essay On Importance of National Flag In English

Conclusion,

In order to communicate with each other, people use language to express their opinions and feelings. Communication involves language. A language is made up of symbols, sounds, and related laws that express the thoughts of the mind.

Through speech and writing, this method conveys thoughts and feelings. In addition, it is a sum of symbols in the way it is spoken, as well as an inherently humanistic means of conveying thoughts, feelings, and desires. Communication, understanding, and unity are achieved as a result of this.

Long & Short Essay on Covid 19 Pandemic Experience In English

150, 200, 250, & 500 Words Essay on Teachers Day In English

Leave a Comment Cancel reply

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.