essay on family in gujarati language

માતૃપ્રેમ અને મા વિશે નિબંધ | Mother / Matruprem Essay in Gujarati

Matruprem essay in gujarati : માતાનો પ્રેમ તેના બાળક માટે ખૂબ વધારે છે. જો દુનિયામાં કોઈ તમને સૌથી વધુ પ્રેમ કરે છે, તો તે તમારી માતા છે. માતાનો પ્રેમ શબ્દોમાં વર્ણવવો મુશ્કેલ છે. પરંતુ હજુ પણ આજના લેખમાં આપણે મા વિશે નિબંધ અને માતૃપ્રેમ નિબંધ લખીશું.

આજના નિબંધમાં તમે mother essay in gujarati અને matruprem nibandh gujarati મતલબ માતૃપ્રેમ અને મા વિશે નિબંધ વાંચવા માટે મેળવો. તો ચાલો શરૂ કરીએ…

માતૃપ્રેમ ગુજરાતી નિબંધ – matruprem essay in gujarati

મા આપણું પાલનપોષણ કરવાની સાથે જ જીવનમાં માર્ગદર્શક અને શિક્ષકની ભૂમિકા નિભાવે છે. આપણે આપણા જીવનમાં જે પણ પ્રારંભિક જ્ઞાન કે શિક્ષણ મેળવીએ છીએ તે આપણને મા દ્વારા જ આપવામાં આવે છે. એ જ કારણ છે કે મા પ્રથમ શિક્ષક તરીકે પણ ઓળખાય છે.

આપણા આદર્શ જીવનના નિર્માણમાં આપણને આપણી માએ આપેલી શિક્ષા ખૂબ મહત્ત્વ ધરાવે છે. કેમ કે નાનપણથી જ મા પોતાના બાળકને સારા કાર્યો, સદાચાર અને હંમેશાં સત્યના માર્ગે ચાલવા જેવી મહત્ત્વપૂર્ણ શિક્ષા આપે છે. જ્યારે પણ આપણે જીવનમાં રસ્તો ભટકી જઈએ છીએ તો આપણી મા હંમેશાં આપણે સદમાર્ગે લાવવાનો પ્રયાસ કરે છે.

કોઈ પણ મા ક્યારેય એ નથી ઇચ્છતી કે કે તેનો દીકરો ખોટા કામોમાં સંડોવાય. આપણા પ્રારંભિક જીવનમાં આપણને આપણી મા દ્વારા ઘણું એવું જરૂરી શિક્ષણ અપાય છે જે આજીવન કામ લાગે છે. એટલે એક આદર્શ જીવનના નિર્માણમાં માનું ખૂબ મોટું યોગદાન મનાય છે.

એ વાતને હું ગર્વ અને વિશ્વાસ સાથે કહી શકું છું કે આ દુનિયામાં મારી મા જ મારી સૌથી સારી શિક્ષક છે કેમ કે તેણે મને જન્મ આપવાની સાથે સાથે મને પ્રારંભિક જીવનમાં દરેક વસ્તુ શીખવી, જેના માટે હું આજીવન તેનો આભારી રહીશ. જ્યારે હું નાનો હતો ત્યારે મારી માએ આંગળી પકડીને મને ચાલતા શીખવ્યો. જ્યારે હું થોડો મોટો થયો તો મારી માએ મને કપડાં પહેરતાં, બ્રશ કરતાં, શૂઝની લેસ બાંધતા શીખવ્યું અને સાથે જ મને ઘરે પ્રારંભિક શિક્ષણ પણ આપ્યું.

જ્યારે પણ હું કોઈ કાર્યમાં નિષ્ફળ થયો તો મારી માએ મારી અંદર વધારે વિશ્વાસ જગાવ્યો. જ્યારે પણ હું કોઈ સમસ્યામાં હોતો મારી માએ દરેક શક્ય પ્રયાસ કર્યા કે હું તે બાધાને પાર કરી લઉં. ભલે મારી મા વધારે ભણેલી ગણેલી મહિલા નથી પરંતુ તેને પોતાના અનુભવોથી પ્રાપ્ત થયેલું જ્ઞાન કોઈ એન્જિનિયર કે પ્રોફેસરના તર્કોથી ઓછું નથી. આજે પણ તે મને કંઈક ને કંઈક ચોક્કસ શીખવી દે છે કેમ કે હું ગમે તેટલો મોટો થઉં પરંતુ જીવનના અનુભવમાં હું હંમેશાં તેનાથી નાનો જ રહીશ. ખરેખર મારી મા મારા સૌથી સારી શિક્ષક છે અને તેના દ્વારા મળતી શિક્ષા અનમોલ છે.

તેમણે મને માત્ર પ્રારંભિક શિક્ષણ જ નથી આપ્યું પણ જીવન જીવવાની રીત પણ શીખવી છે. મને એ વાતનું શિક્ષણ આપ્યું કે સમાજમાં કઈ રીતે વર્તન કરવું જોઈએ. તે મારા દુખમાં મારી સાથે રહી છે, મારી તકલીફોમાં મારી શક્તિ બની છે અને મારી સફળતાનો અર્ધસ્તંભ પણ છે. એ જ કારણ છે કે હું તેને મારી સૌથી સારી મિત્ર માનું છું.

આપણે આપણા જીવનમાં ગમે તેટલા શિક્ષિત કે ઉપાધિધારક કેમ ન બની ગયા હોઈએ પરંતુ જે વસ્તુઓ આપણે મા પાસેથી શીખેલી હોય છે, તે આપણને બીજું કોઈ શીખવી શકતું નથી. એ જ કારણ છે કે મારી મા મારી સૌથી સારી શિક્ષક છે કેમ કે તેમણે ન માત્ર મને પ્રારંભિક શિક્ષણ આપ્યું પણ મને જીવન જીવતા પણ શીખવ્યું છે.

• ગરવી ગુજરાત નિબંધ
• જન્મદિવસની શુભકામનાઓ સંદેશ
• નિવૃત્તિની શુભેચ્છા
• મમ્મી ને જન્મદિવસ ની શુભકામના
• My Mother Essay in Marathi
• Matruprem Essay in Gujarati

તો મિત્રો આ માતા પર ગુજરાતીમાં નિબંધ માતૃપ્રેમ નિબંધ હતો. અમને આશા છે કે matruprem essay in gujarati તમને ગમ્યું. તમારા મિત્રો અને પરિવાર સાથે આ નિબંધ શેર કરવાની ખાતરી કરો. ધન્યવાદ

Share and Enjoy !

સંબંધિત પોસ્ટ્સ.

ગરવી ગુજરાત નિબંધ / મારુ ગુજરાત | maru gujarat, Garvi Gujarat Essay in Gujarati

નરેન્દ્ર મોદી ગુજરાતી નિબંધ | Narendra Modi Essay in Gujarati

6 બાળકોની ગુજરાતી વાર્તા | moral short story in gujarati, leave a comment cancel reply.

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

Copy short link

Gujarati/Family relations

In Gujarati culture:

These are the "titles" for family members. With the exception of Father, Mother, Grandparents, and others who are marked with a star (who are called by the title only), all of these titles are added after the name of the person.

• Father: Pappa, Papa, Bawa or Bapuji*
• Mother: Ba, Mummy, Mumma or Maamajee*
• Brother (also male cousins): Bhai (e.g. Haresh Bhai)
• Brother's Wife: Bhabhi (e.g. Komal Bhabhi)
• Sister (also female cousins): Bahen/Ben (e.g. Mayuri Ben)
• Older Sister: Didi/Ben (e.g. Mayuri Didi)
• Younger Brother: Bhaio*
• Sister's Husband: Banevi or Jijaji or Kumaar (from in-laws) (e.g. Kunal Jijaji)
• Father's Younger Brother or Father's Younger Cousins (1st, 2nd, 3rd, etc): Kaka or Chacha (e.g. Rajesh Kaka)
• Father's Younger Brother's Wife: Kaki or Chachi (e.g. Komal Kaki)
• Father's Older Brother:Bapa or Mhota Pappa or Mhota Bawa or Ji Dada
• Father's Oldest Brother: Mota kaka or Mhota Papa or Mhota Bawa
• Father's Oldest Brother's Wife: Mhoti or Mhoti Mummy or Mhoti Ma or Mhoti Ba or Bhabu
• Father's Sister: Fai, Foi, Fui, Fia, Faiba, Foiba (e.g. Komal Fai)
• Father's Sister's Husband: Fua, Fuji (e.g. Akshay Fua)
• Mother's Brother and Mother's Male Cousins (1st, 2nd, etc): Mama (e.g. Ketul Mama)
• Mother's Brother's Wife: Mami (e.g. Kanta Mami)
• Mother's Sister: Masi (e.g. Sneha Masi) or Mahee
• Mother's Sister's Husband: Masa (e.g. Gopal Masa) or Mahaji
• Paternal Grandfather: Dada or Dada Bawa or Bapuji*
• Paternal Grandmother: Dadi or Dadi Ma or or Ba*
• Maternal Grandfather: Nanabapa or Nana Bawa or Nana or Dada*
• Maternal Grandmother: Nanima or Ba or Nani*
• Maternal Grandfather's Brother: Nana or Nana Bawa
• Maternal Grandmother's Sister: Nani
• Wife's father:Sasra or hahara
• Wife's mother:Sasu or hahu
• Wife's Younger Sister: Saali
• Wife's Younger Brother: Saalo
• Wife’s Elder Sister: Patla Sasu or Patla Hahu
• Wife's Sister’s husband: Sadhu Bhai
• Wife's Brothers wife: Saadhotri or Sadaveli (e.g. Bhumika Saadhotri)
• Husband’s Elder Brother: Jeth
• Husband’s Elder Brother’s Wife: Jethani
• Husband’s Younger Brother: De-ar
• Husband’s Younger Brother’s wife: Derani
• Husband’s Sister: Nanand
• Husband’s Sister’s Husband: Nandoi
• Brother’s Son: Bhatrijo, Bhatrijao (plural)
• Brother’s Daughter: Bhatriji, Bhatrijio (plural)
• Sister’s Son: Bhanej, Bhanjo, Bhaniyo, Bhaniyao (plural)
• Sister’s Daughter: Bhanej, Bhanji, Bhani, Bhanio (plural)
• Cousins are considered to be "brother" or "sister". Elder cousins' name followed by Bhai or Ben
• Son: Babo, Chokro, Dikro, Lalo
• Daughter: Baby, Chokri, Dikri, Lali

If an uncle or aunt is a generation above usual (a "great uncle" or "great aunt"), a "mhota/mota" (big) is usually added to the title, and the name is dropped. So Maternal Grandmother's Brother is "Mhota Mama" (Elder Uncle).

Names are usually followed by titles, as they have listed above. This is different from the English, where we would say "Uncle John".

It is not unusual for this to vary from family to family, but these are the generally accepted titles.

• Book:Gujarati

Navigation menu

HindiVyakran

• नर्सरी निबंध
• सूक्तिपरक निबंध
• सामान्य निबंध
• दीर्घ निबंध
• संस्कृत निबंध
• संस्कृत पत्र
• संस्कृत व्याकरण
• संस्कृत कविता
• संस्कृत कहानियाँ
• संस्कृत शब्दावली
• पत्र लेखन
• संवाद लेखन
• जीवन परिचय
• डायरी लेखन
• वृत्तांत लेखन
• सूचना लेखन
• रिपोर्ट लेखन
• विज्ञापन

Header$type=social_icons

• commentsSystem

Gujarati Essay on "My Mother", "મારી મા વિશે નિબંધ" for Students

Essay on My Mother in Gujarati Language : In this article " મારી મા વિશે નિબંધ ગુજરાતી ", " મારી માતા નિબંધ ", " Ma...

Essay on My Mother in Gujarati Language : In this article " મારી મા વિશે નિબંધ ગુજરાતી ", " મારી માતા નિબંધ ", " Mari maa vishe Nibandh Gujarati ma "for students of class 5, 6, 7, 8, 9, and 10.

Gujarati Essay on " My Mother ", " મારી મા વિશે નિબંધ " for Students

પ્રસ્તાવના:  મારી માતાજી મારી પ્રથમ શિક્ષિકા છે. એમણે મને સૌથી પહેલાં ગુજરાતી તેમજ અંગ્રેજીનું જ્ઞાન કરાવ્યું. લખવાનું તેમજ વાંચવાનું શીખવાડ્યું. તેઓ પ્રતિદિવસ મને ભણાવે છે. તેઓ સ્કૂલથી મળેલા ગૃહકાર્યમાં મારી પૂરી મદદ કરે છે. મને સારી-સારી વાર્તાઓ તેમજ કવિતાઓ સંભળાવે છે.

પરિચય:  મારી માતાજી અમદાવાદની છે. મારી માતાજીએ એમ.એ. સુધી શિક્ષા પ્રાપ્ત કરી છે. તેઓ એક વિદુષી મહિલા છે. તેઓ સંસ્કારશીલ તેમજ ધાર્મિક પ્રવૃત્તિની છે. એમણે મારા જન્મના પાંચ વર્ષ પછી એક મહિલા કોલેજમાં પ્રાધ્યાપિકાનું કાર્ય સંભાળ્યું છે. મારી માતાજી પોતાના પરિવારને પૂર્ણ સમય આપે છે. બધાનું પૂરેપૂરું ધ્યાન રાખે છે.

કાર્ય:  મારી માતાજી વિદ્યાલયમાં અધ્યાપનનું કાર્ય કરે છે. એમની બધી વિદ્યાર્થિનીઓ એમની પ્રશંસા કરે છે. એમનાથી મળવા માટે ઘર પર આવે છે. માતાજી એમને પોતાના બાળકોની સમાન પ્રેમ કરે છે. તેઓ એમની બધી સમસ્યાઓનું સમાધાન કરે છે. વિદ્યાલયમાં પણ એમની સાથી અધ્યાપિકાઓ એમના વ્યવહારની પ્રશંસા કરે છે. હું પોતાની માતાજીને ખૂબ પ્રેમ કરું છું. એમનું પૂર્ણ સન્માન કરું છું. માતાજી પ્રતિદિવસ પોતાના હાથથી અનેક પ્રકારના ભોજન બનાવીને અમને ખવડાવે છે. મારી બહેન ઘરેલૂ કાર્યોમાં એમની મદદ કરે છે. માતાજી ઘરના બધા કાર્યો પર ધ્યાન આપે છે. તેઓ પરિવારના બધઆ સદસ્યોના સુખ-દુઃખમાં પૂરો સમય આપે છે અને એમની સેવા કરે છે.

ઉપસંહાર:  મારી માતાજી પ્રતિદિવસ સવારે ઊઠીને વ્યાયામ કરે છે. તેઓ સવારે સૌથી પહેલાં ઊઠે છે તથા રાત્રે બધાના સૂઈ ગયા પછી જ સૂઈ જાય છે. તેઓ વહેલી સવારે સ્નાન-પૂજા માટે “રામ મંદિર” જાય છે, ત્યાં પર ફૂલ, ફળ તેમજ મિઠાઈનો પ્રસાદ ચઢાવે છે અને અમારા માટે પ્રસાદ લઈને પાછી આવે છે. તેઓ પોતાના સ્નેહ-પ્રેમથી બધાને પ્રસન્ન રાખે છે. તેઓ સ્વયં પણ હંમેશાં હસતી રહે છે.

100+ Social Counters$type=social_counter

• fixedSidebar
• showMoreText

/gi-clock-o/ WEEK TRENDING$type=list

• गम् धातु के रूप संस्कृत में – Gam Dhatu Roop In Sanskrit गम् धातु के रूप संस्कृत में – Gam Dhatu Roop In Sanskrit यहां पढ़ें गम् धातु रूप के पांचो लकार संस्कृत भाषा में। गम् धातु का अर्थ होता है जा...
• दो मित्रों के बीच परीक्षा को लेकर संवाद - Do Mitro ke Beech Pariksha Ko Lekar Samvad Lekhan दो मित्रों के बीच परीक्षा को लेकर संवाद लेखन : In This article, We are providing दो मित्रों के बीच परीक्षा को लेकर संवाद , परीक्षा की तैयार...

RECENT WITH THUMBS$type=blogging$m=0$cate=0$sn=0$rm=0$c=4$va=0

• 10 line essay
• 10 Lines in Gujarati
• Aapka Bunty
• Aarti Sangrah
• Akbar Birbal
• anuched lekhan
• asprishyata
• Bahu ki Vida
• Bengali Essays
• Bengali Letters
• bengali stories
• best hindi poem
• Bhagat ki Gat
• Bhagwati Charan Varma
• Bhishma Shahni
• Bhor ka Tara
• Boodhi Kaki
• Chandradhar Sharma Guleri
• charitra chitran
• Chief ki Daawat
• Chini Feriwala
• chitralekha
• Chota jadugar
• Claim Kahani
• Dairy Lekhan
• Daroga Amichand
• deshbhkati poem
• Dharmaveer Bharti
• Dharmveer Bharti
• Diary Lekhan
• Do Bailon ki Katha
• Dushyant Kumar
• Eidgah Kahani
• Essay on Animals
• festival poems
• French Essays
• funny hindi poem
• funny hindi story
• German essays
• Gujarati Nibandh
• gujarati patra
• Guliki Banno
• Gulli Danda Kahani
• Haar ki Jeet
• Harishankar Parsai
• hindi grammar
• hindi motivational story
• hindi poem for kids
• hindi poems
• hindi rhyms
• hindi short poems
• hindi stories with moral
• Information
• Jagdish Chandra Mathur
• Jahirat Lekhan
• jainendra Kumar
• jatak story
• Jayshankar Prasad
• Jeep par Sawar Illian
• jivan parichay
• Kashinath Singh
• kavita in hindi
• Kedarnath Agrawal
• Khoyi Hui Dishayen
• Kya Pooja Kya Archan Re Kavita
• Madhur madhur mere deepak jal
• Mahadevi Varma
• Mahanagar Ki Maithili
• Main Haar Gayi
• Maithilisharan Gupt
• Majboori Kahani
• malayalam essay
• malayalam letter
• malayalam speech
• malayalam words
• Mannu Bhandari
• Marathi Kathapurti Lekhan
• Marathi Nibandh
• Marathi Patra
• Marathi Samvad
• marathi vritant lekhan
• Mohan Rakesh
• Mohandas Naimishrai
• MOTHERS DAY POEM
• Narendra Sharma
• Nasha Kahani
• Neeli Jheel
• nursery rhymes
• odia letters
• Panch Parmeshwar
• panchtantra
• Parinde Kahani
• Paryayvachi Shabd
• Poos ki Raat
• Portuguese Essays
• Punjabi Essays
• Punjabi Letters
• Punjabi Poems
• Raja Nirbansiya
• Rajendra yadav
• Rakh Kahani
• Ramesh Bakshi
• Ramvriksh Benipuri
• Rani Ma ka Chabutra
• Russian Essays
• Sadgati Kahani
• samvad lekhan
• Samvad yojna
• Samvidhanvad
• Sandesh Lekhan
• sanskrit biography
• Sanskrit Dialogue Writing
• sanskrit essay
• sanskrit grammar
• sanskrit patra
• Sanskrit Poem
• sanskrit story
• Sanskrit words
• Sara Akash Upanyas
• Savitri Number 2
• Shankar Puntambekar
• Sharad Joshi
• Shatranj Ke Khiladi
• short essay
• spanish essays
• Striling-Pulling
• Subhadra Kumari Chauhan
• Subhan Khan
• Suchana Lekhan
• Sudha Arora
• Sukh Kahani
• suktiparak nibandh
• Suryakant Tripathi Nirala
• Swarg aur Prithvi
• Tasveer Kahani
• Telugu Stories
• UPSC Essays
• Usne Kaha Tha
• Vinod Rastogi
• Vrutant lekhan
• Wahi ki Wahi Baat
• Yahi Sach Hai kahani
• Yoddha Kahani
• Zaheer Qureshi
• कहानी लेखन
• कहानी सारांश
• तेनालीराम
• मेरी माँ
• लोककथा
• शिकायती पत्र
• हजारी प्रसाद द्विवेदी जी
• हिंदी कहानी

RECENT$type=list-tab$date=0$au=0$c=5

Replies$type=list-tab$com=0$c=4$src=recent-comments, random$type=list-tab$date=0$au=0$c=5$src=random-posts, /gi-fire/ year popular$type=one.

• अध्यापक और छात्र के बीच संवाद लेखन - Adhyapak aur Chatra ke Bich Samvad Lekhan अध्यापक और छात्र के बीच संवाद लेखन : In This article, We are providing अध्यापक और विद्यार्थी के बीच संवाद लेखन and Adhyapak aur Chatra ke ...

Join with us

Footer Social$type=social_icons

• loadMorePosts

Importance of Family Essay

    કુટુંબ એ પ્રથમ અને સૌથી મૂળભૂત જોડાણ છે જે આપણે આપણા જીવનમાં બનાવીએ છીએ.     બાકીનું બધું તે જોડાણ અથવા તેના અભાવમાંથી આવે છે.     કુટુંબ એ સમાજ અને તેથી સભ્યતાનું પણ નિર્માણ છે.    

Table of Contents

    અંગ્રેજીમાં કુટુંબના મહત્વ પર લાંબો અને ટૂંકો નિબંધ    

    નીચે તમને કુટુંબના મહત્વ પરના કેટલાક નિબંધો મળશે જે તમારી પરીક્ષાઓ/શાળા સોંપણીઓ માટે ઉપયોગી સાબિત થશે.     કૌટુંબિક નિબંધનું કોઈપણ મહત્વ પસંદ કરો જે તમારા માટે શ્રેષ્ઠ કાર્ય કરે છે.    

    કુટુંબના મહત્વ પર ટૂંકો નિબંધ – નિબંધ 1 (200 શબ્દો)    

    પરિચય    

    જો કોઈ કુટુંબની કડક વ્યાખ્યા પર નજર નાખે, તો તે તે લોકો છે જેની સાથે તમે આનુવંશિક સામગ્રી શેર કરો છો, જેઓ જન્મથી તમારી સાથે સંબંધિત છે.     આ તમારા નજીકના કુટુંબ – તમારી માતા, તમારા પિતા અથવા તમારા માતાપિતા અને તમારા ભાઈ-બહેનોથી શરૂ થાય છે.     પછી તમારો વિસ્તૃત પરિવાર છે – દાદા દાદી, કાકા અને કાકી અને પિતરાઈ.     આ કડક વ્યાખ્યા, જોકે, કુટુંબના દરેક પાસાને આવરી લેતી નથી.     લગ્ન, ઉદાહરણ તરીકે, કુટુંબમાં જોડાવાની સૌથી સામાન્ય રીતોમાંની એક છે.     દત્તક અન્ય છે.     એક હકીકત જેને નકારી શકાય તેમ નથી તે એ છે કે કુટુંબ મહત્વપૂર્ણ છે.    

    કુટુંબનું મહત્વ    

    કુટુંબ તમારા માટે ગમે તે સ્વરૂપ ધારણ કરે, એક વાત ચોક્કસ છે – કુટુંબ આપણને આકાર આપે છે.     અમારો પરિવાર એ વિશ્વનો અમારો પ્રથમ પરિચય છે.     તેની સાથે અમારી પ્રથમ વાતચીત પણ છે.     અમે અમારા પરિવારમાંથી સૌથી મૂળભૂત અને સૌથી મહત્વપૂર્ણ સામાજિક કૌશલ્યો શીખીએ છીએ.     વધુમાં, અમે તેમના દ્વારા અમારી ભાવનાત્મક જરૂરિયાતો પણ પૂરી કરીએ છીએ.     મનુષ્ય સામાજિક પ્રાણી છે, જેનો અર્થ એ છે કે આપણા માટે સંપૂર્ણપણે એકાંત જીવન જીવવું શક્ય નથી.     આધુનિક જીવન અઘરું અને તણાવપૂર્ણ છે.     જો તમારી પાછળ સપોર્ટ સિસ્ટમ હોય તો તેને હેન્ડલ કરવું ઘણું સરળ બની જાય છે.     તે સપોર્ટ સિસ્ટમ તમારું કુટુંબ છે.    

    નિષ્કર્ષ    

    તેમને પ્રેમ કરો અથવા તેમને નફરત કરો, પરિવારો આપણા જીવનનો ખૂબ જ આવશ્યક ભાગ છે.     તેઓ અમને વિશ્વ સાથે કેવી રીતે વ્યવહાર કરવો તે શીખવવામાં નિર્ણાયક ભૂમિકા ભજવે છે.     કુટુંબ વિના, વ્યક્તિની ઓળખ ક્યારેય પૂર્ણ થતી નથી.    

    મારા માટે કુટુંબ કેમ મહત્વનું છે તેના પર નિબંધ – નિબંધ 2 (300 શબ્દો)    

    જ્યારે કુટુંબની કડક વ્યાખ્યા કુટુંબ તરીકે જણાવે છે કે તે એવા લોકો છે જેઓ તમારી સાથે જૈવિક રીતે સંબંધિત છે, વાસ્તવિક જીવનમાં આ શબ્દ તેના કરતા ઘણો વિશાળ છે.     પરિવારો ઘણા ફોર્મેટમાં આવી શકે છે – પરંપરાગત ન્યુક્લિયર ફેમિલીથી માંડીને જે બાળકોનો ઉછેર સંબંધીઓ દ્વારા તેમના બાળકો સાથે સમલિંગી ભાગીદારો સુધી થાય છે.     ઘણા લોકો પ્રેમ અને સમર્થન માટે તેમના મિત્રો તરફ વળે છે અને તેથી, તેમને તેમના વાસ્તવિક પરિવારો માને છે.     આપણામાંના દરેક કુટુંબ તરીકે શું વ્યાખ્યાયિત કરે છે તે ધ્યાનમાં લીધા વિના, એક વસ્તુ ખૂબ ચોક્કસ છે – આપણને આપણા કુટુંબની જરૂર છે.    

    શા માટે કુટુંબ મારા માટે મહત્વપૂર્ણ છે    

    કુટુંબ મારા માટે જરૂરી છે તે મુખ્ય કારણોમાંનું એક એ છે કે અમે એકબીજાને ટેકો અને સુરક્ષા પ્રદાન કરીએ છીએ.     આનો અર્થ માત્ર નાણાકીય આધાર નથી પણ ભાવનાત્મક ટેકો પણ છે.     મારા જીવનમાં કંઈક ખોટું થવું જોઈએ, હું એકલો નહીં રહીશ તે જ્ઞાન મને વધુ આત્મવિશ્વાસ અને વિશ્વનો સામનો કરવા માટે તૈયાર બનાવે છે.    

    કુટુંબ મારા માટે ખૂબ મહત્વનું છે તે બીજું કારણ એ છે કે તેઓ મને પ્રેમ કરે છે અને સમજે છે.     દરેક વ્યક્તિની ભાવનાત્મક જરૂરિયાતો હોય છે.     આપણે આપણી બુદ્ધિ જેટલી આપણી લાગણીઓ પર નિર્ભર પ્રજાતિ છીએ.     આપણી સુખાકારી માટે, માનસિક અને શારીરિક બંને, આપણને ભાવનાત્મક જોડાણની જરૂર છે.     મારો પરિવાર મને તે કદાવરમાં પૂરો પાડે છે.     તેઓ સમજે છે કે હું જે કરું છું તે શા માટે કરું છું અને કોઈપણ રીતે મને પ્રેમ કરું છું.     મારો પરિવાર મને બિનશરતી પ્રેમ આપે છે.    

    મારો પરિવાર પણ મને લાગણી આપે છે કે હું ક્યાંકનો છું.     તેઓ મને મારા મૂળ આપે છે.     હું ક્યાંનો છું તે જાણવું એ મને એંકર આપે છે કે વિશ્વ મારા પર ફેંકી દેતી દરેક વસ્તુનો સામનો કરવા માટે મારે જરૂર છે.    

    કુટુંબ હોવું એ એવી પાયાની જરૂરિયાત છે કે જ્યારે આપણી પાસે હોય ત્યારે ઘણી વાર આપણે તેને માની લઈએ છીએ.     અમારા પરિવાર અમારા પ્રથમ શ્વાસથી અમારા છેલ્લા શ્વાસ સુધી અમારી સાથે રહે છે.     તેઓ આપણને તે પાયો પૂરો પાડે છે જેના પર આપણે આપણી જાતને બનાવીએ છીએ.     મારા માટે, મારું કુટુંબ મારું વિસ્તરણ છે.    

    જીવનમાં કુટુંબ કેમ મહત્વનું છે તેના કારણો પર નિબંધ – નિબંધ 3 (400 શબ્દો)    

    કુટુંબ અમારો પાયો છે.     તે કુટુંબ દ્વારા છે કે આપણે વિશ્વ સાથેની આપણી પ્રથમ ક્રિયાપ્રતિક્રિયા શીખીએ છીએ.     તે આપણને શીખવે છે કે કેવી રીતે પ્રેમ કરવો અને પ્રેમ કરવો, કેવી રીતે ટેકો આપવો અને મેળવવો અને અન્ય લોકોનો આદર કેવી રીતે મેળવવો.     તે વિશ્વના આપણા મંતવ્યો માટે માળખું પૂરું પાડે છે.     કુટુંબનું સામાજિક રીતે સ્વીકાર્ય સંસ્કરણ એ લોકો છે જેઓ તમારી સાથે જૈવિક રીતે સંબંધિત છે.    

    જો કે, જ્યારે તમે જુઓ છો કે કુટુંબનો વાસ્તવમાં શું અર્થ થાય છે, ત્યારે તમને ખ્યાલ આવે છે કે કુટુંબ કોઈપણ હોઈ શકે છે, તમે જે લોકો માટે જન્મ્યા છો અથવા તમે જેની સાથે રહેવાનું પસંદ કરો છો તે લોકો હોઈ શકે છે.     તેમને પ્રેમ કરો અથવા તેમને નફરત કરો, તમે એ હકીકતને નકારી શકતા નથી કે તમારું કુટુંબ તમારા જીવનમાં મુખ્ય છે અને તેના માટે ઘણા કારણો છે.    

    કુટુંબ અમને સુરક્ષા પૂરી પાડે છે    

    કુટુંબ આપણને સુરક્ષાની ભાવના આપે છે.     તે વિશ્વની સામે રક્ષણ તરીકે કામ કરે છે જેની આપણને જરૂર છે.     સંપૂર્ણ વ્યવહારિક સ્તરે, જ્યારે આપણે દુનિયામાં આવીએ છીએ ત્યારે આપણે આપણી જાતની કાળજી લેવામાં અસમર્થ હોઈએ છીએ.     તે અમારું કુટુંબ છે જે અમારી મૂળભૂત જરૂરિયાતોનું ધ્યાન રાખે છે અને અમારી સુરક્ષા કરે છે.     જેમ જેમ આપણે મોટા થઈએ છીએ, તેમ તેમ તે રક્ષણ આપણને એક સ્થાન આપવા માટે વિસ્તરે છે જ્યાં આપણે ભાવનાત્મક સુરક્ષા પણ મેળવી શકીએ છીએ.    

    કુટુંબ આપણને મૂલ્યો શીખવે છે    

    અમારી પ્રથમ સામાજિક ક્રિયાપ્રતિક્રિયા અમારા પરિવાર સાથે છે.     તેથી આપણે એકબીજા સાથે અને સમાજ સાથે કેવી રીતે ક્રિયાપ્રતિક્રિયા કરીએ છીએ તેના પર કુટુંબનો ઘણો પ્રભાવ છે.     કોઈપણ પ્રકારની ઉત્પાદક ક્રિયાપ્રતિક્રિયા માટે, આપણે અમુક નિયમો અને ધોરણોનું પાલન કરવાની જરૂર છે.     આપણું કુટુંબ આપણને આ ધોરણોનું જ્ઞાન આપે છે અને આ ધોરણોને મૂલ્યો કહેવામાં આવે છે.     તેઓ માત્ર ક્રિયાપ્રતિક્રિયાઓ જ નહીં પરંતુ તે ક્રિયાપ્રતિક્રિયાઓ પાછળની વિચારસરણી નક્કી કરે છે.    

    કુટુંબ આપણને સંતોષ આપે છે    

    તમને કાર્યસ્થળ પર પ્રમોશન અથવા શાળામાં ટોચના ગ્રેડ મળ્યા છે.     કલ્પના કરો કે તેના વિશે વાત કરવા માટે કોઈ નથી.     તમે વેકેશન પર જવાનું નક્કી કરો છો.     કલ્પના કરો કે આ બધું એકલા કરવાની છે.     તમે તમારી નોકરી ગુમાવી દીધી છે અથવા તમારું હૃદય તૂટી ગયું છે.     કલ્પના કરો કે તમારી પાસે કોઈ ન હોય જે તમારા દુ:ખને સાંભળી શકે.     એક કુટુંબ આપણા માટે આ બધું કરે છે અને ઘણું બધું.     તે આપણને ખુશ અને પરિપૂર્ણ બનાવે છે.    

    કુટુંબ વિના આપણે શાંતિ, તોફાન અને જીવનના ઉકળાટભર્યા પાણીમાં એકલા જ નેવિગેટ કરીએ છીએ.     જો આપણી પાસે એન્કર કરવા માટે કોઈ કુટુંબ ન હોય, તો આપણે ઘણીવાર આ નેવિગેશનમાં નિષ્ફળ જઈએ છીએ અને જીવન આપણી તરફ ફેંકી દેતી દરેક વસ્તુના બળ હેઠળ ડૂબી જઈએ છીએ.     કુટુંબ અમને ખરાબ સમયમાંથી પસાર થવા માટે જરૂરી શક્તિ આપે છે અને અમારી સાથે સારા સમયની ઉજવણી કરે છે.    

    સમાજમાં કુટુંબના મહત્વ પર નિબંધ – નિબંધ 4 (500 શબ્દો)    

    જો કુટુંબની જૂની વ્યાખ્યા જોઈએ તો સો વર્ષ પહેલાં કુટુંબ શું હતું, તે એકદમ સ્પષ્ટ છે.     કુટુંબ એ એક એકમ હતું જેમાં પિતાનો સમાવેશ થતો હતો જેણે તેની આર્થિક રીતે કાળજી લીધી હતી, એક માતા જે હર્થ અને ઘર અને એક અથવા વધુ બાળકોની સંભાળ રાખતી હતી.     તમે વિશ્વના કયા ભાગમાં છો તેના આધારે, આ વિસ્તૃત કુટુંબના સભ્યો જેમ કે દાદા દાદી અને કાકાઓ અને કાકીઓ અને તેમના પરિવારોને સમાવી શકે છે.     આ વ્યવસ્થાને સંયુક્ત કુટુંબ કહેવામાં આવતું હતું.    

    આધુનિક સમયમાં કુટુંબ    

    ત્યારથી અમે ખૂબ આગળ આવ્યા છીએ.     નારીવાદના ઉદભવ, પરમાણુ કુટુંબો અને અન્ય ઘણા સામાજિક ફેરફારો સાથે કુટુંબનું પરંપરાગત સંસ્કરણ હવે સંપૂર્ણપણે સાચું નથી.     આનાથી ઘણા લોકો માને છે કે કુટુંબનો ખ્યાલ મરી રહ્યો છે.     જો કે, સત્યથી વધુ કંઈ હોઈ શકે નહીં.     એવું નથી કે પરિવાર મરી રહ્યો છે;     તેના બદલે, હકીકત એ છે કે કુટુંબ શું છે તે અંગેનો આપણો ખ્યાલ બદલાઈ ગયો છે.     કુટુંબમાં એકલ માતાપિતા, સમલિંગી ભાગીદારો અને મિત્રો પણ હોઈ શકે છે.     બીજા શબ્દોમાં કહીએ તો, જેમ જેમ સમાજ બદલાયો છે, તેમ કુટુંબ શું છે તેનો ખ્યાલ પણ આવ્યો છે.    

    સમાજમાં કુટુંબનું મહત્વ    

    છૂટાછેડાના વ્યાપને કારણે ઘણા લોકો એવું માને છે કે કુટુંબનું બંધારણ હવે માન્ય નથી અને તે ભાંગી રહ્યું છે.     આ, જોકે, માત્ર સાચું નથી.     આ બાબતની હકીકત એ છે કે કુટુંબ શું છે તેનો ખ્યાલ આધુનિક સમાજમાં થતા ફેરફારોને ધ્યાનમાં રાખીને વિકસિત થયો છે.     આનો અર્થ એ થયો કે પરિવાર હજુ પણ સમાજના પાયામાં છે.     એકમાત્ર વસ્તુ જે બદલાઈ છે તે કુટુંબનો પ્રકાર છે જે સમાજને પકડી રાખે છે.    

    નબળા લોકોની સંભાળ લેવા માટે એક કુટુંબની જરૂર છે, સમાજના તે સભ્યો કે જેઓ બાળકો, વૃદ્ધો અને બીમાર લોકો જેવા પોતાની સંભાળ રાખવામાં સક્ષમ નથી.     આવા સભ્યોની મૂળભૂત જરૂરિયાતો ત્યારે જ પૂરી થઈ શકે છે જ્યારે તેઓનું સમાજ માટે મૂલ્ય હોય અને તે મૂલ્ય કુટુંબ દ્વારા આવે.    

    પ્રેમ અને સંબંધની આપણી જરૂરિયાત માટે કુટુંબ આવશ્યક છે.     અબ્રામ માસ્લોના ડાયાગ્રામ મુજબ, જેને જરૂરિયાતોની વંશવેલો કહેવામાં આવે છે, એકવાર પિરામિડના તળિયેની જરૂરિયાતો જેમ કે ખોરાક, પાણી અને આશ્રય પૂર્ણ થઈ જાય, પછી આપણી ભાવનાત્મક જરૂરિયાતો હોય છે.     આપણે પ્રેમની અનુભૂતિ કરવાની જરૂર છે અને આપણને ક્યાંક સંબંધની જરૂર છે.     કુટુંબ તે પાયો પૂરો પાડે છે.    

    કુટુંબ એ પહેલું સામાજિક વાતાવરણ છે જેની સાથે આપણે સંપર્ક કરીએ છીએ.     કુટુંબ દ્વારા જ આપણે સામાજિક ક્રિયાપ્રતિક્રિયાઓની મૂળભૂત બાબતો શીખીએ છીએ અને આપણી જાતને સામાજિક બનાવીએ છીએ, એટલે કે સમાજ સાથે ઉત્પાદક રીતે ક્રિયાપ્રતિક્રિયા કરવાનું શીખીએ છીએ.     તે કુટુંબ દ્વારા જ આપણે શીખીએ છીએ કે કેવી રીતે ટકી રહેવું અને ખીલવું.    

    જમાનો બદલાયો છે.     લગ્ન, સંબંધો અને કુટુંબની રચના પ્રત્યેનો આપણો અભિગમ પણ બદલાયો છે.     એક સમયે વર્જિત એવા સંબંધો હવે સામાન્ય ગણાય છે.     આ ફેરફારોનો પ્રતિકાર કરનારાઓએ સમાજના ભંગાણની આગાહી કરી છે અને કહ્યું છે કે પરિવારો પર હુમલાઓ થઈ રહ્યા છે.     જો કે, ખરેખર એટલું જ બન્યું છે કે છેલ્લા 100 વર્ષોના સામાજિક ફેરફારો સાથે કુટુંબ શું છે તે અંગેનો આપણો ખ્યાલ વિકસિત થયો છે.     પરિવારો આજે પણ સમાજનો પાયો છે અને હંમેશા રહેશે.    

    કૌટુંબિક સંબંધોના મહત્વ પર લાંબો નિબંધ – નિબંધ 5 (600 શબ્દો)    

    આધુનિક વિશ્વમાં કુટુંબની વ્યાખ્યા હજારો વર્ષોના ધોરણ કરતાં અલગ છે.     જો કે, કુટુંબ પાછળનો મૂળ સિદ્ધાંત બદલાયો નથી – સંભાળ.     કુટુંબ એકમનો પ્રકાર ભલે ગમે તે હોય – એકલ પિતૃ કુટુંબ, સમલિંગી ભાગીદારો, પરમાણુ કુટુંબ, સંયુક્ત કુટુંબ અથવા સાવકા કુટુંબ – એકબીજાની સંભાળ એ કુટુંબનો પાયો છે.    

    આને આગળ વધારવા માટે, પરિવારને મજબૂત રાખવા માટે પરિવારના સભ્યો વચ્ચેના સંબંધો પણ મજબૂત હોવા જોઈએ.     પરિવારનો દરેક સભ્ય અનન્ય છે અને તેનું પોતાનું વ્યક્તિત્વ છે.     પરિવારના અન્ય સભ્યો સાથે તે દરેકની ક્રિયાપ્રતિક્રિયા અનન્ય છે.     તેમ છતાં, ક્રિયાપ્રતિક્રિયાઓએ કુટુંબના સભ્યો વચ્ચેના બોન્ડને પોષવા અને મજબૂત કરવાની જરૂર છે અથવા કુટુંબ અલગ થઈ જશે.    

    કૌટુંબિક સંબંધોને શું મજબૂત બનાવે છે?    

    ત્યાં ઘણા બધા પરિબળો છે જે કૌટુંબિક સંબંધોને મજબૂત બનાવવામાં મદદ કરે છે.     તેમાંના કેટલાક સૌથી મહત્વપૂર્ણ છે:    

    પ્રેમ         – આ તે પરિબળ છે જે પ્રથમ ધ્યાનમાં આવે છે.     પ્રેમ એ છે જે પરિવારના હૃદયમાં છે.     દરેક વ્યક્તિને પ્રેમ કરવાની અને પ્રેમ કરવાની જરૂર હોય છે અને કુટુંબ તે છે જ્યાં તેઓ પ્રથમ પ્રેમ આપે છે અને મેળવે છે.     હકીકતમાં, કુટુંબ એ છે જ્યાં આપણે પ્રેમ કરવાનું શીખીએ છીએ.     પ્રેમ દ્વારા આપણે આત્મીયતા, ગોપનીયતા, સંબંધ, સંભાળ અને વહેંચણી વિશે શીખીએ છીએ.     જો કે, પ્રેમ ફક્ત પોતાની મેળે જ આવતો નથી;     પરિવારના દરેક સભ્યએ તેના પર કામ કરવું પડશે અને તેનું પાલનપોષણ કરવું પડશે.    

    વફાદારી         – કેટલાક કહેશે કે આ પ્રેમની કુદરતી શાખા છે.     એક કુટુંબ જે મજબૂત છે તે એકબીજાને સમર્પિત છે.     જ્યારે અંધકારનો સમય આવે છે, ત્યારે પરિવાર તેમનો સામનો કરવા એકસાથે ઊભો રહે છે.     તેઓ એકબીજાનો બચાવ કરે છે અને જ્યારે કોઈ બહારનો હુમલો કરે છે ત્યારે તેઓ એકબીજા માટે ઊભા રહે છે.     તેઓ એકબીજાને જીત માટે ઉત્સાહિત કરે છે અને પરાજયમાં એકબીજા સાથે સહાનુભૂતિ દર્શાવે છે.     તેઓ એકબીજામાં વિશ્વાસ રાખે છે.    

    શીખવું         – કુટુંબ એ આપણી પ્રથમ સામાજિક ક્રિયાપ્રતિક્રિયા હોવાથી, આ તે છે જ્યાં આપણે આપણું પ્રથમ શિક્ષણ પણ મેળવીએ છીએ.     કુટુંબો આપણને વર્તન, કૌશલ્ય અને મૂલ્યો વિશે શીખવે છે.     મજબૂત પરિવારો તેમના સભ્યોને બહારની દુનિયામાં કેવી રીતે નેવિગેટ કરવું તે શીખવે છે પરંતુ બહારની દુનિયાને તેમના પર શાસન કરવાની મંજૂરી આપતા નથી.     પરિવારો કેવા હોવા જોઈએ તેના તેઓ સમાજ માટે ઉદાહરણ બની જાય છે.    

    કૌટુંબિક સંબંધોનું મહત્વ    

    કુટુંબ મજબૂત બનવા માટે, તેમની વચ્ચેના બોન્ડ મજબૂત હોવા જરૂરી છે.     સંબંધો એવા બંધન છે જે પરિવારને એક સાથે રાખે છે.     જો કુટુંબ તેના સભ્યો સાથે સારા સંબંધ ધરાવે છે, તો તેઓ એકબીજા પ્રત્યે વધુ મજબૂત પ્રતિબદ્ધતા ધરાવતા હશે.     પારિવારિક એકતા મહત્વપૂર્ણ રહેશે.    

    મજબૂત કૌટુંબિક સંબંધોનો અર્થ વધુ સારી વાતચીત પણ થાય છે.     પરિવારના સભ્યો એકબીજા સાથે વાત કરવા માટે સમય કાઢે છે.     વાર્તાલાપ નાની વસ્તુઓ અથવા મોટી બાબતો વિશે હોઈ શકે છે – તે કોઈ વાંધો નથી.     મુખ્ય બાબત એ છે કે પરિવારના સભ્યો એકબીજા સાથે જોડાયેલા છે.     તેઓ એકબીજાને સમજે છે અને બીજી વ્યક્તિ શું કહે છે તે સાંભળે છે.    

    પારિવારિક સંબંધોની મજબૂતાઈ સભ્યોને એકબીજાની કદર કરવાની પ્રેરણા આપે છે.     પ્રેમ પછી, આ માણસની સૌથી વધુ માંગની જરૂરિયાત હોઈ શકે છે.     દરેક વ્યક્તિને પ્રશંસા કરવાની જરૂર લાગે છે;     તે આપણને સાર્થક અનુભવવામાં મદદ કરે છે અને આપણો આત્મવિશ્વાસ વધારે છે.     મજબૂત કૌટુંબિક બોન્ડ્સનો અર્થ એ છે કે જ્યારે કુટુંબના સભ્ય તમારી પ્રશંસા કરે છે, ત્યારે તે તમારા આત્મસન્માનને વધારે છે અને બદલામાં તમારા માટે તમારી પ્રશંસા વ્યક્ત કરવાનું સરળ બનાવે છે.    

    અંતે, કુટુંબને એકસાથે રાખવા માટે કુટુંબના સભ્યો વચ્ચે મજબૂત સંબંધો જરૂરી છે.     સારા સંબંધો વિનાનું કુટુંબ ખૂબ જ ઝડપથી તૂટી જાય છે અને આમ કરવાથી પરિવારના સભ્યોને વિવિધ સ્તરે આઘાત પહોંચે છે.     ઘણાં કુટુંબ એકમો તૂટી જાય છે અને સમાજનું માળખું ભાંગી પડવા લાગે છે.     બીજા શબ્દોમાં કહીએ તો, મજબૂત કૌટુંબિક સંબંધો એ મૂળભૂત ગુંદર છે જે સમાજને એક સાથે રાખે છે.    

    સંબંધિત માહિતી:    

    મારો કૌટુંબિક નિબંધ    

    આઇ લવ માય ફેમિલી પર નિબંધ    

    કૌટુંબિક મૂલ્યોના મહત્વ પર વક્તવ્ય    

    પરિવાર સાથે પિકનિક પર નિબંધ    

    ભારતમાં ફેમિલી પ્લાનિંગ પર નિબંધ    

    ફેમિલી પ્લાનિંગ પર વક્તવ્ય    

    મારા પિતા પર નિબંધ    

    માય ફાધર માય હીરો પર નિબંધ    

    માતા પર નિબંધ    

    સારી માતા પર નિબંધ    

    દાદા દાદી પર નિબંધ    

Leave a Reply Cancel reply

You must be logged in to post a comment.

© Copyright-2024 Allrights Reserved

ભારતીય સંસ્ક્રુતિના પાયા

Essays on the value of Indian civilisation and culture. This volume consists of various essays: 'Is India Civilised?', 'A Rationalistic Critic on Indian Culture', 'Defence of Indian Culture', 'Indian Culture and External Influence' and 'The Renaissance in India'. They were first published in the monthly review Arya between 1918 and 1921.

• The Renaissance in India
• 1997 Edition
• The Foundations of Indian Culture
• 1972 Edition

•   ભારતીય સંસ્ક્રુતિના પાયા    ગુજરાતી
•   भारतीय संस्कृतीचा पाया    मराठी
•   Les Fondements de la culture indienne    Français

Book Formats

Translations.

• SABCL > The Foundations of Indian Culture ગુજરાતી मराठी Français

Essays on the value of Indian civilisation and culture.

  Home

  Sri Aurobindo

  Books

  SABCL

  Gujarati

Let us co-create the website.

Share your feedback. Help us improve. Or ask a question.

For Outbound Tours: (Indian nationals visiting outside India)

For Domestic Tours: (Indian nationals visiting within India)

Culture of Gujarat

The culture of Gujarat forms an integral part of Indian culture. Even with extensive modernization, Gujarat and its people have been able to preserve the culture and tradition of the ancient past. Noted for their colorful dresses, the people of Gujarat - popularly known as 'Gujaratis' - exhibit a warm and friendly nature, and the 'untouched' simplicity about them constitutes an integral part of the beautiful culture of Gujarat.

Gujarat boasts vibrant art, architecture, and culture, which is reflected in the day-to-day lives of the local populace. The amiable and peace-loving Gujaratis are well known for their concern and affection for all life forms.

Most of the art traditions and cultural heritage of Gujarat can be traced back to the ancient period of Lord Krishna. The Gujaratis exhibit a natural penchant for singing and dancing. They have special songs and dances for every occasion and festivals celebrated all around the year. They have, till date, successfully preserved Gujarat's rich song, dance, and drama tradition.

Let's look at the features that make the culture of Gujarat flourish.

Beliefs of gujaratis.

Gujaratis have many beliefs and worship gods and goddesses. For example, they honor the cows as they give us milk and call them "Gau Mata". In addition, the population in Gujarat has Hindu beliefs, Jainism, the bhakti movement, Zoroastrianism (an Iranian religion), and Gujarati Muslims. The life cycle ceremonies are carried out by Brahmans, where the most significant ones include bird, and thread ceremonies, marriage, and death. They also celebrate the 'Festival of Lights' - Diwali and Navratri (the night of nine nights).

People of Gujarat

Several ethnic groups showcase the cultural diversity of Gujarat. These groups are further classified as Indic (northern-derived) and Dravidian (southern-derived). The Indic group constitutes - Bhatia, the Nagar Brahman, Bhadela, Rabari, and Mina castes. On the other hand, the Dravidian group comprises tribes like Dubla, Naikda, Macchi-Kharwa, Bhangi, and Koli. The rest of Gujarat's population, like the native Bhil tribe, has mixed characteristics. 

Around one-fifth of the population consists of Scheduled Castes, mostly living in Ahmedabad. Further, about 70% of the Gujaratis are Hindus, and the rest are Jains and Muslims. And nearly one-third of the total populace is urbanized. 

Gujarati culture is varied, and that can be seen in the traits of the people living in different regions of the state. For instance, those living in Kutch, an arid region, are hardy by nature but blessed with a spirit of enterprise for business organization. Another example is the people of peninsular Saurashtra, known for their artistic skills. The Gujaratis in the northern part of the state are simple and more practical. In contrast, southern Gujaratis are gentle and loving.

Languages of Gujarat

Gujarati is the mother tongue of the Gujarat people and is widely spoken. This language is an Indo-Aryan language with its root in Sanskrit. Gujarati is the 26th most used language in the world and has about 11 distinct dialects. Also, the state shares a border with Madhya Pradesh, Maharashtra, and Rajasthan. Thus, a small sect of people speaks the native languages of the neighboring states like Hindi, Urdu, Sindhi, Marwari, and Marathi. Another significant language of Gujarat is Kutchi or Kachhi, spoken by the people living in Kutch.

Art of Gujarat

Art is a huge part of the culture of Gujarat. The vastness of handcrafted products in this state is known worldwide. The intricate Gujarati art forms include jewelry, furniture, leatherwork, metalwork, embroidered garments, mirror work, baked clay items, and so much more. Not only this, but the state also produces some of the most elegant furnishings like bed covers, cushion covers, table mats, and quilts. Daily patterns are also woven on the Patola sarees with precision. 

Gujarati Music

You might have heard Gujarati Music, especially on the holy days of Navratri. People dance to traditional songs and perform Garba, a traditional dance form about which we will discuss more. In addition, there are several rags, which originated in Gujarat only and included Gujari Todi, Bilaval (from Veraval), Sorathi, Khambavati, Ahiri, and Lati. These rags are also used in classical Hindustani music. 

Music is an essential part of the culture and tradition of Gujarat that the people have preserved for centuries. Rann Utsav is a significant festival in this state that brings rich Gujarati music into the ears of Indians and foreigners who attend this festival. Charans and Gadhavis are communities that keep their music alive and carry on Gujarati folk music lineage. Lullaby, Nuptial, and festive songs are some common Gujarati folk songs.

Gujarat Dance Forms

You are probably living under a rock if you haven't heard of the dance form of Garba. Gujaratis love it! Ras and Garba are the two most popular dance forms in Gujarat. Tippani Nritya, Padhar Nritya, Siddi Dance, Dangi Nritya, and other local tribal dances are quite famous. If you are interested in folk drama, then Bhavai is the way to go.

Dandiya Raas is a popular dance form of Gujarat that requires you to be energetic and playful. The men and women perform this dance, dressed beautifully in traditional clothes. They move in concentric circles while clicking their "dandiyas" or bamboo sticks that they hold in either hand with each other.

Next, Garba is a traditional dance form in which women gracefully dance in a circular form. It is performed to offer reverence to Goddess Ambaji. Garba involves dancing rhythmically while clapping the hands and moving around the goddess. The dresses women wear while performing Garba are exquisite, like embroidered Ghagra, cholis, bracelets, anklets, and more.

Fairs and Festivals of Gujarat

Gujarat's people are high-spirited and love to celebrate fairs and festivals. If you ever get a chance, attend any of the festivals mentioned below to get a deep insight into Gujarati culture. 

• Bhavnath Mahadev Mela - Celebrated in February at Bhavnath Mahadev Temple in Junagadh.
• Chitra Vichitra Mela - Celebrated in March by around 60,000 to 70,000 tribal people.
• Makar Sankranti - Celebrated in January, also called the Kite Flying festival.
• Bhadra Purnima - Celebrated in September on the full moon days with folk performances.

Gujarati Culture Dress

Nowadays, almost all people wear western clothing. But the traditional dresses of Gujarat are gorgeous. The men and women wear beautiful dresses on special occasions, and women wear silver jewelry with intricate details. 

Traditional dresses of Gujarati men include Chorn, Kediyu, Dhoti, Kurta, and Phento. Adults wear a gold ring and a gold chain. On the other hand, traditional dresses of Gujarati women include Ghagra Choli or Chaniya Choli, Chaniyo, and saree. Married women wear Mangal Sutra, bangles, earrings, nose rings, and necklaces. And unmarried women wear small hoop earrings called balis and even nose rings or studded nose jewelry. Bindi and sindoor are essential for married women. 

While performing Raas Garba, which is performed to reenact the Raas Leela or the dance of Lord Krishna, women wear chaniya choli or ghagra choli with a kamarbandha (colored waistband). Men wear churidars (tight trousers) and keviya (tight long-sleeved coats plaited with frills). 

Culture Food of Gujarat

Gujarati cuisine is known worldwide. From dhokla to fafda, most people have tried one or two items from Gujarat. Here is a list of the top foods in Gujarat that are a huge part of Gujarati culture.

• Aam Shrikhand
• Gujarati Kadhi

Things To Do in Gujarat

Arts and crafts, best time to visit, how to reach, forts and monuments, holy places, beaches in gujarat.

• Fairs and Festivals

Gujarat Tour Packages

• Gujarat Wildlife Tour Packages
• Gujarat Beach Tour Packages
• Gujarat Heritage and Cultural Tour Packages
• Gujarat Family Tour Packages

Gujarat Cities

• Gandhinagar
• Rann of Kutch

FAQs about Culture of Gujarat

Ans. Gujarat has diversity in culture. From the number of fairs and festivals celebrated with enthusiasm to traditional music and dances and mouth-watering cuisine to the tradition of performing arts, Gujarat has a rich cultural heritage that lures tourists from across the globe.

Ans. Gujarat is known for its handicraft items like jewelry, embroidered items, patola sarees, mirror work, leatherwork, furniture, and baked clay items. They form a huge part of the art and culture of Gujarat.

Ans. Traditional dance and music are an integral part of Gujarat's traditions. Folk dances like Dandiya Raas, Garba, Tippani, Padhar, Siddi, and Dangi from the state's rich tradition, are performed playfully and energetically by Gujaratis.

Ans. Here is a list of famous foods that Gujarat is known for -

• Aam Shrikhand  

Ans. Gujarat was a part of the ancient Indus Valley Civilization, which was about 2500-1700 BCE. Several Hindu religious traditions developed in Gujarat.

Ans. The traditional dress of females in Gujarat includes Ghagra choli, and the traditional dress of men in Gujarat includes keviya and churidars.

Gujarati Culture, Dress and Food - The Heart and Soul of Gujarat

The diverse and vibrant state of Gujarat has a significant contribution to the cultural aspect of India. The sheer simplicity and amiability of Gujaratis have made them a flourishing community. The state of Gujarat boasts a vibrant art, architecture, culture, and heritage; all of which is quite evident in the day-to-day lives of the locals. The diversity exhibited by Gujarat is a result of the various ethnic groups constituting Gujarat's population; including Indic and Dravidian groups. 

1. Art and Culture of Gujarat

Dance Forms 

• Dandiya Raas is performed by both men and women and utilizes the movement of bamboo sticks, known as Dandiyas. It has ancient roots and was believed to be played by the beloved Gopis of Lord Krishna.
• Garba is usually performed by the females in a circular formation. It is performed with reverence of the feminine form of the divinity.
• Garbi is traditionally performed by only the men and incorporates the use of instruments like dhol and manjiras.
• Padhar is mainly performed by the rural communities near Nal Lake.

2. Customs and Traditions of Gujarat

3. languages and religions.

• Although Gujarati is the mother tongue of the natives of Gujarat, many other languages are widely spoken throughout the state. Gujarati is an Indo-Aryan language derived from Sanskrit and is the 26th most widely used language in the world. Gujarati has about 11 different dialects, spoken in various parts of the state.
• Since the state of Gujarat shares its border with Maharashtra , Madhya Pradesh and Rajasthan ; a small section of its population speak the native languages of the neighbouring states, namely Marwari, Marathi, Hindi along with Urdu and Sindhi.
• The natives of Kutch-a semi-arid region in Gujarat-speaks Kachchi language, which is quite an important language of the area.

4. Fairs and Festivals

The fairs and festivals of Gujarat showcase the real vibrancy and colours of its diverse culture. Thousands of people flock to Gujarat to witness the extravaganza during festivals like Navratri Mahotsav, Deepawali, Rathyatra and Kite festival. There are some fairs as well that are organized in the state every year, namely- Shamlaji Melo, Bhadra Purnima Fair, and Mahadev Fair. The Rann Utsav is a major festival and witnesses an exquisite carnival of music, dance and natural beauty.

5. Food of Gujarat

A traditional and authentic Gujarati meal consists of dal, roti, rice, vegetables, salad, chaas, farsan followed by a sweet dish. Gujarati cuisine is quite similar to that of Maharashtra, and most of the Gujaratis are vegetarian. Some of the famous Gujarati delicacies include dhokla, fafda, khandvi, dhal Dhokli, Undhiyu, handvo, Ganthia, dal Wada, khakhra, and Thepla. In Gujarati dishes, the flavors are a blend of sweet, spicy and sour tastes. Each region of the state has a distinctive flavor associated with its local food. A typical Gujarati dinner includes bhakri-shak or khichdi-kadhi. The Gujaratis are noted for their sweet tongue, and hence every meal is followed by a sweet dish or sometimes even jaggery.

6. Cultural Dresses of Gujarat

• Patola Silk or popularly known as 'Queen of all silks' forms a major part of traditional Gujarati attire. Gujarati brides are adorned with silk and zari woven sarees of Gharchola and Panetar.
• The traditional attires often incorporate tie-dye or traditional block prints.
• The region of Kutch has a distinctive traditional outfit adorned by women known as Abhas. Chania Cholis are a popular choice of outfit during the festive season of Navratri Mahotsav.
• Men also wear unique attire known as Kediya dress during the Navratri season.
• A prevalent Gujarati trend is the silver Pachchikam jewellery that originated in Kutch.
• 7. Gujarati Engagement and Wedding Ceremony

Engagement Ceremony

Wedding ceremony.

The wedding ceremony in the Gujarati culture is probably the most awaited event for the couple and its family but for all the guests as well. Like every Indian wedding, the rituals go back to the Vedic times, and the ceremonies kick off with the ( Varghodo ) wedding procession, that goes from the groom's house to the bride's house where the ceremonies take place. On arrival, the groom is welcomed by the bride's family ( Swagatam ) after which the bride's father performs a ritual involves him handing over his daughter to the groom ( Kanya Daan ) in front of the guest. After this, the rituals ( Ganesh Puja ) commences, this is known as the Vivaan. During the Vivaan, the couple performs the Mangal Phera where they go around the sacred fire and go through the most important part of the ritual, the Saptapadi or the seven sacred steps. The religious part of the ceremony comes to a close with the holy thread ( Mangalsutra ) being tied around the neck of the bride by the groom and he places the red dot ( tika ) on the wife's forehead, as a declaration of her new married status (Suhaag). The ceremony comes to a close when the couple goes to the groom's parents who will bless the couple ( Aashirvaad ).

8. Gujarati Cinema

This post was published by Shelly Mehandiratta

Share this post on social media Facebook Twitter

Gujarat Travel Packages

Compare quotes from upto 3 travel agents for free

4 Night 5 Days Gujarat Tour Package

Best of gujarat family package: kutch, bhuj, dwarka & more, dwarka somnath tour package with diu island, a week in gujarat: dwarka, somnath, gir & more, gujarat holy pilgrimage and sightseeing tour, heritage bhuj and dholavira tour with rann utsav, related articles.

Art & Culture

Traditional Dresses of Gujarat

Historical Places In Gujarat & Best Heritage Monuments

Airports In Gujarat

Food & Drink

Food of Gujarat - Gujarati Dishes You Can Treat Your Tastebuds With!

Fairs & Festivals

10 Amazing Festivals of Gujarat You Should Definitely Be a Part Of!

Nal Sarovar Bird Sanctuary #TWC

Water Parks In Gujarat To Beat The Summer Heat

India's First Dinosaur Park Is NOW Open - And We Can't Wait To Pay A Visit

This Contactless Pani Puri Vending Machine In Gujarat Is Something You've Never Seen Before

International Kite Festival: Kite Festival in Gujarat

Wildlife & Nature

National Parks in Gujarat | Wildlife Sanctuaries & Reserves

Sightseeing

Things To Do in Gujarat: Exploring the Land of Legends

Beaches & Islands

Best Gujarat Beaches For A Perfect Beachside Vacation

Religious Places in Gujarat To For A Spiritual Journey

Top Places near rivers & lakes in Gujarat

Comments on this post

Browse hotel collections, by hotel type.

5-star Hotels in Gujarat

Top Places in Gujarat

Get the best offers on Travel Packages

Compare package quotes from top travel agents

Compare upto 3 quotes for free

• India (+91)

*Final prices will be shared by our partner agents based on your requirements.

Log in to your account

Welcome to holidify.

Forget Password?

Share this page

• Choose your language
• ગુજરાત સમાચાર
• ટેરો ભવિષ્યવાણી
• શ્રીરામ શલાકા
• ધર્મ સંગ્રહ

લાઈફ સ્ટાઈલ

• નારી સૌદર્ય
• ગુજરાતી રસોઈ
• 104 शेयरà¥�स

સંબંધિત સમાચાર

• Father's Day wishes- પિતાને મોકલો આ ખાસ શુભેચ્છા સંદેશ "હેપ્પી ફાધર્સ ડે"
• Fathers day wishes- પિતા વિશે શબ્દો "હેપ્પી ફાધર્સ ડે"
• father's day 2023- ફાધર્સ ડે પર પિતા માટે સુવિચાર
• Rain Shayari- વરસાદ શાયરી ગુજરાતી
• Jagannath rath yatra 2023- રથયાત્રા વિશે નિબંધ

પિતૃ પ્રેમ નિબંધ ગુજરાતી

પરફેક્ટ જીવનસાથી શોધી રહ્યા છો ? ગુજરાતી મેટ્રિમોનીમાં - મફત નોંધણી કરો

• વેબદુનિયા પર વાંચો :

જ્યોતિષશાસ્ત્ર

રાત્રે સૂતા પહેલા દૂધમાં નાખીને પીશો આ પીળો મસાલો, તો ઈમ્યુનીટી થશે મજબૂત, ઈન્ફેકશન થશે દૂર.

Monsoon cloth Drying tips- વરસાદમા ભીના કપડાથી દુર્ગંધ રોકવા માટે કરો આ 5 કામ

છત્તીસગઢી ડુબકી કઢી બનાવો અને ભાતનો સ્વાદ વધારવો

બદલાતી ઋતુમાં તમને UTI ન થાય તે માટે કરો આ 5 કામ

સરસવના તેલથી પગના તળિયાની કરો માલીશ, અનેક બીમારીઓ થશે દૂર

આ 4 રાશિના લોકોએ કાળો દોરો ખૂબ સમજી વિચારીને બાંધવો, નહિ તો રીસાઈ જશે નસીબ

ભીષ્મ પિતામહ મુજબ આ પ્રકારનુ ભોજન કરવાથી નહી થાય છે અકાળ મૃત્યુ

Sankashti Chaturthi 2024 Upay: આજે સંકષ્ટી ગણેશ ચતુર્થીના દિવસે જરૂર અજમાવો આ ઉપાયો, તમને મળશે અપાર ધન અને પ્રેમ

Gauri Vrat 2024 Date, Time: ગૌરીવ્રત શુભ તિથિ અને મુહુર્ત

Satyanarayan Katha- સત્યનારાયણ ભગવાનની કથા

• શ્રદ્ધા-અંધશ્રદ્ધા
• ધર્મ યાત્રા
• ગુજરાતી સાહિત્ય
• અનોખુ વિશ્વ
• લગ્ન વિશેષાંક
• ગુજરાતી સિનેમા
• જાહેરાત આપો
• અમારો સંપર્ક કરો
• પ્રાઈવેસી પોલીસી

Copyright 2024, Webdunia.com

SaralGujarati.in

• તમામ ગુજરાતી નિબંધ
• શૈશવના સંસ્મરણો નિબંધ
• ઉનાળાનો બપોર નિબંધ
• નદીતટે સંધ્યા | નદીકિનારે સાંજ ગુજરાતી નિબંધ
• અતિવૃષ્ટિ નિબંધ | વર્ષાનું તાંડવ
• શિયાળાની સવાર નિબંધ
• જળ એ જ જીવન નિબંધ
• ઉનાળો - બળબળતા જામ્યા બપોર
• ધરતીનો છેડો ઘર નિબંધ
• વસંતઋતુ | વસંતનો વૈભવ નિબંધ
• શરદ પૂર્ણિમા નિબંધ
• દશેરા નિબંધ
• ગાંધી જયંતી નિબંધ
• ગણેશ ચતુર્થી નિબંધ
• નાતાલ વિશે નિબંધ
• રથયાત્રા નિબંધ
• દિવાળી નિબંધ
• ગુરુ પૂર્ણિમા નિબંધ
• વસંત પંચમી નિબંધ
• નવરાત્રી નિબંધ
• હોળી નિબંધ
• ધૂળેટી નિબંધ
• મહાશિવરાત્રી નિબંધ
• જન્માષ્ટમી નિબંધ
• રક્ષાબંધન નિબંધ
• ઉત્તરાયણ (મકરસંક્રાંતિ) નિબંધ
• આપણા ઉત્સવો અને તહેવારો નિબંધ
• મારો પ્રિય તહેવાર ગુજરાતી નિબંધ
• 26મી જાન્યુઆરી (પ્રજાસત્તાક દિન) નિબંધ
• 15મી ઓગસ્ટ (સ્વતંત્રતા દિવસ) નિબંધ
• મારો પ્રિય તહેવાર
• કોરોના વાયરસ નિબંધ
• પ્રવાસનું જીવન ઘડતરમાં સ્થાન
• ધરતીનો છેડો ઘર
• પ્રદૂષણ - એક સાર્વત્રિક સમસ્યા
• માતૃપ્રેમ | માં તે માં | માં
• 26મી જાન્યુઆરી (પ્રજાસત્તાક દિન)
• 15મી ઓગસ્ટ (સ્વતંત્રતા દિવસ)
• એક સૈનિકની આત્મકથા નિબંધ
• એક નદીની આત્મકથા
• એક ખેડૂતની આત્મકથા
• એક ફાટેલી ચોપડીની આત્મકથા
• એક રૂપિયાની આત્મકથા
• એક ચબુતરાની આત્મકથા
• નિશાળનો બાંકડો બોલે છે...
• એક શિક્ષિત બેકારની આત્મકથા
• એક વડલાની આત્મકથા
• એક ભિખારીની આત્મકથા
• એક ફૂલની આત્મકથા
• એક છત્રીની આત્મકથાા
• એક ઘડિયાળની આત્મકથાા
• એક નિવૃત શિક્ષકની આત્મકથા
• જો હું વડાપ્રધાન હોઉં તો...
• સમાનાર્થી શબ્દો
• વિરુદ્ધાર્થી શબ્દો
• તળપદા શબ્દોો
• શબ્દસમૂહ માટે એક શબ્દો
• રૂઢિપ્રયોગો અને તેના અર્થ
• નિપાત
• કૃદંત
• અલંકાર
• સમાનાર્થી શબ્દો ધોરણ પ્રમાણે
• Privacy Policy

ગુજરાતી નિબંધ | All Gujarati Essay | Gujarati Nibandh List

નીચે આપેલ ગુજરાતીમાં  100 , 200  અને 500 શબ્દોમાં નિબંધ ધોરણ 5 થી  10 ,  11  અને  12  માટે ઉપયોગી થશે.

ગુજરાતી નિબંધ | નિબંધ લેખન એટલે શું | all gujarati nibandh list, નિબંધ લેખન એટલે શું.

• નિબંધના ‘શીર્ષક' વિશે સૌપ્રથમ વિચાર થવો જોઈએ. શીર્ષકના આધારે નિબંધલેખનમાં કહ્યા મુદાઓ સમાવવા તેનો ખ્યાલ આવે છે. 
• નિબંધના બધા મુદ્દાઓનું અનુસંધાન તેનું શીર્ષક બની રહેવું જોઈએ. વિષયની બહાર જઈ મુદાઓની ચર્ચા કરવી-એમાં વિષયનું તાદૃશ્ય જળવાઈ શકતું નથી.
• શીર્ષકના આધારે તેના મુદાઓની નોંધ કર્યા પછી કયા મુદ્દાને કેટલો અને કેવી રીતે વિસ્તારવો છે તેનું મનન કરવું જોઈએ.
• મુદ્દાને અનુરૂપ અને વિષયને સંગત હોય તેવા અવતરણો, કહેવતો, રૂઢિપ્રયોગો, ગુજરાતી કે અન્ય જાણીતી ભાષાની પંક્તિઓ, સુભાષિતો, વગેરેનો ઉપયોગ નિબંધમાં કરવા જોઈએ, નિબંધના મુદાઓમાં અલગ-અલગ સ્થાને તે મુકાય; એકસાથે બધી જ પંક્તિઓ એક જ મુદામાં ન લખાય તેની સાવધાની રાખવી જોઈએ.
• વાક્યો અતિશય લાંબો ન થાય તેનો લખતી વખતે ખાસ ખ્યાલ રાખવો.
• પરિચ્છેદની સપ્રમાણતા જળવાઈ રહે તેવી કાળજી કરવી, અને
• વિરામચિહ્નોનો યોગ્ય ઉપયોગ થાય, અનુસ્વાર, જોડણી વગેરે પણ યોગ્ય રીતે લખાય તેની ખાસ કાળજી રાખવી.
• નિબંધનો પ્રથમ મુદ્દો પ્રસ્તાવના અને છેલ્લે મુદ્દો ઉપસંહાર યોગ્ય રીતે લખાય તે ખાસ જોવું. નિબંધના થોડા નમુનાઓ જોઈ જવાથી આ કુશળતા આવી જશે.
• કાગળમાં યોગ્ય હાંસિયો રખાય, મુદાઓ લખવામાં થોડા મોટા અક્ષર લખાય, ફકરા-પરિચ્છેદની શરૂઆતમાં યોગ્ય જગ્યા છોડાય અને પ્રત્યેક પેટા મુદાને અંતે ગુરુવિરામ મુકાય તે પણ ખાસ જોવું.
• પરીક્ષામાં પુછાતા નિબંધો વિદ્યાર્થીની વય-કક્ષા અને અનુભવ જગતને ધ્યાને રાખીને જ પુછાય છે, એટલે ‘શીર્ષક’ ઉપર થોડું મનન કરવાથી તે વિષય-નિરૂપણ માટેના મુદ્દાઓ અને રજૂઆતના શબ્દો અવશ્ય મળી આવે છે, પણ હા, એ માટે અગાઉ થોડા નિબંધો જોઈ જવા જરૂરી ગણાય.
• નિબંધ પૂરેપૂરો લખાઈ જાય પછી તેને ઓછામાં ઓછા એક વખત અવશ્ય વાંચી જવો જોઈએ, જેથી તેમાં રહેલી નાની પણ જરૂરી ક્ષતિઓ સુધારી શકાય છે
• સારું લખાણ લખવા માટે રોજબરોજની વૈશ્વિક, રાષ્ટ્રીય, પ્રાદેશિક અને આજુબાજુની મહત્ત્વની ઘટનાઓ વિશે જાણકારી પ્રાપ્ત થતી રહેવી જોઈએ. એ માટે વર્તમાનપત્રો, સામયિકો, સમાચારો સાથે નાતો જોડવો-જોડી રાખવો જોઈએ.
• પુરુષાર્થ એટલે શું ? 
• પુરુષાર્થ વિશે બીજાના - અનુભવીઓના કેવા ખ્યાલો છે ? 
• નસીબથી બધું સારું ગોઠવી શકાય કે પુરુષાર્થનો ખપ પડે ? 
• પ્રારબ્ધીઓ અને પુરુષાર્થીઓ બંનેમાંથી કોણ ચડિયાતું ગણાય ? 
• આપણે કેવા બનવું જોઈએ ? 
• પુરુષાર્થ દ્વારા કંઈક પામ્યાં હોય એવાં કોણ કોણ ? 
• પ્રસ્તાવના 
• પુરુષાર્થ અને પ્રારબ્ધની તુલના 
• પુરુષાર્થનું મહત્ત્વ અને જરૂરિયાત
• પુરુષાર્થીઓની સિદ્ધિઓ 
• ઉપસંહાર
• 'સિદ્ધિ તેને જઈ વરે, જે પરસેવે નહાય,'
• "उद्यमेन हि सिध्यन्ति कार्याणि न मनोरथैः "
• 'પુરુષાર્થ ભાગ્યનો ઘડવૈયો છે.'
• 'Self Help is the best Help.'
• તમે પહેલાં નક્કી કરો કે તમે કયા પ્રકારનો નિબંધ વધુ સારી રીતે લખી શકો. તમને ખ્યાલ તો હશે જ કે નિબંધ વિવિધ પ્રકારના હોય છે. પ્રકૃતિવિષયક, માહિતીપ્રધાન, ઘટનાપ્રધાન, ચિંતનપ્રધાન, આત્મકથા - જેવા નિબંધો લખવાના થતા હોય છે.
• તમે જે નિબંધ લખવા માંગો છો તેમાં કઈ વીગતો આવી શકે, તે વિચારો અને નોંધો. તેના મુદ્દા તારવો. આ મુદ્દાની કાચી યાદી બનાવો. ત્યાર બાદ મુદ્દાની ક્રમિકતા નક્કી કરો. કયો મુદો પહેલા લેવાથી તમારો નિબંધ વધુ ચુસ્ત બનશે અને લખાણ વધુ પ્રવાહી લાગશે.
• તમે સમાનાર્થી શબ્દો, વિરુદ્ધાર્થ શબ્દો, રૂઢિપ્રયોગ, કહેવત, દુહાઓ વગેરેનો અભ્યાસ કર્યો છે. તેનો ઉપયોગ કરો અને તમારા લખાણને વધુ સચોટ અને અસરકારક બનાવો.
• પસંદ કરેલા નિબંધ અનુસાર તમારી ભાષા હોવી જોઈએ.
• જો તમે પ્રકૃતિવર્ણનનો વિષય પસંદ કર્યો હોય તો તેમાં પ્રકૃતિનું દૃશ્ય નજર સામે ઊભું થઈ જાય તેવું, સૂક્ષ્મ વીગતો સાથે વર્ણન કરવું જોઈએ. પ્રકૃતિના રમ્ય - રૌદ્ર રૂપની વાત કરતી વખતે તેને માનવસ્વભાવની સંકુલતા સાથે પણ સાંકળી શકાય. પ્રકૃતિ મન - હૃદયને સ્પર્શતી હોય છે. તેથી તેમાં પ્રયોજાયેલાં ભાવવાચક, ઉદ્ગારવાચક વાક્યો પણ નિબંધને વધુ હૃદયસ્પર્શી બનાવી શકે.
• જો તમે માહિતીપ્રધાન નિબંધ લખવા માગતા હોવ તો તમારી પાસે મુદાઓને અનુરૂપ માહિતી હોવી જોઈએ. જરૂરી પરિભાષા, તેના લાભ-ગેરલાભ અંગે અથવા પક્ષ-વિપક્ષ અંગેની માહિતી, તેનાં કારણો, ઉપાયો વગેરે જેવી વીગતો સમાવી લેવી જોઈએ.
• ઘટનાપ્રધાન નિબંધ લખવા માગતા હોવ તો એ ઘટનાનું તમારે મન શું મહત્ત્વ છે, વ્યક્તિગત અથવા સામાજિક સંદર્ભોમાં એ ઘટના વિશેષ છે ? તમારા મનમાં રોપાયેલી ઘટના વાચનારના મનમાં રોપાય તેવું વર્ણન ઘટનાપ્રધાન નિબંધને આસ્વાદ્ય બનાવી શકે.
• જો તમારે આત્મનાત્મક નિબંધ લખવો હોય તો તમે વિચારી જુઓ કે તમને કેવી વાત સાંભળવામાં રસ પડી શકે? કોઈ પોતાની આત્મકથા કહે તો કોણ સાંભળ. ક્યારે સાંભળે? તેથી આ પ્રકારના નિબંધમાં બોલચાલની લઢણ નિબંધને આકર્ષક બનાવી શકે. વળી, જે પોતાના જીવનના અંતિમ તબક્કામાં હોય, તે પોતાના જીવનના સારરૂપ કોઈ સંદેશ આપે, તેથી કોઈ પણ આત્મકથા જે જીવનસંદેશ આપતી હોય તો તેનું મહત્ત્વ હોય.

નિબંધનું માળખુંઃ

• આરંભ 
• વિષયવસ્તુ 
• સમાપન

ગુજરાતી નિબંધ લેખન સ્વાધ્યાય:

• સ્વચ્છતા ત્યાં પ્રભુતા
• મારા પ્રિય લેખક
• મેં જોયેલી એક દુર્ઘટના
• મારો પાદગાર પ્રવાસ
• જો હું મુખ્યમંત્રી હોઉં તો
• શહેરીજીવનની સમસ્યાઓ
• પુસ્તકો : આપણાં મિત્રો
• એક સુકાયેલા ઝાડની આત્મકથા
• જાગ્યા ત્યારથી સવાર
• તહેવારોનું મહત્ત્વ
• રોશવની રમતનાં મારાં સંસ્મરણો
• મિત્રતાની મીઠાશ
• સિદ્ધિ તેને વરે જે પરસેવે નહાય
• જનની અને જન્મભૂમિ સ્વર્ગથી મહાન છે.
• સાગર તટે સંધ્યા
• મારો પ્રિય સર્જક
• જો હું કવિ હોઉં તો...
• જીવનમાં પ્રામાણિકતાનું મહત્ત્વ
• મારું પ્રિય પુસ્તક
• ગામડું બોલે છે.
• નેત્રદાનઃ મહાદાન
• વૃદ્ધાશ્રમની મુલાકાતે
• વસંત – વનમાં અને જનમાં
• આધુનિક સાધનો - શાપ કે આશીર્વાદ
• જીવનમાં રમતગમતનું મહત્ત્વ
• વર્ષાઋતુ
• પરિશ્રમ એ જ પારસમણી
• ખબર છે એટલી કે માતની હાકલ પડી છે.
• પાણી બચાવો - પ્રાણી બચાવો
• પ્રકૃતિનું રક્ષણ એ જ જીવનનું રક્ષણ
• દીકરી, ઘરની દીવડી
• વિદ્યા વિનયથી શોભે છે.
• પ્રાર્થના – જીવનનું બળ
• માતૃભાષાનું મહત્વ
• વૃક્ષ ઉગાડો, પર્યાવરણ બચાવો.
• રક્તદાન મહાદાન
• મારી પ્રેરણામૂર્તિ
• માનવી – પશુની નજરે
• સૃષ્ટિનો છે એક જ પોકાર, દીકરી બચાવી કરો ઉદ્ધાર
• મારી માટી  મારો દેશ - મેરી માટી મેરા દેશ
• ચંદ્રયાન મિશન 3 નિબંધ
• રામ મંદિર અયોધ્યા નિબંધ

પ્રાકૃતિક નિબંધ

• ઉતરાયણ વિશે નિબંધ
• વસંતઋતુ વિશે નિબંધ અથવા વસંત નો વૈભવ નિબંધ
• ઉનાળાની બપોર અથવા ગ્રીષ્મનો મધ્યાહન નિબંધ
• પ્રકૃતિના રમ્ય અને રૌદ્ર સ્વરૂપ નિબંધ
• કુદરતના હાસ્ય અને તાંડવ નિબંધ
• ભૂકંપ વિશે નિબંધ અથવા ધરતીકંપ એક કુદરતી આફત
• વહેલી સવારનું ભ્રમણ
• વર્ષાઋતુ નિબંધ
• મોસમનો પહેલો વરસાદ ચોમાસુ નિબંધ
• અતિવૃષ્ટિ નિબંધ
• અનાવૃષ્ટિ અથવા દુકાળ વિશે નિબંધ
• વિનાશક વાવાઝોડું નિબંધ
• પ્રકૃતિ પરમાત્માનું સ્વરૂપ નિબંધ

તહેવાર વિષયક નિબંધ

• હોળી પર નિબંધ
• ઉત્તરાયણ (મકરસંક્રાંતિ) વિશે નિબંધ
• મહાશિવરાત્રી  નિબંધ
• જીવનમાં તહેવારો નું મહત્વ નિબંધ
• ઉનાળામાં વેકેશન નિબંધ
• રથયાત્રા વિશે ગુજરાતી નિબંધ
• રક્ષાબંધન વિશે નિબંધ
• દશેરા વિશે નિબંધ
• ૧૫ મી ઓગષ્ટ નિબંધ
• દિવાળી વિશે નિબંધ
• નાતાલ નિબંધ
• 26 મી જાન્યુઆરી નો નિબંધ
• શરદ પૂર્ણિમા વિશે નિબંધ
• મારો પ્રિય તહેવાર નિબંધ

સામાજિક, આર્થિક, સાંસ્કતિ અને કેળવણી વિષયક નિબંધ

• બેટી બચાવો બેટી પઢાવો નિબંધ
• વાંચન નું મહત્વ નિબંધ
• નારી તું નારાયણી નિબંધ
• નારી સશક્તિકરણ નિબંધ
• માતૃપ્રેમ નિબંધ અથવા વાત્સલ્યમૃતિ મા નિબંધ
• દીકરી ઘરનો દીવો નિબંધ
• ઓનલાઇન શિક્ષણ ના ફાયદા અને ગેરફાયદા
• સ્વચ્છતા ત્યાં પ્રભુતા નિબંધ
• સમયનું મહત્વ નિબંધ
• શ્રમનું મહત્વ નિબંધ
• કોરોનાથી બચવાનો એકમાત્ર ઉપાય રસીકરણ
• ભ્રષ્ટાચાર નિબંધ
• પર્યાવરણ નું મહત્વ નિબંધ
• પર્યાવરણ બચાવો નિબંધ
• વિશ્વ પર્યાવરણ દિવસ નિબંધ
• જય જય ગરવી ગુજરાત નિબંધ
• ગુજરાતના કોરોના વોરિયર્સ નિબંધ
• આત્મનિર્ભર ભારત નિબંધ
• જીવનમાં શિસ્તનું મહત્વ નિબંધ
• ગાય વિશે નિબંધ
• માનવ અને પશુની મૈત્રી નિબંધ
• મોર વિશે નિબંધ
• માતૃભાષા નું મહત્વ નિબંધ
• માતૃભાષામાં શિક્ષણ નિબંધ
• પુસ્તકો આપણા સાચા મિત્રો નિબંધ
• વૃક્ષો આપણા મિત્રો નિબંધ
• જીવનમાં પ્રામાણિકતાનું મહત્ત્વ પર નિબં ધ
• વહેલી સવારનું ભ્રમણ વિશે નિબંધ
• વિશ્વ બંધુત્વ નિબંધ
• મિત્રતાની મીઠાશ નિબંધ
• પ્રવાસનું મહત્વ નિબંધ
• સમાજનું નવનિર્માણ અને તરુણો નિબંધ
• જીવનમાં સાદગીનું મહત્વ નિબંધ
• વિજ્ઞાનનું મહત્વ નિબંધ
• પ્લાસ્ટિક મુક્ત ભારત નિબંધ
• વસ્તી વધારો નિબંધ
• ઓનલાઇન થઇ રહેલું વિશ્વ નિબંધ
• મને શું થવું ગમે નિબંધ
• શિક્ષક દિન નિબંધ
• સૈનિક વિશે નિબંધ
• કુદરતી આપત્તિ નિબંધ
• હાય રે ! મોંઘવારી નિબંધ
• કારગિલ વિજય દિવસ
• વિશ્વ સંસ્કૃત દિવસ
• વિશ્વ આદિવાસી દિવસ
• વિશ્વ મહિલા દિવસ નિબંધ
• રાષ્ટ્રીય એકતા નિબંધ
• કન્યા વિદાય નિબંધ
• યુદ્ધ નહી પણ બુદ્ધ નિબંધ
• મારી શાળા નિબંધ
• મારો શોખ નિબંધ
• મારું ગામ નિબંધ
• મારું શહેર નિબંધ
• મારા દાદાજી નિબંધ
• મારા દાદીમાંનિબંધ
• મારા સપનાનું ભારત નિબંધ
• મારા શૈશવના સંસ્મરણો નિબંધ
• સ્ટેચ્યુ ઓફ યુનિટી વિશે નિબંધ
• આઝાદી કા અમૃત મહોત્સવ નિબંધ
• મારી પ્રિય રમત ક્રિકેટ નિબંધ
• જાહેરાતોનું વિશ્વ નિબંધ
• મતદાન જાગૃતિ નિબંધ
• પિતા દિવસ નિબંધ
• પશુ પ્રેમ નિબંધ
• પર્યાવરણના સંરક્ષણ માટે મારો ફાળો નિબંધ
• પોપટ વિશે નિબંધ
• હાથી વિશે નિબંધ
• કુતરા વિશે નિબંધ
• સિંહ વિશે નિબંધ
• વાઘ વિશે નિબંધ
• બિલાડી વિશે નિબંધ

આત્મકથાત્મક નિબંધ

• એક નદીની આત્મકથા નિબંધ
• એક ફૂલની આત્મકથા નિબંધ
• એક ખેડૂતની આત્મકથા નિબંધ
• એક ફાટેલી ચોપડીની આત્મકથા નિબંધ
• એક રૂપિયાની આત્મકથા નિબંધ
• એક શિક્ષિત બેકારની આત્મકથા નિબંધ
• નિશાળનો બાંકડો બોલે છે...આત્મકથા નિબંધ
• એક ચબુતરાની આત્મકથા નિબંધ
• એક વડલાની આત્મકથા નિબંધ
• એક ભિખારીની આત્મકથા નિબંધ
• એક છત્રીની આત્મકથાનિબંધ
• એક ઘડિયાળની આત્મકથા નિબંધ
• એક નિવૃત શિક્ષકની આત્મકથા નિબંધ
• જો હું સૈનિક હોઉં તો... નિબંધ
• જો હું વડાપ્રધાન હોઉં તો...નિબંધ

વ્યકિતલક્ષી- જીવનલક્ષી નિબંધ

• ગાંધીજીના વિચારો નિબંધ
• ભગતસિંહ વિશે નિબંધ
• મધર ટેરેસા વિશે નિબંધ
• જવાહરલાલ નહેરુ નિબંધ
• ડો બાબાસાહેબ આંબેડકર નિબંધ
• ગુરુ નાનક પર નિબંધ
• મારા પ્રિય નેતા નરેન્દ્ર મોદી વિશે નિબંધ
• ડૉ. વિક્રમ સારાભાઈ નિબંધ
• ડૉ. APJ અબ્દુલ કલામ નિબંધ
• લાલ બહાદુર શાસ્ત્રી નિબંધ
• ડૉ. સર્વપલ્લી રાધાકૃષ્ણનનિબંધ
• અટલ બિહારી વાજપેયી નિબંધ
• ચંદ્રશેખર આઝાદ નિબંધ
• રાણી લક્ષ્મીબાઈ નિબંધ
• સ્વામી વિવેકાનંદ નિબંધ
• છત્રપતિ શિવાજી મહારાજ નિબંધ
• નેતાજી સુભાષચંદ્ર બોઝ નિબંધ
• અન્ય મહાન વ્યકિતઓ વિશે નિબંધ

Conclusion :

બાળકોમાં વધુ સારી લેખનકળા વિકસાવવા માટે એક પ્રયાસ 

Gujarati Nibandhmala is designed to help students in Gujarati medium write better and more language-rich essays in an effective way.

Over 100 Essays

An ever growing library of essays so you can get ideas

10+ Categories

All essays are categorised in various categories to help you browse easily

Free Forever

Gujju Nibandh App is available for everyone for free

નિબંધો ઉપરાંત... ગદ્યાર્થગ્રહણ, પદ્યાર્થગ્રહણ જેવા મુદ્દાઓનો પણ સમાવેશ 

IMPROVE GUJARATI WRITING SKILLS

A PRODUCT BY

GUJJU NIBANDH

MORE ABOUT THE APP: Gujarati Nibandhmala is designed to help students in Gujarati medium write better and more language-rich essays in an effective way. The app has over 10 categories for different essay topics, such as: i) rutu (season) nibandh (essay) ii) tahevaro / tehvaro (festivals) nibandh (essay) iii) jivan charitra nibandh as well as ઋતુ સંબંધિત, તહેવારો, જીવનચરિત્ર, વિચારાત્મક, પ્રવાસ, આત્મકથા, પોતાના વિશે, પર્યાવરણ અને પ્રકૃતિ, કહેવતો આધારિત, પ્રકીર્ણ. The app provides more helpful sections like Gadhyarth-grahan, Padyarth-grahan and more. We also give word count for each essay so you can write accordingly. This app is perfect for all age groups and standards (classes) including Dhoran 5, 6, 7, 8 ane Dhoran 9 temaj Dhoran 10 Gujarat Board SSC Exam, as well as Dhoran 11, Dhoran 12 Gujarati Medium HSC Board Exam. Each essay includes basic key points you should be covering in your essay. This is a sincere attempt to help students write better in Gujarati. We strongly discourage copy-pasting of essays as that is not beneficial in any way. To view the essays, you will need to sign in or sign up for our primary product Gujju Student, which is free. If you have any questions, or have any content claims, abuse issues; email us to [email protected].

Culture of Gujarat

The quickly developing westernmost state of Gujarat is not only known for being home to the endangered species of Asiatic lions, its vast salt coverings of Kutch or for being one of the cardinal points for the holy char dham yatra of India but it is also known all over the world for being a culturally colorful mosaic of age old traditions and also for being blessed with an opulent collection of heritage. From their clothing and language to their enigmatic celebrations and delectable food, Gujarat wonderfully represents its vibrant culture which is laced deeply into its everyday as we as its social life. It is also a blend of both modern as well as the ancient traditions that has shaped the current Gujarat, which is in a peaceful coexistence with technology and nature.

Get to know more about the culture of Gujarat so that you are able to enjoy your visit to this unique state even more:

Gujarati music has gained some attention and has been making its vital contributions since a very long time. There are several rags who’s original roots can be traced back to Gujarat these include – Gujari Todi, Bilaval (from Veraval), Sorathi, Khambavati, Ahiri and Lati. These are a few of the many priceless gifts of music that Gujarat has given to classical Hindustani music. Gujarat has been successful in preserving its musical authenticity and have actively been involved in not losing its musical heritage that is now a pride of Gujarat. Rann Utsav is one of the ways through which you can experience the glorious culturally enriched musical gift of Gujarat. The community who is to be thanked for keeping their music alive are the communities of Charans and Gadhavis, whose hereditary profession has been to carry on the lineage of Gujarati folk music. Some common types of Gujarati folk songs are – Lullaby, Nuptial songs and festive songs.

Dance Forms:

• Dandiya Raas – This famous dance form was originated in Gujarat and is characterized by being energetic, playful along with being romantic. The men and women taking part in this dance dress themselves up in traditional colorful clothing and dance around while simultaneously moving in concentric circles while clicking their bamboo sticks that they hold in either hands with each other.
• Garba – This graceful traditional dance form is performed primarily by women arranged in a circular form. This dance is performed to offer reverence to goddess Ambaji. The dance involves rhythmic singing and clapping while moving around the goddess. Women dress up in colorful and elaborately embroidered Ghaghra, cholis, anklets, bracelets etc.
• Garbi – Initially and originally this dance form was performed by the men of the Gujarati community. They used to perfumer this dance when they used to return victoriously back from a battle. The songs which they used to dance to used to be of the spirit of Valour and this dance was the characteristic of fascinatingly forceful movements. Nowadays even women take part in this dance.

Fairs And Festivals:

• Bhavnath Mahadev Mela (February) – This fair takes place at the Bhavnath Mahadev Temple that is located on the foot of the holy mount Girnar in Junagadh. This fair takes place for 5 days in the month of February around the festival of Mahashivratri. During this fair, the Mahapuja of Lord Shiva takes place at midnight inside the temple on the 14th day of the dark half of the month of Magh. It is a popular belief that during this time, Lord Shiva himself visits this shrine.
• Chitra Vichitra Mela (March) – attended by almost 60,000 to 70,000 tribal people this fair is known for being one of the largest tribal fairs. This festival takes place 14 days after the festival of Holi. The temples that are set up overlook rivers like Sabarmati, Akul and Vyakul. The fair is named after the two sons of King Shantanu Chitrangad and Vichitravirya.
• Makar Sankranti (January) – Also known as the kite flying festival this festival is celebrated with great vigor and enthusiasm. This festival marks the sun’s direct reaching to the tropic of Capricorn after the completion of the winter solstice. It involves flying of colorful kites, folk music and traditional dance performances. Known as Uttarayan in Gujarat, it is also the time when preparations like Undhiyu and sugar cane juice is served.
• Bhadra Purnima (September) – The full moon of bhadrapada is also known for being one of the four most vital festivals that are celebrated in Gujarat. To mark this occasion a large fair is organized on the full moon days and the evening times are filled with performances of folk drama – Bhavai. All the farmers and agriculturists go to the holy shrine of Ambaji.

• Khandvi – This popular Gujarati cuisine is made in the form of thin layers of gram Flour that is cooked in buttermilk and converted into delicious small rolls. For the final stages these rolls are seasoned and sautéed with sesame seeds as well as other spices.
• Undhiyu – The word undhiyu is derived from the Gujarati ‘Undhu’, that means inverted literally. This is called so since this dish is prepared using an inverted clay pot. This is one of the most landmark dished of all time and is prepared using a combination of eggplant, Papdi, Surt, Methi and bananas amongst other such vegetables and items which is slow cooked and results in each bite bursting with flavours.
• Aam Shrikhand – This famous Gujarati sweet dish is created using saffron, condensed milk, chopped mangoes, sugar, Cardamom powder along with some cream. Some people also season this sweet dish with pistachios which brings out the flavors of all the ingredients that went into its making.
• Gujarati Kadhi – This is another famous Gujarati food item which is popular across the globe. This is especially a saving grace during the summer time when the scorching heat becomes unbearable. It is created using sour curd that is spiced with gram flour and is also best enjoyed while consumed with Chapatis or steaming hot basmati rice.

Wedding Ceremony:

Just like every other wedding ceremony in India weddings in Gujarat has to be one of the most awaited celebration not just for the couples and their families but also for the guests attending it. These rituals go back to the Vedic era and the ceremonies are started with the Varghodo wedding procession and on arrival the groom and their families are welcomed in the Swagatam. Kanya Daan is also a crucial part of this wedding procession where the father of the bride hands her over to the groom in front of all the guests. After the main wedding rituals the rituals for Ganesh puja commences which is also known as Vivaan. The procession of Mangal Phera also takes place along with the traditional Saptapadi or the seven sacred steps that the couples take place around the flaming kund. This religious and traditional wedding ceremony comes to an end and to the closing when the holy thread or the Mangalsutra is tied around the neck of the bride by the groom, after which he applies Sindoor on the bride’s head and declares their new marital status of being a Suhaag.

The population consists of a heterogeneous group of people following various beliefs, gods and goddesses. They also honor the cows and call it Gau mata. The population is home to Hindu beliefs, bhakti movement, Jainism, Zoroastrianism as well as Gujarati Muslims. All the lifecycle ceremonies are performed by Brahmans where the most important ceremonies are – birth, thread ceremonies, marriage and death. The major festivals here are Diwali and Navratri (the night of nine nights). The Gujarati population in general are full of life and enjoy mingling with each other no matter the caste or communities.

The population that resides in Gujarat belongs to various different castes, religions as well as communities. This results in people speaking various different languages while the official language of the state is Gujarati, which is also known for being the 26th most widely spoken language in this state. This language also has eleven different dialects that are spoken in different parts of India. Since Gujarat shares its boundaries with Madhya Pradesh, Maharashtra and Rajasthan a small fraction of the population located around these regions speak Hindi, Marwari and Marathi. There are also people who speak Urdu and Sindhi. The mother tongue of people residing in the Kutch region is Kuchchi and an important language of this region.

An integral and vital part of every Gujarati costume is the Gujarati accessories and jewelries. The stand out feature of their jewelery is its intricately and finely designed bangles, earrings, chains, necklaces among others. A tassled key ring which the women carry on their hips also makes up for their traditional dress code. Every jewelery is carefully and finely crafted, the Gujarati men have the option of wearing gold chains, rings and even accessorizing their outfit with a studded and embellished turban. Women living at the core regions and village of Gujarat, adorn themselves with metallic or silver jewelry and in the present day is a modern fashion statement.

Gujarati Culture Video

• Dwarka Somnath Tour Package
• Kutch Tour Package
• Gir Jungle Safari
• Rann Utsav Packages
• Statue of Unity Package
• Ahmedabad Sightseeing Tour
• Gujarat Desert Beach Tour Package
• Gujarat Tour Packages from Ahmedabad

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Request a QUOTE

Send Enquiry We never share your Information.

Travel World Planet

Explore the World Beauty

Things You Must Know About Gujarati Cultural Background

Gujarat is a Potpourri of art and craft and dance and literature and is famous for its unique culture. It’s interesting to learn about the different cultural aspects of Gujarat and understand its importance.

Origin, Ethnicity and Language of Gujaratis

The ethnic lineage of the Gujarati’s is derived from the Gurjars who arrived in India along with Huns as and when the Huns were travelling and crossing Punjab. Large groups of them settled in Gujarat and any of them are of Indo Aryan origin. 20% of the Gujarati’s are of tribal groups like Naikda, Bhils, Kolis and Macchi-Kharwa who still stay in Gajarat as they weren’t defeated by the Aryan invaders. In fact the Bhil community soon became the rulers of Gujarat while the Kurjars occupied middle level positions. Gujarat has a multi religious culture as a lot of immigration happened in the medieval age which brought in Islam and Zoroastrianism. In 14 th century Saurashtra, the Kathis or the Sun Worshippers held dominance and they were experts in the art of horse breeding. Soon the Rabaris who had a royal lineage dominated Saurashtra and they were mainly cattle breeders.

As of today most of Gujaratis speak the Gujarati language and people of this ethnicity are concentrated in Gujarat, Madhya Pradesh, Maharashtra and Rajasthan. However sizeable numbers also live in far flung areas of the country like Daman and Diu, Dadra and Nagar Haveli etc. incidentally Guajarati communities like Bohra, Memom and Khoja who have settled in Karachi still consider their ethnicity to be Gujarat. Marwari, Hindi, Marathi and Urdu are also spoken in Gujarat and in the Rann of Kutch…Kutchi is the primary language.

Gujarati Homes

Diversity of culture, traditions and religion mark the Gujaratis. The Guajarati culture has elements of Hinduism, Jainism, Islam, Buddhism etc. and is a mirror of many different forms of beliefs, arts, institutions, languages, technology and values. One overriding custom of the Gujaratis is the respect of elders and the tradition of passing on knowledge and values from generation to generation. Culturally the Guajarati’s are friendly and adept at mingling in foreign cultures which is why they have spread to different parts of the world.

Modern homes are now built in Gujarat but there are many who still show fondness for wooden houses and traditional homes. Traditional Gujarati houses have intricate design elements and exquisite interiors and every home has a Chabutra meant for feeding the birds. The kind of furniture used in homes is dependent upon the exact geographical location… Sankheda near Vadodara has lacquered furniture and that’s now a landmark of Southern Gujarat. Rajkot homes have Minakari Furniture while homes in Surat, Saurashtra and Kutch have intricately carved furniture.

Music and Dance

The traditional folk dance forms of Gujarat are Dandiya Raas, Garba, Garbi, Tippani, Padhar and Dangi. While Dandiya Raas is a romantic, playful and vibrant form of dance inspired by Krishna….the Garba is lighter and more graceful dance form performed by females in reverence of Goddess Amba. Garbi is a forceful dance characterised by forceful movements of the limbs and is essentially meant for raising the morale before battle. The Padhar dance was performed by the rural community living around Nal Lake and it’s inspired from the undulations of the sea waves

The history of Gujarat’s literature dates back to 1000 AD and it has now flourished.  Famous poet’s ad novelists are Hemchandracharya, Mirabai, Shamal Bhatt, Premanand Bhatt, Govardhanram Tripathi, Suresh Joshi, Mahatma Gandhi, Pannalal Patel, Akho, Dalpatram, Kavi Kant and Kalapi.

Gujarati theatre is inspired from Bhaval and it’s taken forward to cinematic excellence by Sanjay Leela Bhansali and Ketan Mehta.

The different parts of Gujarat have different tastes as the neighbouring state has always played a strong influence. In south Gujarat that shares borders with Maharashtra, Jowar is consumed while in Saurashtra and North Gujarat…Bajra and Maize are consumed. In Baroda…a fusion of all tastes are found.

Most Gujarati are vegetarians and they consume a wide variety of lentils like Urad, Moong, Tuvar, Rajma and mixed Daal. Some famous Daal preparations are Khadi and Dal Dhokli, they eat vegetable dishes like stuffed Karela, Methi mutter, okra, tomato sev, cabbage peas, cauliflower peas, Undhiyu etc. Gujaratis tend to put a hint of sweet flavour in their food. The Gujarati eat a variety of snacks like Chana Dal Vada, Kutchi Dabeli, Dal Vada, Dhokla, Handvo, Kachori, Fafda, Chivda, Bhakarwadi, Jain Chivda, Sev Usal, Chavanu, and Patra.

Famous Gujarati sweets are Ghari, Kaju Katli, Barfi Churmu, Khaja, Rabdi, dudh/moong dal halwa, badam/ pista chakki, wheat halwa, mysore pak. Puran puri, shrikhand. Mohanthal, ladoo, magasand chikki are also quite famous in Gujarat

Fairs and Festivals

Gujarat is known as the land of fairs and festivals and more than 1000 festivals are celebrated here. Some famous fairs are Bhavnath Mahadev Mela that happens in February, Dangs Darbar at Ahwa in July, Chitra Vichitra Mela in Gunbhakhari in March and the Dhrang Fair near Bhuj in April. The Trineteshwar Mahadaev Fair near Rajkot happens in October while the Vautha Mela happens in the meeting point of river Sabarmati and Vatrak in November. Other famous fairs are the Kutch Utsav, Sanskruti Kunj Fair and Shamlaji Fair.

Festivals unique to Gujarat are the Makar Sankranti Kite Flying Festival in January and the Modhera dance festival in January. The Kutch Mahotsav festival in February I Bhuj is a large crowd-puller while the Bhadra Purnima Fair is a unique night farmers festival.

Handicrafts

Needlework of Gujarat is world famous with aari work, applique work, mirror embroidery (abhala) and Chakla embroidery are the most famous styles. International exposure, widespread exports and instant recognition amongst the fashion designing community of India has been enjoyed by Gujarati needlework.

Bandhani or tye and dye fabrics are very famous in Gujarat and the Bandhej as well Jamdani style of Jamnagar, Bhuj and Mandvi are the most famous. The famous colourful print and embroidery enhanced Gujarati Patola Sarees are also very famous.

Gujarat is also a silver jewellery hub with Bhuj and Kutch being famous for their distinctive styles of jewellery.

Gujarati beadwork is very famous and the regions of Khambhat and Saurashtra have the tallest claims to fame. The Kathi tribes produce amazing beadwork that is demonstrated on a variety of items including Torans that are hung over doorways.

Quilting, Kalamkari and embroidery are used in producing floor spreads (called Namdas) and Dhurries ….these are important handicraft export items.

Clay utensils, terracotta toys and Aravali and Chota Udaipur tribal made Gora Dev figures of Gujarat are very famous. Mud wall paintings that are fashioned into plaques and are then decorated with mirrors are another famous item.

Zari industry of Surat is one of the oldest handicraft aspects of Gujarat and it dates back to the Mughal era. Surat is one of the biggest producers of Zari and the Chalak, Katori, Kangari, Tiki designs are variable in Saree, turbans, blouse pieces, gharchola and panetar (Gujarat wedding dresses).

You may also like...

Rajkot Travel Guide – Places to Visit

Famous Lord Shiva Temples in Gujarat

Famous Water Parks Near Ahmedabad

Leave a reply cancel reply.

Your email address will not be published. Required fields are marked *

"> img('logo-tagline', [ 'class'=>'full', 'alt'=>'Words Without Borders Logo' ]); ?> -->

• Get Started
• About WWB Campus
• Translationship: Examining the Creative Process Between Authors & Translators
• Ottaway Award
• In the News
• Submissions

Outdated Browser

For the best experience using our website, we recommend upgrading your browser to a newer version or switching to a supported browser.

More Information

Translating Gujarat: On Raising Visibility and Sharing Literary Wealth

Gujarat boasts a vibrantly active and industrious 24% of India’s overall seacoast. At 1,600 kilometers, this is the longest coastline of all Indian states and, since ancient times, has invited an unceasing influx of travelers, traders, and warriors from all over the world. The region connects with present-day Afghanistan and Pakistan via northbound land routes through the Sindh desert and what is presently known as Rajasthan. Its eastern mainland adjoins the rest of northern and central India. And in the south, it neighbors agriculturally productive and highly industrialized towns and cities like present-day, cosmopolitan Mumbai. The state’s topography is also filled with extremes and contrasts, from the salt deserts and marshes of Kutch in the northwest to the arid and semiarid scrublands of the western Kathiawad peninsula to the forested mountains and fertile plains in the southeast. Frequented by migratory tribes and clans of pastoralist warriors, pilgrims, and traders, these age-old routes and vastly diverse ecologies have allowed for a fascinating hybridization of cultures and languages from all around the country and the world. Even the name Gujarat originates from a tribal dynasty, the Gurjara-Pratiharas, who came from the north in the mid-eighth century to defeat the local rulers and rule the region along with much of northern India.

Given all of the above, the Gujarati language has never been a discrete or stable entity despite the pre-Independence attempts by British colonial officers, Gandhi, and other Indian nationalist leaders to codify it as such. As scholars like Riho Isaka, Samira Sheikh, Sitanshu Yashaschandra, Rita Kothari, Aparna Kapadia, et al. have proved, the language is a richly complex linguistic system without fixed boundaries that has evolved through centuries of economic, political, and cultural interactions between speakers of Sanskrit, Prakrit, Gujari, Arabic, Persian, Turkish, Portuguese, Dutch, Urdu, Sindhi, Hindi, and more.

This plurality enabled the flourishing of numerous ethnolinguistic identities within the region, which, in turn, have engendered diverse literatures and cultural artifacts through the centuries. Arguably, though, Gujarat had its major literary renaissance in the late 1800s. In part, this was due to cross-pollination with the growing number of literary translations from English and other Indian and European languages. And, in part, it was due to a sociopolitical awakening among Gujarat’s literati—most of whom were educated elites—driven by anti-colonialism, nationalism, and the independence movement. Both of these factors led to a profuse blossoming of the modern Gujarati short story, groundbreaking first novels and memoirs, literary criticism approached as a rigorous art form in itself, travelogues that became established as a literary genre, and modern poetic forms that deviated from all previous traditions. Writers, poets, critics, and dramatists like Dalpat, Narmad, Nilkanth Sr., Navalram Pandya, Nandshankar Mehta, and others led the initial charge.

During this pre-Independence peak era of literary output, the historical novel genre became notably dominant because it also grappled with identity-building, a sense of nationalism, and state formation. Gujarati historical novels of this time are, in themselves, sources of history—beyond the stories they contained, they were also modes of collective consciousness, social reform, and earnest attempts to transcend history itself. This pre-Independence rise of Gujarati historical fiction was deeply influenced by the likes of Scott, Tolstoy, Cervantes, and others. The first-ever Gujarati novel, Nandshankar Mehta’s Karan Ghelo, published in 1866, was historical fiction. Next came the canonical, near-historical novel quartet Sarasvatichandra,  by Govardhanram Madhavram Tripathi, published from 1887 to 1901. With over 150 characters and 2,000 pages, its length surpassed Tolstoy’s War and Peace and it preceded Proust’s In Search of Lost Time . Writers like K. M. Munshi and Dhumketu published several historical fiction series set in pre-British India. Jhaverchand Meghani painstakingly collected ancient oral folklore from different regional communities into multi-volume works. Gunvantrai Acharya created swashbuckling tales of the nautical adventures of Gujaratis who traveled far and wide.

Yet, the first-ever English (or any language) translations of a handful of these works have only emerged in the last decade or so. The rest remain like faint memories of long-buried treasures despite the recovery and preservation efforts of a few stalwarts in every generation. In particular, many works remain unknown even to the Gujarati readership because they came from marginalized Gujarati communities—for example, the Parsi Gujarati community, which was much smaller than the Hindu majority but produced relatively more books at the time.

We can draw a line connecting the aforementioned Acharya to his daughter, the celebrated and prolific author Varsha Adalja, whose fiction opened this collection. Crossroad is a multi-generational historical novel set during the time of India’s independence movement. Written when the author was in her seventies, the work is groundbreaking for several reasons. In particular, despite Gujarat giving India its two most well-known Independence leaders—Mahatma Gandhi and Muhammad Ali Jinnah—and Sabarmati Ashram in Ahmedabad being Gandhi’s political base, this is among the handful of contemporary Gujarati novels to carefully explore those volatile times. That it does so mostly through the lives and experiences of women is another singular feat. Adalja’s prose is colloquially lyrical and true to its time and place. It is also cinematic and immersive, while not shying away from the worst sociopolitical issues like the infanticide and rape of young girls. As I finish my translation of the novel, I am frequently struck by the depth of her craft and research. And I am reminded of how much we still need to learn about Gujarat during those decades beyond the lives and works of Gandhi, Jinnah, and the intelligentsia.

Immediately after independence from the British in 1947, Gujarat became part of Bombay State, and the Mahagujarat Movement for a separate state became the next big political drive. From 1947 to 1960, a Sanskritized version of the language became more standardized, relegating the many regional variations to dialect status. This is also when, as translator Meena Desai writes in her introduction to a ghazal by Befaam (the pen name of Barkat Ali Ghulam Husain Virani), the Gujarati ghazal form came into its own as part of the “burgeoning movement toward an independent identity of a much-colonized country.” Tracing its origins back to seventh-century Arabic love poetry, the ghazal had gathered Persian influences as it spread across South Asia in the twelfth century through Sufi mystics and Islamic Sultanate courtiers. Ghazals continue to enjoy popularity today—especially in Bollywood—in different languages and regions of India, Pakistan, and Bangladesh. Even noted American poets have composed ghazals in English. Though difficult to translate because of their layered meanings, repetitions, and symbolism, Gujarati ghazals continue to flourish both in India and among the diaspora.

Shortly after Independence, another upheaval in Gujarat—particularly the large regions of Kathiawad and Saurashtra—involved the unification of more than two hundred independent princely states. In British India, these states had functioned more like allies rather than subordinates of the British Raj. The newly-formed Indian government pushed hard to integrate the nearly six hundred total princely states, which made up more than half the country. But legacies, traditions, and memories lingered on, as we see in an excerpt of Hasmukh Shah’s upcoming memoir, Dithu Mai . . . ( From the Margins of History ), translated by Mira Desai. Shah describes markers of a world that was quickly disappearing at that time—a Muslim ruler, his integrated team of Hindu and Muslim drivers from across caste and class hierarchies, and his garage filled with expensive and difficult-to-maintain British and American vehicles. From the child narrator’s innocent point of view, all of this is fascinating and impressive. We know the child grew up to become a key staff member for three separate Indian prime ministers. Undoubtedly, some of his diplomatic and negotiation skills had begun developing in those humble yet culturally syncretic beginnings.

That idea of cultural syncretism is also brought forth in Bharat Trivedi’s poem about Ahmedabad , an ancient city with a rich history named after a fifteenth-century Muzaffarid Sultan. As Mira Desai writes in her translator’s note, “Beyond the Hindu, Muslim, and Maratha dynasties and the British colonial rulers, there were also the Siddis, descendants of shipwrecked Africans, who bequeathed an intricate and famous carved stone screen (referenced here as Siddi Sayyed ni jali) to the city.” Though it has seen much communal tension in the last two decades, Ahmedabad has always been a political and intellectual hotbed, particularly during the Gandhi years. And while it is a constant muse for poets, writers, filmmakers, and songmakers, the walls of this city guard many untold stories still. I lived in the sprawling outskirts from mid-2014 to early 2020 and continue to explore its past and present in my own fiction. Once it grabs hold of your imagination, Ahmedabad remains a perpetual state of mind.

The third poet we’ve featured, Jayesh Jeevibahen Solanki, grew up in a village close to Ahmedabad and was a prominent, brave voice in the Gujarat Dalit Movement for most of his adult life. As translator Gopika Jadeja writes in her introductory note , “These poems give us a glimpse into a promising young mind, a poet and activist who envisioned a different future for Dalit and marginalized communities in India.” The objects described starkly in these two poems—stolen mangoes, torn kites, ice lollies for a rupee, a shirtless torso, and shoeless feet—all reveal the impoverishment that Solanki experienced throughout his life, which he tragically ended in October 2020. During my time in Ahmedabad, when I was fictionalizing the 2014 Dalit flogging incident in Una for a short story, I found a few videos of Solanki talking to journalists and reciting his poetry. His grounded convictions and passionate energy will forever haunt all who encountered him, virtually or in person.

It takes both a deep passion and a certain kind of energy to persist as a bilingual poet and writer, as Pratishtha Pandya writes in her personal essay, “ Writing in Mother Tongue and an Other Tongue .” Pandya traces her lifelong encounters with different languages and literatures to understand how her translation practice made her “more attuned to the sounds, nuances, and even limitations of the languages I was working with.” More profoundly, she investigates how there are things she can write in the “other tongue” that she cannot approach in her mother tongue because of cultural conditioning. This linguistic hopscotching about may feel ungainly at times, she writes. Still, there is joy in the spontaneous discoveries it can yield for those willing to jump past boundary constructs and land on just the right words to express themselves fully.

Sachin Ketkar also talked about the pleasures and challenges of bilingualism in my interview with him. As a Marathi-speaking Maharashtrian who grew up speaking Gujarati in Gujarat and working with English as a scholar and academic, Dr. Ketkar experienced “subtractive bilingualism”—a phenomenon I have also experienced since leaving India in 1991 but had not been able to name until this conversation. This is when, as he told me, the acquisition of an elite and powerful language like English results in the depletion and deprivation of linguistic, cultural, and creative resources of the language(s) in which one is raised. We discussed his own literary and translation journey and how intricate questions of cultural identity, tradition, modernity, and relevance stared at him with every step of that journey. Translation, for him, is primarily a creative process of negotiating through those questions. As he also shares in the interview: while creative bilingualism or multilingualism has been additive in nature for literatures in other Indian languages (e.g. Tamil, Hindi, Bangla, Marathi, and more), it has not been the same with Gujarati literature for various reasons.

In a country with so many languages, translation is, as Rita Kothari put it in my interview with her, “an un-self-conscious act [that’s] in the air, in the cosmos. And it’s hidden by being most proximate and natural.” As a multilingual scholar, translator, academic, and author, she has written extensively about Gujarati literature and translation theory. She has also co-translated, with Abhijit Kothari, the most famous historical fiction in our literary canon: K. M. Munshi’s Patan trilogy. Here, we discussed the evolution and craft of Gujarati literature in translation . This is my third interview with Dr. Kothari, and one of the recurring themes is how she sees languages as sociopolitical constructs that are, beyond their uses for communication, about power and identity. Given the evolutionary aspects I described above, this is truer than ever for the Gujarati language. In closing, Dr. Kothari recommends another great Gujarati-to-English translator, to whom we turn next.

Tridip Suhrud is renowned for his Gandhian scholarship. He is also the only Gujarati-to-English translator who has been brave enough to take on the work of translating the canonical Gujarati historical quartet, Sarasvatichandra , which I mentioned earlier. In this interview , we discussed some of his milestone translations, and I asked him where Gujarati literature stands with respect to literatures from other Indian languages in terms of creativity, innovation, diversity, volume, and recognition. He reflected on the Gujarati intellectual tradition overall, and said that “. . . we in Gujarat [ . . . ] have not thought about ourselves in our tongue with as much rigor and originality as we ought to have, or the seriousness with which language communities like Marathi, Bangla, Kannada, Tamil, and Malayalam have done.” Regarding the Gujarati translation scene, he has also discussed elsewhere how we Gujaratis are very good at bringing literary wealth from other cultures into ours, but not so good at sharing our own wealth.

Though that last bit was also a good-humored dig at the age-old Gujarati stereotype as the mercantile, business-minded community, when we look at the three Gujarati-to-English translations published in 2022 (excluding my own Dhumketu translation, which was the US edition of the 2020 Indian publication), it bears out. In her omnibus review , Shalvi Shah writes that they were “all written and translated by men and the only literary works translated from Gujarati to English in India in 2022 were published and are set more than five decades ago.” As a young translator herself, she calls out the difficulties of finding daring, new, experimental works. Sadly, this latter point also bears out, although I’m grateful that we have rare translations of books by a Gujarati Parsi and a Gujarati Dalit among those three.

Earlier, I mentioned a literary renaissance period for Gujarati literature as the independence movement got underway. The next big turning point came in the post-Gandhian era of the 1950s and 1960s with avant-garde writers like Mohammad Mankad and Suresh Joshi. Though Joshi was trained and well-read in Western literary traditions, he chose to write in Gujarati. To date, there has been no other who can match Joshi’s experimental aesthetics and prolific works of fiction, literary prose, literary criticism, and translations from several languages. In his 1992 essay collection, Imaginary Homelands , Salman Rushdie writes this about meeting Joshi:

To go on in this vein: it strikes me that, at the moment, the greatest area of friction in Indian literature has nothing to do with English literature, but with the effects of the hegemony of Hindi on the literatures of other Indian languages, particularly other North Indian languages. I recently met the distinguished Gujarati novelist Suresh Joshi. He told me that he could write in Hindi but felt obliged to write in Gujarati because it was a language under threat. Not from English, or the West: from Hindi. In two or three generations, he said, Gujarati could easily die. And he compared it, interestingly, to the state of the Czech language under the yoke of Russian, as described by Milan Kundera.

(Joshi’s stance predates that of contemporary writers like J. M. Coetzee, Ngũgĩ wa Thiong’o, and Minae Mizumura, who have all also made the political choice to write against the hegemony of English by first publishing their books in Spanish, Gikuyu, and Japanese respectively.)

Today, there is still a language pyramid in India where Bangla, Hindi, Urdu, Tamil, Malayalam, and others sit at the top. The language and history scholars I mentioned earlier have explored the whys and wherefores in their various books and papers. Globalization continues to diminish the ranks of Gujarati readers and writers by increasing the dominance of English. A quick check on Amazon India shows that, beyond academic texts, the Gujarati-language bestsellers are self-help and how-to books translated from English alongside the perennial favorite books about Steve Jobs and Elon Musk. With each generation, the body of Gujarati literature seems to become less abundant, vibrant, and innovative than it was during Joshi’s time. The Indian government and a handful of Gujarati literary institutions do what they can. For example, in 2007, the Gujarati Sahitya Akademi created a prize to recognize and encourage Gujarati authors and poets below the age of thirty . At last count, there are at least twenty different Gujarati literary awards . The Gujarati Sahitya Parishad, the oldest literary organization, has at least thirty different literary awards .

And yet, consider this: Gujarati has fifty-six million speakers worldwide. It is the sixth most spoken language in South Asia and the third most spoken language in the South Asian American diaspora . By some accounts, the Gujarati diaspora is spread over 125 countries . But my 2022 translation, The Shehnai Virtuoso and Other Stories by Dhumketu, was the first ever Gujarati-to-English literary translation to be published in the US. It was also the first ever book-length translation of this modern Gujarati short story pioneer, who published nearly twenty-six volumes of short stories alone.

For any literary culture to thrive, its readership must grow within its own societies and beyond with more translations into and from the language. This first-ever collection at Words Without Borders is a cultural intervention to bring these works to a wider readership, and to also help raise visibility within Gujarati society, especially the global diaspora. For translators from under-represented languages like ours, the act of translation can also be a mode of recovery and reclamation. Together, this small sample reveals rich glimpses of the diverse, complex, and ever-evolving literary traditions of Gujarat. It is an effort to share some of our literary wealth and celebrate our Gujarati ways of being.

Copyright © 2023 by Jenny Bhatt. All rights reserved.

Jenny Bhatt

Jenny Bhatt is a writer, literary translator, book critic, and the founder of Desi Books, a global multimedia forum for South Asian literature.

Into English: Sachin Ketkar on Bilingual Translation

The lagoon of languages, the fantastic.

Your Article Library

Essay on gujarati language (1230 words).

ADVERTISEMENTS:

Essay on Gujarati Language!

Gujarati evolved from a dialect of the Gurjara Apabhramsa. It reached a distinctive form by the 12th century. Jain influence is strongly evident in the early stages of its development.

Jain authors transformed the Rasa, originally a folk dance, into melodious dramatic poetry. In the eleventh century, due to the development of trade and commerce, the religious influence of Jainism and that of Hinduism, and the encouragement provided by Siddhraj, Solanki and Vaghela Rajputs, literary activities flourished.

In the context of gradual evolution, the history of Gujarati literature is generally classed into three broad periods: the early period (up to c. 1450 AD), the Middle period (up to AD 1850) and the Modern period (AD 1850 onwards). However, Gujarati literature and its tremendous maturation and proficiency have been traced back to the Muzaffarid dynasty, which had provided the sultans of Gujarat in western India from 1391 to 1583.

The first four centuries of the second millennium AD— Praag Narsinh-Yug—saw the emergence of the distinguished Jain monk and scholar Hemchandracharya Suri, one of the earliest scholars of Prakrit and Apabhramsha grammars and the mother of the Gujarati language. He had penned a formal set of ‘grammarian principles’, a treatise that formed the cornerstone of Apabhramsa grammar in the Gujarati language. He wrote Kavyanushasana, a handbook or manual of poetry, Siddha-haima-shabdanushasana, Prakrit and Apabhramsha grammars, and Desinamamala, a list of words of local origin.

The earliest writings in this language were by Jaina authors. Rasas were long poems which were essentially heroic, romantic or narrative in nature. Salibhadra Suri’s Bharatesvara Bahubalirasa (AD 1185), Vijayasena’s Revantgiri-rasa (AD 1235), Ambadeva’s Samararasa (AD 1315) and Vinayaprabha’s Gautama Svamirasa (AD 1356) are the most illustrious examples of this form.

Other notable prabandha or narrative’ poems of this period include Sridhara’s Ranamalla Chhanda, Merutunga’s Prabodhachintamani, Padmanabha’s Kanhadade Prabandha and Bhima’s Sadayavatsa Katha.

The phagus are poems that pictured the blissful and cheery nature of the spring festival, examples being Rajasekhara’s Neminatha-phagus (AD 1344) and Vasantha- vilasa (AD 1350). “Neminatha Chatuspadika”, written in 1140 by Vinayachandra, is the oldest of the baramasi genre of Gujarati poems.

The earliest work in Gujarati prose was written in 1355 by Tarunaprabha (Balavabodha). Manikyasundara’s Prithvichandra Charita (AD 1422), a religious romance, is the best illustration of old Gujarati prose.

During the fifteenth century, Gujarati literature was deeply influenced by the Bhakti movement. Narsinh Mehta (AD 1415- 1481) was the foremost poet. The Ramayana, the Bhagavad Gita, the Yogavashistha and the Panchatantra were all translated into Gujarati. This period also experienced the colossal Puranic revival, which led to the rapid growth and maturation of devotional poetry in Gujarati literature.

Meera and Dayaram, along with Narsinh Mehta, were foremost contributors of the sagun bhakti dhara. Bhalana (1434- 1514) had translated Banabhatta’s Kadambari into Gujarati. Bhalana composed Dasham Skandha, Nalakhyan, Ramabal Charitra and Chandi Akhyana. Meera supplied many padas (Verse).

Premanand Bhatt elevated the Gujarati language and literature to a new height. Shamal Bhatt was an extremely creative and productive poet (Padniavati, Batris Putli, Nanda Batrisi, Sinhasan Batrisi and Madana Mohan).

Dayaram (1767-1852) wrote religious, ethical and romantic lyrics (the ‘Garbi’) in his works Bhakti Poshan, Rasik Vallabh and Ajamel Akhyan. Parmanand, Brahmanand, Vallabha, Haridas, Ranchhod and Divali Bai were other authoritative ‘saint poets’ from this period.

The nirgun bhakti dhara was represented by again Narsinh Mehta. Akho’s Akhe Gita, Chittavichar Samvad, Anubhav and Bindu are seen as ’emphatic’ compositions on the Vedanta. Other contributors are Mandana, Kabir-Panthi, Dhira Bhagat, Bhoja Bhagat, Bapusaheb Gaikwad, and Pritam.

From the middle of the 19th century, Gujarati came under the strong western influence, due to colonial residence. Modern Gujarati literature is associated with Dalpatram (1820-1898) who wrote Vinacharitra and Narmad (1833-1886) who wrote the first Gujarati dictionary, the Narmakosh.

It is a history of the world, and also an authority on poetics. Narmad’s Rukmini Haran and Virasinh are considered to be masterpieces. The other great works in this era are Bholanath Sarabhai’s Ishvara Prarthanamala (1872), Navalram’s Bhatt nu Bhopalu (1867) and Veermati (1869), and Nandshankar Mehta’s Karana Ghelo (1866)— the first novel of Gujarati literature.

Ranchhodlal Udayaram Dave (1837-1923) is seen as a groundbreaker in the art of play- writing in Gujarati. Other dramatists of note were Dalpatram, Narmad and Navalram. The poets of note include Narsinhrao Divetiya (Smarana Samhita, Kusumamala, Hridayavina, Nupur jhankar and Buddha Charit); Manishankar Ratanji Bhatt or Kavi Kant (Purvalap) and Balwantray Thakore (Bhanakar).

Poet Nhanalal, author of Vasantotsava (1898) and Chitradarshan (1921), an epic referred to as Kuruksetra, outshone in his apadya gadya or rhyming prose. Govardhanram Tripathi (1855-1907), author of Saraswatichandra, was among the celebrated novelists of Gujarati literature.

During the period of influence of Gandhi, Gujarat Vidyapith became the nerve-centre of all literary activities. Novels, short stories, diaries, letters, plays, essays, criticisms, biographies, travel books and all kinds of prose began to flood Gujarati literature.

Modern Gujarati prose was given prominence by KM. Munshi, one of the best known literary figures of Gujarati literature whose works include dramas, essays, short stories and novels and Mahatma Gandhi, whose An Autobiography of My Experiments with Truth, Satyagraha in South Africa, Hind Swaraj or Indian Home Rule, a political pamphlet, and a paraphrase in Gujarati of John Ruskin’s Unto The Last are well- known works.

During the 1940s, there could be witnessed a rise in communistic poetry and this inspired a movement for progressive literature in Gujarati. Poets like Umashankar, Sundaram, Shesh, Snehrashmi and Betai, amongst others, centred on the existing social order, the struggle for independence and the travails of Mahatma Gandhi himself.

Inspired by Rabindranath Tagore’s poems, Umashankar Joshi enriched Gujarati literature by writing in Tagore’s style. His writings include Prachina, Mahaprasthan, Nishith (Jnanpith Award in 1967). The Gujarati novel was also made a household name by G.G. Joshi (‘Dhumaketu’), Chunilal V. Shah, Gunvantrai Acharya, Jhaverchand Meghani, Pannalal Patel and Manubhai Pancholi.

Chandravadan Mehta, Umashankar Joshi, Jayanti Dalai and Chunilal Madia were some significant dramatisits and Kaka Kalelkar, Ratilal Trivedi, Lilavati Munshi, Jyotindra Dave and Ramnarayan Pathak the noted essayists of the time.

In the 1940s and the 1950s, poetry dominated. Rajendra Shah, Niranjan Bhagat, Venibhai Purohit, Prahlad Parekh and Balmukund Dave were the major poets.

Post-independence Gujarati poetry revealed greater subjectivity and explored newer philosophies, thoughts and imagery. The poems are very subjective and brutal. Gujarati poets of the era include critically acclaimed poets like Suresh Joshi, Gulam Mohamed Sheikh, Harinder Dave, Chinu Modi, Nalin Raval and Adil Mansuri.

Post-independence prose literature had two distinct trends: traditional and modern, the former represented by writers of ethical values (Gulabdas Broker, Mansukhlal Jhaveri, Vishnuprasad Trivedi and others) and the latter by writers reflecting the influence of existentialism, surrealism and symbolism (Chandrakant Bakshi, Suresh Joshi, Madhu Rai, Raghuvir Chowdhury, Dhiruben Patel, Saroj Pathak and others).

Popular writers like Vithal Pandya, Sarang Barot, Dinkar Joshi, Harkisan Mehta, Ashwini Bhatt wrote novels that won the hearts of the common people. Pannalal Patel’s novel Maanavi Ni Bhavaai received the Jnanpith Award in 1985.

After the mid-1980s, Gujarati literature has seen the likes of Bhagwatikumar Sharma, Vinesh Antani, Dhruv Bhatt, Yogesh Joshi, Bindu Bhatt, and Kanji Patel who have brought freshness in narration in novels.

Gujarat Vidhya Sabha, Gujarat Sahitya Sabha, and Gujarati Sahitya Parishad are Ahmedabad-based literary institutions promoting the spread of Gujarati literature.

Related Articles:

• Essay on Dogri Language (390 Words)
• Essay on Sindhi Language (582 Words)

Gujarati Language

No comments yet.

Leave a reply click here to cancel reply..

You must be logged in to post a comment.